تفسیر السمرقندي: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'هـ.ق' به 'ق') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات کتاب | {{جعبه اطلاعات کتاب | ||
| تصویر =NUR01398J1.jpg | | تصویر =NUR01398J1.jpg | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تفسير السمرقندي''' كه به «بحرالعلوم» نام‌گذارى شده است و در 3 جلد وزيرى به زبان عربى شامل تمام قرآن مى‌باشد، مانند: [[جامع البيان في تفسير القرآن (تفسير الطبري)|تفسير طبرى]] از تفاسير مأثور به شمار مى‌رود. حاجى خليفه در [[كشف الظنون عن أسامي الكتب و الفنون|كشف الظنون]] مى‌نويسد: «بحرالعلوم كتابى مشهور، دقيق و مفيد است كه زين‌الدين قاسم بن قطلوبغاى حنفى احاديثش را تخريج كرده است». با رويكرد نقلى تفسير، احاديث بسيارى در بيان مفاهيم آيات قرآن در آن آمده است و مؤلف نظريات تفسيرى صحابه و تابعين از جمله عبدالله بن عباس، عبدالله بن مسعود، ابى بن كعب، مجاهد، حسن بصرى و ديگران از اصحاب تفاسير نقلى مانند مقاتل بن سليمان، قتادة و تفاسير لغويين مانند: زجاج، فراء، ابن قتيبة دينورى و ابوعبيدة معمر بن مثنى را نقل نموده است. [[سمرقندی، نصر بن محمد |سمرقندى]] قبل از تفسير، مقدمات عمده‌اى در علوم قرآن و مباحث آن ذكر نكرده و فقط به بيانى مختصر در تشويق به طلب تفسير، رواياتى در فضيلت قرآن و تفسير و شرايط آن و نهى از تفسير به رأى و ادلة آن اكتفا كرده است. | '''تفسير السمرقندي''' كه به «بحرالعلوم» نام‌گذارى شده است و در 3 جلد وزيرى به زبان عربى شامل تمام قرآن مى‌باشد، مانند: [[جامع البيان في تفسير القرآن (تفسير الطبري)|تفسير طبرى]] از تفاسير مأثور به شمار مى‌رود. حاجى خليفه در [[كشف الظنون عن أسامي الكتب و الفنون|كشف الظنون]] مى‌نويسد: «بحرالعلوم كتابى مشهور، دقيق و مفيد است كه زين‌الدين قاسم بن قطلوبغاى حنفى احاديثش را تخريج كرده است». با رويكرد نقلى تفسير، احاديث بسيارى در بيان مفاهيم آيات قرآن در آن آمده است و مؤلف نظريات تفسيرى صحابه و تابعين از جمله عبدالله بن عباس، عبدالله بن مسعود، ابى بن كعب، مجاهد، حسن بصرى و ديگران از اصحاب تفاسير نقلى مانند مقاتل بن سليمان، قتادة و تفاسير لغويين مانند: زجاج، فراء، ابن قتيبة دينورى و ابوعبيدة معمر بن مثنى را نقل نموده است. [[سمرقندی، نصر بن محمد |سمرقندى]] قبل از تفسير، مقدمات عمده‌اى در علوم قرآن و مباحث آن ذكر نكرده و فقط به بيانى مختصر در تشويق به طلب تفسير، رواياتى در فضيلت قرآن و تفسير و شرايط آن و نهى از تفسير به رأى و ادلة آن اكتفا كرده است. | ||