ابن رجب، عبدالرحمن بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'برخي' به 'برخی') |
جز (جایگزینی متن - 'وي' به 'وی') |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
وى در 744ق1343/م به همراه پدرش به دمشق رفت و در آنجا و نيز در حجاز و قدس، به فراگرفتن حديث پرداخت. وى در دمشق از محمد بن اسماعيل بن ابراهيم خبّاز، ابراهيم بن داوود عطار و ديگران، در مصر از ابوالفتح ميدومى، ابى الحرم القلانسى و ديگران و در مكه از فخرالدين عثمان ابن يوسف، استماع حديث كرد و از دو شيخ معروف به ابن نقيب و نووى، به كسب اجازه در نقل حديث نايل آمد. سپس حدود يك سال به ملازمت مجالس [[ابن‌قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قيم جوزيه]] پرداخت تا اين‌كه ابن قيم درگذشت. گروه بسيارى از جمله زين‌الدين سليمان بن داوود بن عبدالله موصلى دمشقى از او بهره برده و غالب حنبليان دمشق از مكتب و درس او استفاده كرده‌اند. وى در فنون حديث از جهت علم به اسناد و فهم علل و اطلاع بر معانى به پايه‌اى رسيد كه او را آگاه‌ترين فرد زمان خود به فهم علل احاديث شمرده‌اند. همچنين از تأليف کتاب القواعد كه از عجايب روزگار شمرده شده، مى‌توان به مهارت او در جمع بين حديث و فقه پى‌برد. | وى در 744ق1343/م به همراه پدرش به دمشق رفت و در آنجا و نيز در حجاز و قدس، به فراگرفتن حديث پرداخت. وى در دمشق از محمد بن اسماعيل بن ابراهيم خبّاز، ابراهيم بن داوود عطار و ديگران، در مصر از ابوالفتح ميدومى، ابى الحرم القلانسى و ديگران و در مكه از فخرالدين عثمان ابن يوسف، استماع حديث كرد و از دو شيخ معروف به ابن نقيب و نووى، به كسب اجازه در نقل حديث نايل آمد. سپس حدود يك سال به ملازمت مجالس [[ابن‌قیم جوزیه، محمد بن ابی‌بکر|ابن قيم جوزيه]] پرداخت تا اين‌كه ابن قيم درگذشت. گروه بسيارى از جمله زين‌الدين سليمان بن داوود بن عبدالله موصلى دمشقى از او بهره برده و غالب حنبليان دمشق از مكتب و درس او استفاده كرده‌اند. وى در فنون حديث از جهت علم به اسناد و فهم علل و اطلاع بر معانى به پايه‌اى رسيد كه او را آگاه‌ترين فرد زمان خود به فهم علل احاديث شمرده‌اند. همچنين از تأليف کتاب القواعد كه از عجايب روزگار شمرده شده، مى‌توان به مهارت او در جمع بين حديث و فقه پى‌برد. | ||
او مردى عابد، زاهد و گوشه‌نشين بود و با كسى مرواده نداشت و با صاحبان قدرت رفت و آمد نمى‌كرد. در مدرسه سكريّه در محله كاسه فروشان (القصّاعين) اقامت داشت و | او مردى عابد، زاهد و گوشه‌نشين بود و با كسى مرواده نداشت و با صاحبان قدرت رفت و آمد نمى‌كرد. در مدرسه سكريّه در محله كاسه فروشان (القصّاعين) اقامت داشت و گویا ناظر همين مدرسه بود. وى در تربت عزيه (تربت عزيه همان مقبره عزالدين ابویعلى در صالحيه دمشق است) نيز تدريس مى‌كرد. ابن رجب مدتى مطابق مكتب [[ابن تیمیه، احمد بن عبدالحلیم|ابن تيميه]] فتوى مى‌داد و همين امر سبب شد كه بر او خرده بگيرند و به مقابله و مخالفت با او برخیزند. از اين رو فتوى دادن را ترك گفت. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
#اهوال يوم القيامة؛ | #اهوال يوم القيامة؛ | ||
#بُغية الانسان في وظائف رمضان؛ | #بُغية الانسان في وظائف رمضان؛ | ||
# | #التخویف من النّار و التعريف بحال دارالبوار كه صفة النار و التحذير من دارالبوار هم ناميده شده است؛ | ||
#جامع العلوم و الحكم في شرح خمسين حديثاً من جوامع الكلم؛ | #جامع العلوم و الحكم في شرح خمسين حديثاً من جوامع الكلم؛ | ||
#الخشوع في الصلاة؛ | #الخشوع في الصلاة؛ | ||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
[[أحکام الخواتيم و ما يتعلق بها]] | [[أحکام الخواتيم و ما يتعلق بها]] | ||
[[ | [[التخویف من النار و التعريف بحال دار البوار]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||