ابوهفان مهزمی، عبدالله بن احمد: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'براي' به 'برای') |
جز (جایگزینی متن - 'براى' به 'برای') |
||
خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
ابوهفان، سرانجام، بصره را ترك گفت و در بغداد مسكن گزيد و از آن پس، همه اخبارى كه از او در دست داريم، گویا در همين شهر رخ داده است. | ابوهفان، سرانجام، بصره را ترك گفت و در بغداد مسكن گزيد و از آن پس، همه اخبارى كه از او در دست داريم، گویا در همين شهر رخ داده است. | ||
ابوهفان را «غلام و راوى» ابونواس دانستهاند و از اينجا پيداست كه او پيش از همه، شيفته اين شاعر بزرگ گرديده، به حلقه ياران او پيوسته و شيوه زندگى و شعرسرايى او را پيش گرفته است؛ بااينهمه، ابوهفان در وهله نخست، راوى است و همين امر، او را | ابوهفان را «غلام و راوى» ابونواس دانستهاند و از اينجا پيداست كه او پيش از همه، شيفته اين شاعر بزرگ گرديده، به حلقه ياران او پيوسته و شيوه زندگى و شعرسرايى او را پيش گرفته است؛ بااينهمه، ابوهفان در وهله نخست، راوى است و همين امر، او را برای روايت شعر و لغت و شايد هم حديث، نزد اصمعى كشانده است. | ||
==جایگاه علمی ابوهفان== | ==جایگاه علمی ابوهفان== | ||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
بىگمان، وى با [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] روابطى داشته است، زيرا [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] دو بار از او نقل روايت كرده است و او نيز از عشق [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] به کتاب در شگفت شده است. | بىگمان، وى با [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] روابطى داشته است، زيرا [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] دو بار از او نقل روايت كرده است و او نيز از عشق [[جاحظ، عمرو بن بحر|جاحظ]] به کتاب در شگفت شده است. | ||
از مجموعه اشعار ابوهفان درمىيابيم كه وى مردى تنگدست بوده است. چند قطعه شعر از او مىشناسیم كه در آنها، از ژندگى لباس يا از عريانى خویش ناله سر داده است؛ حتى در يك دوبيتى اشاره مىكند كه | از مجموعه اشعار ابوهفان درمىيابيم كه وى مردى تنگدست بوده است. چند قطعه شعر از او مىشناسیم كه در آنها، از ژندگى لباس يا از عريانى خویش ناله سر داده است؛ حتى در يك دوبيتى اشاره مىكند كه برای كسب يك وعده خوراك، ناچار شده لباسهاى خود را نيز بفروشد. اشعار او را كه به تأييد منابع، اندك بوده، گرد نياوردهاند، زيرا گویى شعر او را كسى جدى نمىگرفته است؛ هرچند كه ابن معتز، وى را از مشاهير و شعرش را «همه جا موجود» وصف كرده است. شايد مجموعه شعر موجود او از 60 - 70 بيت فراتر نرود. | ||
در اواسط سده پنجم قمرى مىبينيم كه ذكر تشيع او در منابع پديدار مىگردد. [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] تصريح مىكند كه او ميان اصحاب ما مشهور است و در مذهب ما شعر سروده است. | در اواسط سده پنجم قمرى مىبينيم كه ذكر تشيع او در منابع پديدار مىگردد. [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]] تصريح مىكند كه او ميان اصحاب ما مشهور است و در مذهب ما شعر سروده است. |