دیوان غزلیات اسیر شهرستانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ی‌س' به 'ی‌س') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌ش' به 'ی‌ش') |
||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
اهمیت [[اسير شهرستاني، جلال بن مؤمن|اسیر]] در آن است که بنیاد معانی خود را چنان بر تخیل و توهم نهاده است که هیچ مضمون و نکته‌ای در سخنش خالی از آن نیست، بلکه هریک از آنها مسبوق به تصورات دور و دراز و مضمونجوییهای باریک از همه آن چیزهاست که گرداگرد او یا در محیط دید و درک او وجود دارد. ناگهان آهوخرام، کبکرفتار، گلاندامی از برابرش می‌گذرد، جلوه روشن و دلانگیز او نوری بر دیده زیباپسند شاعر می‌افکند؛ آن نور برقی | اهمیت [[اسير شهرستاني، جلال بن مؤمن|اسیر]] در آن است که بنیاد معانی خود را چنان بر تخیل و توهم نهاده است که هیچ مضمون و نکته‌ای در سخنش خالی از آن نیست، بلکه هریک از آنها مسبوق به تصورات دور و دراز و مضمونجوییهای باریک از همه آن چیزهاست که گرداگرد او یا در محیط دید و درک او وجود دارد. ناگهان آهوخرام، کبکرفتار، گلاندامی از برابرش می‌گذرد، جلوه روشن و دلانگیز او نوری بر دیده زیباپسند شاعر می‌افکند؛ آن نور برقی می‌شود و در خرمن خاک می‌افتد و آن را شعلهور می‌سازد و آن شعله در شش جهت عالم می‌افتد، آن را به خاک و خاک را به غبار تبدیل می‌کند و در فضا به پرواز درمیآورد و محو می‌کند و شاعر در چنین تخیلی می‌گوید: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''شش جهت مشت غباری شد و پرواز گرفت''|2=''برق جولان که در خرمن خاک افتاده است''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: مقدمه محقق، صفحه هجده</ref>. | {{ب|''شش جهت مشت غباری شد و پرواز گرفت''|2=''برق جولان که در خرمن خاک افتاده است''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: مقدمه محقق، صفحه هجده</ref>. | ||
| خط ۷۴: | خط ۷۴: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''از تماشا دیده نرگس چراغان | {{ب|''از تماشا دیده نرگس چراغان می‌شود''|2='' گر ببیند شوخی چشمکزدنهای تو را''}} | ||
{{ب|''اضطراب دل به من گفت آمدنهای تو را''|2='' بیخودی هم کرد سرگوشی سخنهای تو را''}}{{پایان شعر}} | {{ب|''اضطراب دل به من گفت آمدنهای تو را''|2='' بیخودی هم کرد سرگوشی سخنهای تو را''}}{{پایان شعر}} | ||
| خط ۹۷: | خط ۹۷: | ||
می‌توان گفت که اشعار اسیر، خاصه غزلیات او، در عین برخورداری از خصوصیات سبک هندی، به سبک عراقی نزدیک است.<ref>ر.ک: شجاع کیهانی، جعفر، ص148-154</ref>. | می‌توان گفت که اشعار اسیر، خاصه غزلیات او، در عین برخورداری از خصوصیات سبک هندی، به سبک عراقی نزدیک است.<ref>ر.ک: شجاع کیهانی، جعفر، ص148-154</ref>. | ||
از ویژگیهای بارز قصاید اسیر، جلوهگری ارادت او به رسول اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) است. وی با سرودن اشعاری با ردیف «امیرالمؤمنین»، «یا علی مدد» و «[[امام على(ع)|علی بن ابیطالب]]»، نهایت حب و اشتیاق خود را به آن حضرت و اهلبیت نشان داده است؛ به عنوان شاهد، مطلع چند قصیده او نقل | از ویژگیهای بارز قصاید اسیر، جلوهگری ارادت او به رسول اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) است. وی با سرودن اشعاری با ردیف «امیرالمؤمنین»، «یا علی مدد» و «[[امام على(ع)|علی بن ابیطالب]]»، نهایت حب و اشتیاق خود را به آن حضرت و اهلبیت نشان داده است؛ به عنوان شاهد، مطلع چند قصیده او نقل می‌شود: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||