تاریخ ميورقة: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - 'گزارشي' به 'گزارشی')
    جز (جایگزینی متن - 'گونه‌اي' به 'گونه‌ای')
    خط ۳۰: خط ۳۰:


    == ساختار==
    == ساختار==
    در ابتداي كتاب مقدمه مفصل و جامعي به قلم محقق آمده است كه حدود ثلث حجم آن را به خود اختصاص داده است. در اين نوشتار به سرگذشت نويسنده و شيوه نگارش او و محتواى كتاب پرداخته شده است. پس از آن متن كتاب با يك مقدمه آغاز شده است و به اختصار و در 24 بخش وقايع به گونه‌اي دقيق شرح كرده است تا آن جا كه گروهي تصور كرده‌اند كه خود نويسنده در ميورقه بوده است.
    در ابتداي كتاب مقدمه مفصل و جامعي به قلم محقق آمده است كه حدود ثلث حجم آن را به خود اختصاص داده است. در اين نوشتار به سرگذشت نويسنده و شيوه نگارش او و محتواى كتاب پرداخته شده است. پس از آن متن كتاب با يك مقدمه آغاز شده است و به اختصار و در 24 بخش وقايع به گونه‌ای دقيق شرح كرده است تا آن جا كه گروهي تصور كرده‌اند كه خود نويسنده در ميورقه بوده است.


    == گزارش محتوا ==
    == گزارش محتوا ==
    أبامطرف، در نوشته خود از شيوه عماد اصبهاني - كه در تاريخ ادب یکی از اركان كتابت عربی مسجع همراه با محسنات بديعي است - الگوبرداري كرده است. ابن عميره و كاتبان عصر او مانند حلقه‌اي مهم و مرحله مشخصي در سلسله تطور نثر فني در ادب اندلسي به شمار مى‌روند. اين نثر مبتني بر انواع سجع و اشكال مختلف جناس و استفاده از تلميحات و اشارات و اصطلاحات و الفاظ فقهي و منطقي است. او در سجع نظريه خاصی وضع نمود كه در كتاب تنبيهات آن را "حد وسط بين افراط و تفريط" ناميده است. او متذكر مى‌شود كه اين مساوات نبايد به گونه‌اي باشد كه به اوزان شعري تبديل شود. او از شيوه معاصرينش؛ مانند: ابن آبار، ابن قطان كه كتاب عماد اصبهاني "الفتح القدسي" را شرح و اختصار كردند، نيز پیروی نكرد و كتابی با موضوعي متفاوت ايجاد نمود. چه بسا او قصد داشته با تأليف جديدش نگاه‌ها را به خود جلب كند.
    أبامطرف، در نوشته خود از شيوه عماد اصبهاني - كه در تاريخ ادب یکی از اركان كتابت عربی مسجع همراه با محسنات بديعي است - الگوبرداري كرده است. ابن عميره و كاتبان عصر او مانند حلقه‌اي مهم و مرحله مشخصي در سلسله تطور نثر فني در ادب اندلسي به شمار مى‌روند. اين نثر مبتني بر انواع سجع و اشكال مختلف جناس و استفاده از تلميحات و اشارات و اصطلاحات و الفاظ فقهي و منطقي است. او در سجع نظريه خاصی وضع نمود كه در كتاب تنبيهات آن را "حد وسط بين افراط و تفريط" ناميده است. او متذكر مى‌شود كه اين مساوات نبايد به گونه‌ای باشد كه به اوزان شعري تبديل شود. او از شيوه معاصرينش؛ مانند: ابن آبار، ابن قطان كه كتاب عماد اصبهاني "الفتح القدسي" را شرح و اختصار كردند، نيز پیروی نكرد و كتابی با موضوعي متفاوت ايجاد نمود. چه بسا او قصد داشته با تأليف جديدش نگاه‌ها را به خود جلب كند.


    آنچه در نثر او جلوه چشمگير دارد، تكلف و افراط در كاربرد صنايع بديعي، از قبيل جناس و طباق و مقابله است و ميل به اطناب و طولانى كردن بندهاي سجع و التزام به حرف واحد در آنها و گاه در همه كلمه‌ها و خلاصه هر آنچه سخن را در عين آراستگي، از رواني و شادابي دور مي‌كند، به همين سبب شيوه نگارش او را آميزهاي از شيوه‌هاي نگارش اديبان و عالمان دانسته‌اند.
    آنچه در نثر او جلوه چشمگير دارد، تكلف و افراط در كاربرد صنايع بديعي، از قبيل جناس و طباق و مقابله است و ميل به اطناب و طولانى كردن بندهاي سجع و التزام به حرف واحد در آنها و گاه در همه كلمه‌ها و خلاصه هر آنچه سخن را در عين آراستگي، از رواني و شادابي دور مي‌كند، به همين سبب شيوه نگارش او را آميزهاي از شيوه‌هاي نگارش اديبان و عالمان دانسته‌اند.