عریضی خراسانی، سید حسن: تفاوت میان نسخه‌ها

    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۵۳: خط ۵۳:
    اين نكته قابل تذكر است كه به علت اقامت در نقطۀ بسيار دوردستى كه فقط از طريق راههاى كاروانرو با شهرهاى بزرگ خراسان مربوط بوده است،به طرز معمول با حوزه‌هاى علمى و فضلاى آن كمتر ارتباط داشته،و به علت فروتنى (اربع اراجیز جلد 1 ، (صفحه 12) و گوشه‌گيرى به همان محيط محقّر و محدود ولى مصفّا و منزّه قناعت كرده،بدون لحظه‌اى غفلت همۀ عمر خود را فارغ از هرگونه ريا و تظاهر صرف امور علمى نموده است.
    اين نكته قابل تذكر است كه به علت اقامت در نقطۀ بسيار دوردستى كه فقط از طريق راههاى كاروانرو با شهرهاى بزرگ خراسان مربوط بوده است،به طرز معمول با حوزه‌هاى علمى و فضلاى آن كمتر ارتباط داشته،و به علت فروتنى (اربع اراجیز جلد 1 ، (صفحه 12) و گوشه‌گيرى به همان محيط محقّر و محدود ولى مصفّا و منزّه قناعت كرده،بدون لحظه‌اى غفلت همۀ عمر خود را فارغ از هرگونه ريا و تظاهر صرف امور علمى نموده است.


    اشتغال دائم به مطالعه و تحقيق و تأليف،دورى از اجتماعات شهرى،و دورى از سياست و اوضاع و احوال روز و بخصوص حالت انزواى هميشگى، معظّم له را از جريانهاى آن دوره بر كنار مى‌داشته و بالنتيجه در گمنامى زيسته است،و تا آنجا كه ما اطلاع داريم نام و نشانى از وى و تحصيلات و آثار او در تذكره‌ها و كتب رجال مشاهده نشده است. </ref>خانلر خان اعتصام الملك نايب اول وزارت خارجۀ ايران در عهد ناصر الدين شاه در صفحۀ 254 سفرنامۀ خود مى‌گويد: در 1294 هجرى مطابق با 1256 شمسى در بشرويه توقف و حاجى آقا سيد حسن مجتهد بشرويه‌اى به اتفاق«سيد كوچك»دامادش به ديدن من آمدند و همچنين قاضى(جد مرحوم فروزانفر)،دو روز بعد به بازديد سيد حسن مى‌رود،و دربارۀ بشرويه با وى صحبت مى‌كند و مى‌گويد:با انار از من پذيرايى كرد.</ref> ولى با همۀ اين احوال،مقام معنوى و شخصيّت برجستۀ وى براى مردم محل كاملا محرز و مشخص بوده است،چنان كه در طول يك قرن كه از وفات ايشان مى‌گذرد،همواره تربت پاكش مورد احترام و زيارتگاه خاص و عام بوده است.و جالب آن كه شيارهاى عميقى كه به علت برداشتن خاك روى قبر وى به عنوان تبرّك و تيمّن در طول ساليان متمادى به وجود آمده است نشانۀ كمال احترام و ارادتى است كه مردم محل نسبت به آن فقيد سعيد داشته و دارند.
    اشتغال دائم به مطالعه و تحقيق و تأليف،دورى از اجتماعات شهرى،و دورى از سياست و اوضاع و احوال روز و بخصوص حالت انزواى هميشگى، معظّم له را از جريانهاى آن دوره بر كنار مى‌داشته و بالنتيجه در گمنامى زيسته است،و تا آنجا كه ما اطلاع داريم نام و نشانى از وى و تحصيلات و آثار او در تذكره‌ها و كتب رجال مشاهده نشده است. <ref>خانلر خان اعتصام الملك نايب اول وزارت خارجۀ ايران در عهد ناصر الدين شاه در صفحۀ 254 سفرنامۀ خود مى‌گويد: در 1294 هجرى مطابق با 1256 شمسى در بشرويه توقف و حاجى آقا سيد حسن مجتهد بشرويه‌اى به اتفاق«سيد كوچك»دامادش به ديدن من آمدند و همچنين قاضى(جد مرحوم فروزانفر)،دو روز بعد به بازديد سيد حسن مى‌رود،و دربارۀ بشرويه با وى صحبت مى‌كند و مى‌گويد:با انار از من پذيرايى كرد.</ref> ولى با همۀ اين احوال،مقام معنوى و شخصيّت برجستۀ وى براى مردم محل كاملا محرز و مشخص بوده است،چنان كه در طول يك قرن كه از وفات ايشان مى‌گذرد،همواره تربت پاكش مورد احترام و زيارتگاه خاص و عام بوده است.و جالب آن كه شيارهاى عميقى كه به علت برداشتن خاك روى قبر وى به عنوان تبرّك و تيمّن در طول ساليان متمادى به وجود آمده است نشانۀ كمال احترام و ارادتى است كه مردم محل نسبت به آن فقيد سعيد داشته و دارند.


    از اوضاع و احوال و تاريخ تولّد و جزئيات زندگى ايشان اطلاع دقيق و مشروحى در دست نيست،و فقط در بعضى از رسالات موجود،به اساتيد دوران تحصيل و آثار و تأليفات معظّم له اشارات مختصرى شده است.مطالب اين تاريخچه نيز از مندرجات همان رسالات و اطلاعات محلّى اقتباس شده است:
    از اوضاع و احوال و تاريخ تولّد و جزئيات زندگى ايشان اطلاع دقيق و مشروحى در دست نيست،و فقط در بعضى از رسالات موجود،به اساتيد دوران تحصيل و آثار و تأليفات معظّم له اشارات مختصرى شده است.مطالب اين تاريخچه نيز از مندرجات همان رسالات و اطلاعات محلّى اقتباس شده است: