المورد الكبير؛ نماذج تطبيقية في الإعراب و الأدوات و الصرف: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== گزارش محتوا ==' به '==گزارش محتوا==') |
جز (جایگزینی متن - '== ساختار ==' به '==ساختار==') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
'''المورد الكبير؛ نماذج تطبيقية في الإعراب و الأدوات و الصرف'''، يكى از آثار ارزنده استاد ممتاز زبان و ادبيات عربى، دكتر [[قباوه، فخرالدین|فخرالدين قباوه]] (متولد حلب، 1933م) در موضوع صرف و نحو تطبيقى با استفاده از اشعار عربى دوره‌هاى گوناگون جاهلى و اسلامى است. اين كتاب نام كاملش، «المورد الكبير نماذج تطبيقية في الإعراب و الأدوات و الصرف» است. مخاطبان اين اثر، دانشجويان زبان و ادبيات عربى در دوره تحصيلات تكميلى و علاقه‌مندان به صرف و نحو كاربردى در سطح پيشرفته هستند. مزيت ديگر اين كتاب بر آثار مشابه، اين است كه بعد از سال‌ها تدريس و با بهره‌گيرى از تجربه آموزش و با آگاهى كامل به اشكالات و اشتباهات رايج در بين نسل جوان و بر اساس نيازهاى آنان سامان يافته و براى كارورزى مخاطبان و تقويت بنيه ادبى آنان و به‌تدريج و به‌طور طبيعى، سنجيده و آماده شده است. | '''المورد الكبير؛ نماذج تطبيقية في الإعراب و الأدوات و الصرف'''، يكى از آثار ارزنده استاد ممتاز زبان و ادبيات عربى، دكتر [[قباوه، فخرالدین|فخرالدين قباوه]] (متولد حلب، 1933م) در موضوع صرف و نحو تطبيقى با استفاده از اشعار عربى دوره‌هاى گوناگون جاهلى و اسلامى است. اين كتاب نام كاملش، «المورد الكبير نماذج تطبيقية في الإعراب و الأدوات و الصرف» است. مخاطبان اين اثر، دانشجويان زبان و ادبيات عربى در دوره تحصيلات تكميلى و علاقه‌مندان به صرف و نحو كاربردى در سطح پيشرفته هستند. مزيت ديگر اين كتاب بر آثار مشابه، اين است كه بعد از سال‌ها تدريس و با بهره‌گيرى از تجربه آموزش و با آگاهى كامل به اشكالات و اشتباهات رايج در بين نسل جوان و بر اساس نيازهاى آنان سامان يافته و براى كارورزى مخاطبان و تقويت بنيه ادبى آنان و به‌تدريج و به‌طور طبيعى، سنجيده و آماده شده است. | ||
== ساختار == | ==ساختار== | ||
اثر حاضر از 22 متن برگزيده از اشعار عربى تشكيل و شماره‌گذارى شده است و تنظيم و فصل‌بندى ديگرى ندارد. ابيات، به ترتيب زمانى از دوره‌هاى جاهلى تا عباسى برگزيده شده است. | اثر حاضر از 22 متن برگزيده از اشعار عربى تشكيل و شماره‌گذارى شده است و تنظيم و فصل‌بندى ديگرى ندارد. ابيات، به ترتيب زمانى از دوره‌هاى جاهلى تا عباسى برگزيده شده است. | ||