دیوان سید عمادالدین نسیمی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'یا' به 'یا') |
جز (جایگزینی متن - 'ی‌گ' به 'ی‌گ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
با ملاحظه اشعار [[نسیمی، عمادالدين|نسیمی]]، می‌توان دریافت که از نظر او، رسیدن و مشاهده همه حقایق با خالی شدن از خود و فانی شدن در خدا و رسیدن به توحید امکانپذیر است؛ یعنی با معرفت حقیقت موجودات و معرفت نفس انسانی که مظهر تمامنمای خداست.<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref>. | با ملاحظه اشعار [[نسیمی، عمادالدين|نسیمی]]، می‌توان دریافت که از نظر او، رسیدن و مشاهده همه حقایق با خالی شدن از خود و فانی شدن در خدا و رسیدن به توحید امکانپذیر است؛ یعنی با معرفت حقیقت موجودات و معرفت نفس انسانی که مظهر تمامنمای خداست.<ref>ر.ک: همان، ص23-24</ref>. | ||
بنابراین آنچه از مشاهده خود در عبارات نسیمی و دیگر عارفان، وجود دارد و در مواردی که علی‌الظاهر بهصورت مبالغهآمیزی مشغول ستایش خود و یا «آدم» است، بهخاطر تلازمی است که خودشناسی با خداشناسی دارد: «من عرف نفسه فقد عرف ربه»؛ نه اینکه خود انسان در قبال خداوند شیئیت و موجودیتی داشته باشد. نسیمی درباره این تلازم | بنابراین آنچه از مشاهده خود در عبارات نسیمی و دیگر عارفان، وجود دارد و در مواردی که علی‌الظاهر بهصورت مبالغهآمیزی مشغول ستایش خود و یا «آدم» است، بهخاطر تلازمی است که خودشناسی با خداشناسی دارد: «من عرف نفسه فقد عرف ربه»؛ نه اینکه خود انسان در قبال خداوند شیئیت و موجودیتی داشته باشد. نسیمی درباره این تلازم می‌گوید: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''گر نبودی مظهر ذات خدا آدم کجا''|2=''مستحق سجده گشتی او ز علام علیم''}} | {{ب|''گر نبودی مظهر ذات خدا آدم کجا''|2=''مستحق سجده گشتی او ز علام علیم''}} | ||
{{ب|''آتش رخسار آدم بود بی روی و ریا ''|2=''آنکه | {{ب|''آتش رخسار آدم بود بی روی و ریا ''|2=''آنکه می‌گفت از درخت سبز أنا الله با کلیم''}}{{پایان شعر}}<ref>ر.ک: همان، ص24</ref>. | ||
از نظر نسیمی انسان وجه تمامنمای حق است، نه خود حق. وی در غزلی | از نظر نسیمی انسان وجه تمامنمای حق است، نه خود حق. وی در غزلی می‌گوید: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''مرغ عرشیم و قاف خانه ماست ''|2=''كن فكان فرش آشیانه ماست''}} | {{ب|''مرغ عرشیم و قاف خانه ماست ''|2=''كن فكان فرش آشیانه ماست''}} | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
و در ضمن ترجیعبند مذکور | و در ضمن ترجیعبند مذکور می‌گوید: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''ماییم جهان لي مع الله ''|2=''ما أعظم شأني الله الله''}} | {{ب|''ماییم جهان لي مع الله ''|2=''ما أعظم شأني الله الله''}} | ||
| خط ۹۰: | خط ۹۰: | ||
{{ب|''روحالقدسیم و اسم اعظم ''|2=''روحی که دمیده شد در آدم''}} | {{ب|''روحالقدسیم و اسم اعظم ''|2=''روحی که دمیده شد در آدم''}} | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
در آن تکرار میشود، هرچند مقامات فراوانی برای خود و امثال خود ذکر می‌کند، اما در بند اولش | در آن تکرار میشود، هرچند مقامات فراوانی برای خود و امثال خود ذکر می‌کند، اما در بند اولش می‌گوید: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''شاهنشه اعظمیم اگرچه''|2=''در کشور نیستی گداییم''}} | {{ب|''شاهنشه اعظمیم اگرچه''|2=''در کشور نیستی گداییم''}} | ||