الفصول المهمة في صلاة أبي‌بكر (في مرض رسول‌الله(ص)): تفاوت میان نسخه‌ها
(لینک درون متنی) |
(لینک درون متنی) |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب دارای مقدمه به قلم سید امیرمحمد قزوینی کاظمی و دوازده فصل است. پس از فصل دوازدهم محتوای مطالب به‌صورت مختصر و در چند سطر بیان شده که حکم فهرست مطالب را هم دارد. فهرست منابع و مآخذ در انتهای کتاب آمده است. | کتاب دارای مقدمه به قلم سید امیرمحمد قزوینی کاظمی و دوازده فصل است. پس از فصل دوازدهم محتوای مطالب به‌صورت مختصر و در چند سطر بیان شده که حکم فهرست مطالب را هم دارد. فهرست منابع و مآخذ در انتهای کتاب آمده است. | ||
از مهم‌ترین منابع این اثر، الصواعق المحرقة، [[صحيح البخاري|صحیح بخاری]] به شرح عینی، [[صحيح مسلم]] به شرح نووی، [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]]، عمدة القاري، [[الملل و النحل]] [[شهرستانی، محمد بن عبدالکریم|شهرستانی]]، التاريخ الكبير طبری، [[الطبقات الكبری (دار الكتب العلمية)|الطبقات الكبری]] ابن سعد، شرح نهج‌البلاغة [[ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابی‌الحدید معتزلی]]، [[أنساب الأشراف (5 جلدی)|أنساب الأشراف بلاذری]]، [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|صحیح ترمذی]]، [[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (تصحیح لاجوردی)|عيون أخبار الرضا(ع)]]، امالی‌های [[الأمالي (مفيد)|شیخ مفید]] و [[الأمالي (طوسی)|شیخ طوسی]]، [[كمالالدين و تمام النعمة (انتشارات اسلامیه)|كمالالدين صدوق]]، تفسیرهای [[تفسير القمي|قمی]]، [[التفسير (عیاشی)|عیاشی]]، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان طبرسی]]، [[الاحتجاج (نشر المرتضی)|الاحتجاج طبرسی]]، فضائل [[ابن شاذان، محمد بن احمد|ابن شاذان]]، [[دلائل الإمامة (طبري آملي)|دلائل الإمامة]] و [[بشارة المصطفی صلی‌الله‌علیه‌و‌آله لشيعة المرتضی علیه‌السلام|بشارة المصطفای طبری]]، [[موسوعة الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|موسوعة الغدير]] [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه عبدالحسین امینی]] و... هستند. | |||
از مهم‌ترین منابع این اثر، الصواعق المحرقة، [[صحيح البخاري|صحیح بخاری]] به شرح عینی، [[صحيح مسلم]] به شرح نووی، [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]]، عمدة القاري، [[الملل و النحل]] [[شهرستانی، محمد بن عبدالکریم|شهرستانی]]، التاريخ الكبير طبری، [[الطبقات الكبری (دار الكتب العلمية)|الطبقات الكبری]] [[ابن سعد، محمد بن سعد|ابن سعد]]، [[شرح نهج‌البلاغة (ابن ابي‌الحديد)|شرح نهج‌البلاغة]] [[ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید بن هبةالله|ابن ابی‌الحدید معتزلی]]، [[أنساب الأشراف (5 جلدی)|أنساب الأشراف بلاذری]]، [[الجامع الصحیح و هو سنن الترمذي|صحیح ترمذی]]، [[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (تصحیح لاجوردی)|عيون أخبار الرضا(ع)]]، امالی‌های [[الأمالي (مفيد)|شیخ مفید]] و [[الأمالي (طوسی)|شیخ طوسی]]، [[كمالالدين و تمام النعمة (انتشارات اسلامیه)|كمالالدين صدوق]]، تفسیرهای [[تفسير القمي|قمی]]، [[التفسير (عیاشی)|عیاشی]]، [[مجمع البيان في تفسير القرآن|مجمع البيان طبرسی]]، [[الاحتجاج (نشر المرتضی)|الاحتجاج طبرسی]]، فضائل [[ابن شاذان، محمد بن احمد|ابن شاذان]]، [[دلائل الإمامة (طبري آملي)|دلائل الإمامة]] و [[بشارة المصطفی صلی‌الله‌علیه‌و‌آله لشيعة المرتضی علیه‌السلام|بشارة المصطفای طبری]]، [[موسوعة الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|موسوعة الغدير]] [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه عبدالحسین امینی]] و... هستند. | |||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۱: | ||
فصل دوم را شیخ زین‌الدین عاملی نباطی بیاضی با عنوان «رد الشبهات الواردة» در باب چهاردهم جلد سوم «الصراط المستقيم» نوشته است. او در این فصل از عدم صحت روایات دال بر امامت ابوبکر در نماز و نیز از تخلف شیخین از سپاه اسامه سخن گفته است..<ref>ر.ک: همان، ص23-32</ref> | فصل دوم را شیخ زین‌الدین عاملی نباطی بیاضی با عنوان «رد الشبهات الواردة» در باب چهاردهم جلد سوم «الصراط المستقيم» نوشته است. او در این فصل از عدم صحت روایات دال بر امامت ابوبکر در نماز و نیز از تخلف شیخین از سپاه اسامه سخن گفته است..<ref>ر.ک: همان، ص23-32</ref> | ||
فصل سوم به قلم [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]] با عنوان | فصل سوم به قلم [[حسینی میلانی، علی|سید علی حسینی میلانی]] با عنوان «[[صلاة أبي‌بكر في مرض النبي(ص)|رسالة في صلاة أبي‌بكر]]» در «[[الرسائل العشر في أحاديث الموضوعة في كتب السنة|الرسائل العشرة في الأحاديث الموضوعة في كتب السنة]]» آمده است. میلانی در سند احادیث عایشه مناقشه کرده و با استفاده از رجالیان عامه بطلان این احادیث را اثبات کرده است. او همچنین در تمامی احادیثی که اهل تسنن در امامت به آنها استناد می‌کنند مناقشه کرده و ثابت کرده است که ابوبکر در زمان وفات رسول خدا(ص) اصلا در مدینه نبود..<ref>ر.ک: همان، ص33-71</ref> | ||
مطالب فصل چهارم را می‌توان در جلد سوم «[[تلخيص الشافي]]» [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ‌الطائفه ابوجعفر طوسی]] با عنوان «صلاة أبي‌بكر في مرض النبي(ص)» یافت. [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] در این نوشته امامت ابوبکر را به بحث گذاشته و درباره نماز او در مریضی رسول‌الله(ص) و تمامی روایاتی که درباره امامت او وارد شده‌اند، به‌ویژه در «أصحابي كالنجوم»، مناقشه کرده و بطلان همه آنها را ثابت کرده است..<ref>ر.ک: همان، ص72-107</ref> | مطالب فصل چهارم را می‌توان در جلد سوم «[[تلخيص الشافي]]» [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ‌الطائفه ابوجعفر طوسی]] با عنوان «صلاة أبي‌بكر في مرض النبي(ص)» یافت. [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] در این نوشته امامت ابوبکر را به بحث گذاشته و درباره نماز او در مریضی رسول‌الله(ص) و تمامی روایاتی که درباره امامت او وارد شده‌اند، به‌ویژه در «أصحابي كالنجوم»، مناقشه کرده و بطلان همه آنها را ثابت کرده است..<ref>ر.ک: همان، ص72-107</ref> | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۹: | ||
فصل ششم، نگاشته آیت‌الله [[مظفر، محمدحسن|محمدحسن مظفر]] است که با عنوان «مناقشة ما رواه الجمهور في حق الصحابة و أحاديث الحوض» در قسم دوم از جزء سوم «دلائل الصدق» آمده است. علامه مظفر در این بخش، از نفاق منافقین صحابه و پاسنگینی آنان در جنگ‌ها و فرارشان از حمله در حنین سخن می‌گوید و در این‌باره به احادیث حوض که در کتب صحاح معروف است استشهاد می‌کند. او همچنین از ترک نماز جمعه بعضی از صحابه و به سراغ تجارت و لهو رفتنشان، اتهامشان به رسول‌الله در صدقات، مخالفت‌های عمر با پیامبر(ص) در حج تمتع و نسبت هذیان از جانب او به ساحت معصوم ایشان، عزل ابوبکر به دست پیامبر خدا(ص) از رساندن پیام برائت به اهل مکه، اعطای رایت در خیبر به [[امام على(ع)|علی(ع)]] پس از شکست و عقب‌نشینی ابوبکر و عمر و... صحبت می‌کند..<ref>ر.ک: همان، ص145-199</ref> | فصل ششم، نگاشته آیت‌الله [[مظفر، محمدحسن|محمدحسن مظفر]] است که با عنوان «مناقشة ما رواه الجمهور في حق الصحابة و أحاديث الحوض» در قسم دوم از جزء سوم «دلائل الصدق» آمده است. علامه مظفر در این بخش، از نفاق منافقین صحابه و پاسنگینی آنان در جنگ‌ها و فرارشان از حمله در حنین سخن می‌گوید و در این‌باره به احادیث حوض که در کتب صحاح معروف است استشهاد می‌کند. او همچنین از ترک نماز جمعه بعضی از صحابه و به سراغ تجارت و لهو رفتنشان، اتهامشان به رسول‌الله در صدقات، مخالفت‌های عمر با پیامبر(ص) در حج تمتع و نسبت هذیان از جانب او به ساحت معصوم ایشان، عزل ابوبکر به دست پیامبر خدا(ص) از رساندن پیام برائت به اهل مکه، اعطای رایت در خیبر به [[امام على(ع)|علی(ع)]] پس از شکست و عقب‌نشینی ابوبکر و عمر و... صحبت می‌کند..<ref>ر.ک: همان، ص145-199</ref> | ||
فصل هفتم، با عنوان «عدم صلاحية الأمم، الاختيار في الإمامة» از «[[الطرائف في معرفة مذاهب الطوائف|الطرائف]]» سید بن طاوس است. سید رضی‌الدین علی بن موسی | فصل هفتم، با عنوان «عدم صلاحية الأمم، الاختيار في الإمامة» از «[[الطرائف في معرفة مذاهب الطوائف|الطرائف]]» [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاوس]] است. [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید رضی‌الدین علی بن موسی طاوس]]، در این فصل در انتخابی بودن امر امامت مناقشه کرده و بیان می‌کند که مردم صلاحیت انتخاب امام را ندارند. او مخالفت‌های برخی از صحابه با نصوص قرآن کریم را بیان می‌کند و متذکر عزم پیامبر بر تأکید بر وصایت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در مرض موت آن حضرت می‌شود و منع عمر از این کار و نسبت هذیان به پیامبر خدا(ص) توسط او را بیان می‌کند..<ref>ر.ک: همان، ص200-234</ref> | ||
فصل هشتم، از شیخ [[کراجکی، محمد بن علی|ابوالفتح محمد بن علی کراجکی]] طرابلسی است. این متن در «كتاب التعجب» آمده است. کراجکی در این بخش تأکید می‌کند که رسول خدا در موارد متعددی در زمان حیاتش به خلافت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] وصیت و سفارش کرده. وی از امارت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به دست رسول‌الله(ص) در تمامی جنگ‌ها (به‌جز تبوک) سخن می‌گوید و بطلان اختیار در قبال نص را ثابت می‌کند؛ یعنی نشان می‌دهد در جایی که نص از جانب خدا بر امارت و ولایت امیرالمؤمنین [[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]] هست دیگر جایی برای اختیار و انتخاب شخص دیگر به دست مردم باقی نمی‌ماند..<ref>ر.ک: همان، ص235-298</ref> | فصل هشتم، از شیخ [[کراجکی، محمد بن علی|ابوالفتح محمد بن علی کراجکی]] طرابلسی است. این متن در «كتاب التعجب» آمده است. کراجکی در این بخش تأکید می‌کند که رسول خدا در موارد متعددی در زمان حیاتش به خلافت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] وصیت و سفارش کرده. وی از امارت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به دست رسول‌الله(ص) در تمامی جنگ‌ها (به‌جز تبوک) سخن می‌گوید و بطلان اختیار در قبال نص را ثابت می‌کند؛ یعنی نشان می‌دهد در جایی که نص از جانب خدا بر امارت و ولایت امیرالمؤمنین [[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]] هست دیگر جایی برای اختیار و انتخاب شخص دیگر به دست مردم باقی نمی‌ماند..<ref>ر.ک: همان، ص235-298</ref> | ||