تسخیری، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - 'مى‌كردند' به 'می‌كردند') |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type='authorCode'| | |data-type='authorCode'|AUTHORCODE00650AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
تحصيلات مقدماتى و دروس حوزوى را تا مرحله درس خارج در محضر اساتيد بزرگى نظير آيات عظام [[صدر، محمدباقر|شهيد صدر]]، خويى، حكيم، شيخ جواد تبريزى، شيخ كاظم تبريزى، صدرا بادكوبى و شيخ مجتبى لنكرانى سپرى نمود و در كنار آن، دروس دانشگاهى را نيز در رشته ادبيات عرب، فقه و اصول در دانشكده معروف فقه نجف اشرف فراگرفت. ايشان هم‌زمان با تحصيل در حوزه علميه نجف اشرف به تدريس دروس رايج حوزوى نيز اشتغال داشت و در نتيجه مجاهدت‌هاى سياسى، مدتى در سياه‌چال‌هاى رژيم بعث زندانى شد. | تحصيلات مقدماتى و دروس حوزوى را تا مرحله درس خارج در محضر اساتيد بزرگى نظير آيات عظام [[صدر، محمدباقر|شهيد صدر]]، خويى، حكيم، شيخ جواد تبريزى، شيخ كاظم تبريزى، صدرا بادكوبى و شيخ مجتبى لنكرانى سپرى نمود و در كنار آن، دروس دانشگاهى را نيز در رشته ادبيات عرب، فقه و اصول در دانشكده معروف فقه نجف اشرف فراگرفت. ايشان هم‌زمان با تحصيل در حوزه علميه نجف اشرف به تدريس دروس رايج حوزوى نيز اشتغال داشت و در نتيجه مجاهدت‌هاى سياسى، مدتى در سياه‌چال‌هاى رژيم بعث زندانى شد. | ||
پس از انقلاب 1377 عراق به رهبرى عبدالكريم قاسم، احزاب سياسى مانند حزب كمونيست و ملى‌گراها كه افكار ضد اسلامى داشتند، فعالیت‌های خود را از سر گرفتند و با آموزه‌هاى اسلامى به‌شدت برخورد | پس از انقلاب 1377 عراق به رهبرى عبدالكريم قاسم، احزاب سياسى مانند حزب كمونيست و ملى‌گراها كه افكار ضد اسلامى داشتند، فعالیت‌های خود را از سر گرفتند و با آموزه‌هاى اسلامى به‌شدت برخورد می‌كردند؛ ازاين‌رو، حزب «جماعة العلماء» براى رويارويى با اين هجوم، به سازمان‌دهى جوانان مسلمان دست يازيد. تسخيرى نيز با مطالعه نشريات حزب «جماعة العلماء»، در جريان اهداف و برنامه‌هاى آن حزب قرار گرفت. فعالیت‌های انقلابى وى ادامه يافت تا اينكه در سال 1344 به‌طور رسمى به «حزب الدعوة» پيوست كه با نظارت آيت‌الله صدر اداره مى‌شد. تسخيرى در آن زمان، با سرودن اشعار انقلابى به افشاگرى بر ضد نظام حاكم بر عراق پرداخت كه به دستگيرى و زندانى شدن وى انجاميد. وى پس از مدتى با ميانجى‌گرى علماى نجف، به‌ويژه [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، از زندان رهايى يافت و سپس راهى نجف شد. دروس حوزوى را در حوزه نجف ادامه داد. وى در محضر استادانى چون مجتبى لنكرانى و كاظم تبريزى، دوره سطح را به پايان رساند و به درس خارج فقه راه يافت. در سال 1349 به دليل فعالیت‌های سياسى بر ضد رژيم عراق، از اين كشور اخراج شد و به ايران آمد. | ||
ايشان در حوزه علميه قم نزدیک به 12 سال در درس‌هاى اساتيد بزرگى نظير آيات عظام گلپايگانى، [[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]] و [[وحید خراسانی، حسین|وحيد خراسانى]] شركت نمود. در اين مدت همچنين به تدريس علوم حوزوى در حوزه علميه قم و پاره‌اى مراكز علمى و دانشگاهى كشور پرداخت. | ايشان در حوزه علميه قم نزدیک به 12 سال در درس‌هاى اساتيد بزرگى نظير آيات عظام گلپايگانى، [[آملی، هاشم|ميرزا هاشم آملى]] و [[وحید خراسانی، حسین|وحيد خراسانى]] شركت نمود. در اين مدت همچنين به تدريس علوم حوزوى در حوزه علميه قم و پاره‌اى مراكز علمى و دانشگاهى كشور پرداخت. | ||