فتوحات شاهی (تاریخ صفوی از آغاز تا سال 920ه.ق): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'دعاي' به 'دعای') |
جز (جایگزینی متن - 'شيعيان' به 'شیعیان ') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
اين اثر از زمره آثار تاريخ عمومى است؛ يعنى شامل نقل روايات تاريخى از آدم(ع) تا زمان صفويه (زمان نويسنده) است و بى‌ترديد به علت واگويه كردن حوادث گذشته، از منابع ادوار پيشين (پيش از صفويه) اين بخش از كتابش اهميتى در خور ندارد و تنها حوادث و وقايع دوران صفويه كه نويسنده در بخشى از آن‌ها شاهد عينى بوده است، شايان توجه و مداقّه است. | اين اثر از زمره آثار تاريخ عمومى است؛ يعنى شامل نقل روايات تاريخى از آدم(ع) تا زمان صفويه (زمان نويسنده) است و بى‌ترديد به علت واگويه كردن حوادث گذشته، از منابع ادوار پيشين (پيش از صفويه) اين بخش از كتابش اهميتى در خور ندارد و تنها حوادث و وقايع دوران صفويه كه نويسنده در بخشى از آن‌ها شاهد عينى بوده است، شايان توجه و مداقّه است. | ||
با تشكيل دولت مقتدر و متمركز صفويه بر پهنه خاک ايران كه گام به گام پشتوانه محكم ايدئولوژيك شيعى - صوفى خود را با روش‌هايى و رهيافت‌هايى خاص بر ساختارهاى مختلف حكومتى مى‌گسترد، تاريخ‌نگارى ايران وارد مرحله‌اى گرديد كه قلم و فكر مورخان در وضعيتى تطبيقى با ايدئولوژى حكومتى از آميزه شگرف و پررمز و راز تفكرات صوفيانه - | با تشكيل دولت مقتدر و متمركز صفويه بر پهنه خاک ايران كه گام به گام پشتوانه محكم ايدئولوژيك شيعى - صوفى خود را با روش‌هايى و رهيافت‌هايى خاص بر ساختارهاى مختلف حكومتى مى‌گسترد، تاريخ‌نگارى ايران وارد مرحله‌اى گرديد كه قلم و فكر مورخان در وضعيتى تطبيقى با ايدئولوژى حكومتى از آميزه شگرف و پررمز و راز تفكرات صوفيانه - شیعیان ه لبريز گشت و بر پايه نوشته‌هايى مصنوع و گه‌گاه ساده رويدادها و حوادث زمانه صفويان به تصوير كشيده شد. | ||
نويسنده، در اثر خود در ضمن تبعيت از شيوه تاريخ‌نويسى و انديشه تاريخ‌نگارى زمانه‌اش قلمش را در آفرينش اثرى درخور توجه و ممتاز آنچنان پيش مى‌راند كه برخلاف ادعایش در دورى از تزئين و آرايه‌هاى لفظى با تكلف و پيچيدگى منطبق است. دكتر [[نصیری، محمدرضا|محمدرضا نصيرى]] در پيش‌گفتار در اين‌باره مى‌نويسد: «بيش از آنكه به ارائه مطالب تاريخى و اجتماعى توجه كند به زيور سجع، طباق، مراعات نظير، تضمين آيات، احاديث، تمثيل و اشعار توجه كرده است». و بدينسان تاريخ وى كه سراسر از صنايع لفظى مشحون است، براى خواننده تصاويرى درهم پيچيده مى‌آفريند و خسته‌كننده به نظر مى‌آيد تا اين كه تصاويرى زنده و جاندار و شفاف به دست دهد. | نويسنده، در اثر خود در ضمن تبعيت از شيوه تاريخ‌نويسى و انديشه تاريخ‌نگارى زمانه‌اش قلمش را در آفرينش اثرى درخور توجه و ممتاز آنچنان پيش مى‌راند كه برخلاف ادعایش در دورى از تزئين و آرايه‌هاى لفظى با تكلف و پيچيدگى منطبق است. دكتر [[نصیری، محمدرضا|محمدرضا نصيرى]] در پيش‌گفتار در اين‌باره مى‌نويسد: «بيش از آنكه به ارائه مطالب تاريخى و اجتماعى توجه كند به زيور سجع، طباق، مراعات نظير، تضمين آيات، احاديث، تمثيل و اشعار توجه كرده است». و بدينسان تاريخ وى كه سراسر از صنايع لفظى مشحون است، براى خواننده تصاويرى درهم پيچيده مى‌آفريند و خسته‌كننده به نظر مى‌آيد تا اين كه تصاويرى زنده و جاندار و شفاف به دست دهد. | ||