تاریخنامه هرات: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    جز (جایگزینی متن - 'هاي' به 'های')
    خط ۲۴: خط ۲۴:
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =  
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =  
    | کتابخوان همراه نور =02229
    | کد پدیدآور =
    | کد پدیدآور =
    | پس از =
    | پس از =
    خط ۴۰: خط ۴۱:




    تاريخ‌نامۀ هرات به اين سبب كه دربارۀ حوادث زمان مؤلف و مستند به اطلاعات شخصى يا گزارش راويان و شاهدان عينى است و نيز به جهت برخى تفاصيل منحصر به فرد، سند گرانبهايى از تاريخ هرات در سدۀ هفتم و اوايل سدۀ هشتم هجرى و دوران فرمانروايى آل كرت است. افزون بر اين [[سیفی هروی، سیف بن محمد|هروى]] دربارۀ وقايع پيش از دورۀ خود از منابعى استفاده كرده كه اكنون در دست نيستند. اين كتاب از جنبۀ ادبى نيز شايان توجه است. نثر سيفى شيوا و روان است. استفاده منطقى و مناسب از آيات و احاديث و از كلمات قصار بزرگانى؛ چون [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب(ع)]]، عمر بن خطاب، حريرى، ابوبكر خوارزمى و... ويژگى ديگر اين كتاب به شمار مى‌رود. [[سیفی هروی، سیف بن محمد|سيفى]] همچنين با به كار بردن لغات تركى و مغولى در اثر خود كاربرد الفاظ عوام و متداول آن زمان در هرات را در اختيار خوانندگان و محققین فن قرار داده است.
    تاريخ‌نامۀ هرات به اين سبب كه دربارۀ حوادث زمان مؤلف و مستند به اطلاعات شخصى يا گزارش راويان و شاهدان عينى است و نيز به جهت برخى تفاصيل منحصر به فرد، سند گرانبهایى از تاريخ هرات در سدۀ هفتم و اوايل سدۀ هشتم هجرى و دوران فرمانروايى آل كرت است. افزون بر اين [[سیفی هروی، سیف بن محمد|هروى]] دربارۀ وقايع پيش از دورۀ خود از منابعى استفاده كرده كه اكنون در دست نيستند. اين كتاب از جنبۀ ادبى نيز شايان توجه است. نثر سيفى شيوا و روان است. استفاده منطقى و مناسب از آيات و احاديث و از كلمات قصار بزرگانى؛ چون [[امام على(ع)|على بن ابى‌طالب(ع)]]، عمر بن خطاب، حريرى، ابوبكر خوارزمى و... ويژگى ديگر اين كتاب به شمار مى‌رود. [[سیفی هروی، سیف بن محمد|سيفى]] همچنين با به كار بردن لغات تركى و مغولى در اثر خود كاربرد الفاظ عوام و متداول آن زمان در هرات را در اختيار خوانندگان و محققین فن قرار داده است.


    ويژگى ديگر اين كتاب اينست كه نویسنده آن هنگام تأليف كتاب و نقل قضايا از مورخان پيش از خودش تقليد كوركورانه ننموده و هر مطلبى را پيش خود رسيدگى و بررسى مى‌نمود. اگر مطمئن مى‌شد كه نویسنده راستگو و درست كردار بوده، از او اقتباس و روايت مى‌كرد و الا به تصحيح اشتباهات آنان اقدام مى‌نمود.
    ويژگى ديگر اين كتاب اينست كه نویسنده آن هنگام تأليف كتاب و نقل قضايا از مورخان پيش از خودش تقليد كوركورانه ننموده و هر مطلبى را پيش خود رسيدگى و بررسى مى‌نمود. اگر مطمئن مى‌شد كه نویسنده راستگو و درست كردار بوده، از او اقتباس و روايت مى‌كرد و الا به تصحيح اشتباهات آنان اقدام مى‌نمود.