میناگر عشق، شرح موضوعی مثنوی معنوی: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    جز (جایگزینی متن - 'نويسنده' به 'نویسنده')
    خط ۴: خط ۴:
    | عنوان‌های دیگر =شرح موضوعی مثنوی معنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی
    | عنوان‌های دیگر =شرح موضوعی مثنوی معنوی مولانا جلال الدین محمد بلخی
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[زمانی، کریم]] (نويسنده)
    [[زمانی، کریم]] (نویسنده)
    | زبان =فارسی
    | زبان =فارسی
    | کد کنگره =‏PIR‎‏ ‎‏5304‎‏ ‎‏/‎‏آ‎‏2‎‏ز‎‏8‎‏
    | کد کنگره =‏PIR‎‏ ‎‏5304‎‏ ‎‏/‎‏آ‎‏2‎‏ز‎‏8‎‏
    خط ۲۸: خط ۲۸:
    '''میناگر عشق، شرح موضوعی مثنوی معنوی'''، از آثار [[زمانی، کریم|كريم زمانى]] (متولد تهران 1330ش)، به زبان فارسى و در شرح و توضيح مطالب مثنوى [[مولوی، جلال‎‌الدین محمد بن محمد|جلال‌الدين محمد بلخى]]، معروف به مولوى (604 - 672ق) است. مؤلف، نخست، كتاب مفصلى به نام «شرح جامع مثنوى معنوى» در هفت جلد نوشته و منتشر كرده و بعد اين اثر را پديد آورده است. شرح آقاى زمانى از سويى بسيار مختصر است و از سويى ديگر بيشتر جنبه ادبى و لفظى - نه عرفانى - دارد.
    '''میناگر عشق، شرح موضوعی مثنوی معنوی'''، از آثار [[زمانی، کریم|كريم زمانى]] (متولد تهران 1330ش)، به زبان فارسى و در شرح و توضيح مطالب مثنوى [[مولوی، جلال‎‌الدین محمد بن محمد|جلال‌الدين محمد بلخى]]، معروف به مولوى (604 - 672ق) است. مؤلف، نخست، كتاب مفصلى به نام «شرح جامع مثنوى معنوى» در هفت جلد نوشته و منتشر كرده و بعد اين اثر را پديد آورده است. شرح آقاى زمانى از سويى بسيار مختصر است و از سويى ديگر بيشتر جنبه ادبى و لفظى - نه عرفانى - دارد.


    اين كتاب از نظر روشى، سخت پريشان و مشوش است و در آن، صدها موضوع بدون هيچ نظمى در صد و هفتاد و چهار محور مطرح شده است! محورها نيز سامانى ندارد و از «خداشناسى» <ref>ميناگر عشق، ص 1</ref> شروع مى‌شود و با «تجلى» <ref>همان، ص 19</ref>، و «ظهور و خفاى حق» <ref>همان، ص 24</ref> و... ادامه مى‌يابد و با «فضيلت‌هاى اخلاقى [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] در مثنوى» <ref>همان، ص 990</ref> خاتمه مى‌پذيرد. شايسته بود نويسنده محترم موضوعات را به‌صورت منظم عرضه مى‌كرد و مثلاًمباحث را به ترتيب الفبايى و يا دسته‌بندى موضوعى بر اساس ساختار علوم مانند فقه، كلام، اخلاق، عرفان و... سامان مى‌داد.
    اين كتاب از نظر روشى، سخت پريشان و مشوش است و در آن، صدها موضوع بدون هيچ نظمى در صد و هفتاد و چهار محور مطرح شده است! محورها نيز سامانى ندارد و از «خداشناسى» <ref>ميناگر عشق، ص 1</ref> شروع مى‌شود و با «تجلى» <ref>همان، ص 19</ref>، و «ظهور و خفاى حق» <ref>همان، ص 24</ref> و... ادامه مى‌يابد و با «فضيلت‌هاى اخلاقى [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] در مثنوى» <ref>همان، ص 990</ref> خاتمه مى‌پذيرد. شايسته بود نویسنده محترم موضوعات را به‌صورت منظم عرضه مى‌كرد و مثلاًمباحث را به ترتيب الفبايى و يا دسته‌بندى موضوعى بر اساس ساختار علوم مانند فقه، كلام، اخلاق، عرفان و... سامان مى‌داد.


    البته مؤلف فقط در 11 مورد از محورهاى صد و هفتاد و چهارگانه، به شرح ذيل براى طبقه‌بندى مطالب كوشيده است:
    البته مؤلف فقط در 11 مورد از محورهاى صد و هفتاد و چهارگانه، به شرح ذيل براى طبقه‌بندى مطالب كوشيده است: