مسند الإمام الهادي أبي‌الحسن علي بن محمد عليهماالسلام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''مسند الإمام الهادي أبي‌الحسن علي بن محمد عليهماالسلام'''، تأليف [[عطاردی قوچانی، عزیزالله |شيخ عزيزالله عطاردى]]، يازدهمين كتاب از موسوعه بزرگ «مسانيد الأئمة(ع)» است كه در يك جلد به زبان عربى منتشر شده است. در اين كتاب ولادت امام هادى(ع)، فضايل و مناقب و سخنان آن حضرت در موضوعات مختلف گردآورى شده است. | '''مسند الإمام الهادي أبي‌الحسن علي بن محمد عليهماالسلام'''، تأليف [[عطاردی قوچانی، عزیزالله |شيخ عزيزالله عطاردى]]، يازدهمين كتاب از موسوعه بزرگ «مسانيد الأئمة(ع)» است كه در يك جلد به زبان عربى منتشر شده است. در اين كتاب ولادت امام هادى(ع)، فضايل و مناقب و سخنان آن حضرت در موضوعات مختلف گردآورى شده است. | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۸: | ||
نويسنده در مقدمه كتاب به قلّت احاديث امام هادى(ع) نسبت به احاديث ديگر ائمه(ع) به جهت محصور بودن آن حضرت در سامراء تحت مراقبت حكومت عباسى اشاره كرده است؛ به همين دليل راويان از ايشان به هنگام نقل حديث به اسامى مختلفى تعبير كرده‌اند كه ابوالحسن هادى، ابوالحسن ثالث، ابوالحسن عسكرى، الرجل، الطيب و فقيه العسكرى از آن جمله است<ref>مقدمه، ص 9 - 10</ref> | نويسنده در مقدمه كتاب به قلّت احاديث امام هادى(ع) نسبت به احاديث ديگر ائمه(ع) به جهت محصور بودن آن حضرت در سامراء تحت مراقبت حكومت عباسى اشاره كرده است؛ به همين دليل راويان از ايشان به هنگام نقل حديث به اسامى مختلفى تعبير كرده‌اند كه ابوالحسن هادى، ابوالحسن ثالث، ابوالحسن عسكرى، الرجل، الطيب و فقيه العسكرى از آن جمله است.<ref>مقدمه، ص 9 - 10</ref> | ||
مسند امام هادى(ع) با مطالب و احاديث مرتبط با زندگانى و شخصيت آن حضرت در هشت بخش آغاز شده است. ولادت، فضايل و مناقب، برخوردهاى آن حضرت با متوكل و شهادت ايشان، فضيلت زيارت آن حضرت و تعداد اولاد آن حضرت آمده است<ref>متن كتاب، ص 13 - 80</ref> | مسند امام هادى(ع) با مطالب و احاديث مرتبط با زندگانى و شخصيت آن حضرت در هشت بخش آغاز شده است. ولادت، فضايل و مناقب، برخوردهاى آن حضرت با متوكل و شهادت ايشان، فضيلت زيارت آن حضرت و تعداد اولاد آن حضرت آمده است.<ref>متن كتاب، ص 13 - 80</ref> | ||
بخش ديگرى از مسند، به روايات اعتقادى اختصاص دارد. در اين بخش ابتدا رواياتى از امام در موضوعات علم، توحيد، انبيا و امامت ارائه شده است. در انتهاى اين بخش نيز روايات امام درباره افرادى چون فارس بن حاتم قزوينى و على بن مهزيار و يا فرقه‌هايى چون زيديه آمده است<ref>همان، ص 81 - 166</ref> | بخش ديگرى از مسند، به روايات اعتقادى اختصاص دارد. در اين بخش ابتدا رواياتى از امام در موضوعات علم، توحيد، انبيا و امامت ارائه شده است. در انتهاى اين بخش نيز روايات امام درباره افرادى چون فارس بن حاتم قزوينى و على بن مهزيار و يا فرقه‌هايى چون زيديه آمده است.<ref>همان، ص 81 - 166</ref> | ||
نويسنده سپس در باب «تفسير قرآن» رواياتى را كه از امام هادى(ع) در تفسير آيات چهارده سوره از قرآن كريم نقل شده به ترتيب ذكر كرده است<ref>همان، ص 167 - 175</ref> | نويسنده سپس در باب «تفسير قرآن» رواياتى را كه از امام هادى(ع) در تفسير آيات چهارده سوره از قرآن كريم نقل شده به ترتيب ذكر كرده است.<ref>همان، ص 167 - 175</ref> | ||
باب دعا از ديگر مباحث كتاب است. در اين باب ابتدا نماز حاجت امام هادى(ع) ذكر شده بدين‌صورت كه پس از سه روز روزه‌دارى و غسل روز جمعه و صدقه به مسكين، نمازى با شرايط خاص و پس از نماز دعاى مفصلى خوانده مى‌شود. حرز، قنوت نماز و تسبيح امام هادى(ع)، از جمله احاديث زيباى اين بخش از كتاب است<ref>همان، ص 176 - 195</ref> | باب دعا از ديگر مباحث كتاب است. در اين باب ابتدا نماز حاجت امام هادى(ع) ذكر شده بدين‌صورت كه پس از سه روز روزه‌دارى و غسل روز جمعه و صدقه به مسكين، نمازى با شرايط خاص و پس از نماز دعاى مفصلى خوانده مى‌شود. حرز، قنوت نماز و تسبيح امام هادى(ع)، از جمله احاديث زيباى اين بخش از كتاب است.<ref>همان، ص 176 - 195</ref> | ||
از جمله منابع بسيار غنى، نامه‌اى است كه امام هادى(ع) در پاسخ به نامه مردم اهواز كه از آن حضرت از جبر و تفويض پرسيدند، مرقوم فرمودند. اين نامه به نقل از كتاب «تحف العقول» در باب احتجاجات مسند ذكر شده است. در ادامه اين باب، احتجاج آن حضرت با يحيى بن اكثم آمده است<ref>همان، ص 198 - 227</ref> | از جمله منابع بسيار غنى، نامه‌اى است كه امام هادى(ع) در پاسخ به نامه مردم اهواز كه از آن حضرت از جبر و تفويض پرسيدند، مرقوم فرمودند. اين نامه به نقل از كتاب «تحف العقول» در باب احتجاجات مسند ذكر شده است. در ادامه اين باب، احتجاج آن حضرت با يحيى بن اكثم آمده است<ref>همان، ص 198 - 227</ref> | ||