الشيعة الفرقة الناجية: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'بخاری' به 'بخاری ') |
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب دارای مقدمه، محتوای مطالب در نوزده فصل (نه فصل در جلد اول و ده فصل در جلد دوم) و فهرست منابع عامه و خاصه به‌صورت جداگانه، می‌باشد. نویسنده در این اثر به شصت کتاب از منابع شیعی و یک‌صدوشانزده اثر از کتاب‌های عامه، ارجاع داده است. از مهم‌ترین این منابع، [[الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|الغدير]] [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]]، [[الميزان في تفسير القرآن|الميزان]] [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]]، [[الاحتجاج (نشر المرتضی)|الاحتجاج طبرسی]]، [[المناقب|مناقب ابن شهرآشوب]]، [[الغيبة (نعماني)|غیبت نعمانی]]، امالی‌های مفید و طوسی و صدوق، [[اصول کافی (ترجمه و شرح کمره‌ای)|اصول کافی]]، [[كمال الدين و تمام النعمة (جامعه مدرسین)|كمال الدين صدوق]]، [[المحاسن|محاسن برقی]]، [[عيون أخبار الرضا (عليه‌السلام) (تصحیح لاجوردی‌زاده)|عيون أخبار الرضا(ع)]]، [[إرشاد القلوب|إرشاد القلوب دیلمی]]، [[بشارة المصطفی لشيعة المرتضی (طبع قدیم)|بشارة المصطفی طبری]]، [[الإختصاص|الاختصاص مفید]]، [[تاريخ الخلفاء|تاریخ الخلفای سیوطی]]، [[تاریخ بغداد]]، [[أسد الغابة في معرفة الصحابة|أسد الغابة]] و [[البداية و النهاية (دارالفکر)|البداية و النهاية ابن کثیر]] ، [[الاستيعاب في معرفة الأصحاب|الاستيعاب]] | کتاب دارای مقدمه، محتوای مطالب در نوزده فصل (نه فصل در جلد اول و ده فصل در جلد دوم) و فهرست منابع عامه و خاصه به‌صورت جداگانه، می‌باشد. نویسنده در این اثر به شصت کتاب از منابع شیعی و یک‌صدوشانزده اثر از کتاب‌های عامه، ارجاع داده است. از مهم‌ترین این منابع، [[الغدير في الكتاب و السنة و الأدب|الغدير]] [[امینی نجفی، عبدالحسین|علامه امینی]]، [[الميزان في تفسير القرآن|الميزان]] [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]]، [[الاحتجاج (نشر المرتضی)|الاحتجاج طبرسی]]، [[المناقب|مناقب ابن شهرآشوب]]، [[الغيبة (نعماني)|غیبت نعمانی]]، امالی‌های مفید و طوسی و صدوق، [[اصول کافی (ترجمه و شرح کمره‌ای)|اصول کافی]]، [[كمال الدين و تمام النعمة (جامعه مدرسین)|كمال الدين صدوق]]، [[المحاسن|محاسن برقی]]، [[عيون أخبار الرضا (عليه‌السلام) (تصحیح لاجوردی‌زاده)|عيون أخبار الرضا(ع)]]، [[إرشاد القلوب|إرشاد القلوب دیلمی]]، [[بشارة المصطفی لشيعة المرتضی (طبع قدیم)|بشارة المصطفی طبری]]، [[الإختصاص|الاختصاص مفید]]، [[تاريخ الخلفاء|تاریخ الخلفای سیوطی]]، [[تاریخ بغداد]]، [[أسد الغابة في معرفة الصحابة|أسد الغابة]] و [[البداية و النهاية (دارالفکر)|البداية و النهاية ابن کثیر]] ، [[الاستيعاب في معرفة الأصحاب|الاستيعاب]] [[ابن عبدالبر، یوسف بن عبدالله|ابن عبدالبر]]، شرح نهج‌البلاغة ابن ابی‌الحدید، [[مسند الإمام أحمد بن حنبل|مسند احمد بن حنبل]] ، صحاح مسلم و [[صحيح البخاري|بخاری]] و ترمذی، تفسیر کبیر فخر رازی، تفسیر الكشاف زمخشری و... | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
در فصل اول کتاب، سی‌ویک حدیث از طرق عامه و تشیع مبنی بر هفتادوسه فرقه شدن مسلمانان بعد از پیامبر(ص) و اهل نجات بودن تنها یک فرقه از آنان، ذکر و منظور از آن فرقه ناجیه هم مشخص می‌گردد....<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص25-69</ref> | در فصل اول کتاب، سی‌ویک حدیث از طرق عامه و تشیع مبنی بر هفتادوسه فرقه شدن مسلمانان بعد از پیامبر(ص) و اهل نجات بودن تنها یک فرقه از آنان، ذکر و منظور از آن فرقه ناجیه هم مشخص می‌گردد....<ref>ر.ک: متن کتاب، ج1، ص25-69</ref> | ||
نویسنده در فصل دوم، دلیل اختلاف مذاهب اسلامی در اصول و فروع در عصر عباسیان را بیان می‌کند. او شواهدی از کتاب‌های مختلف مبنی بر این مطلب می‌آورد که وقتی منصور دوانیقی اجتماع شش هزار شاگرد را گرداگرد [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] | نویسنده در فصل دوم، دلیل اختلاف مذاهب اسلامی در اصول و فروع در عصر عباسیان را بیان می‌کند. او شواهدی از کتاب‌های مختلف مبنی بر این مطلب می‌آورد که وقتی منصور دوانیقی اجتماع شش هزار شاگرد را گرداگرد [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] دید، به هدف پراکنده کردن افراد از اطراف ایشان، ابوحنیفه و مالک را که شاگرادن آن حضرت بودند به تأسیس مذهب جدیدی امر کرد. سعید ابو‌معاش همچنین در این فصل بر وجوب اطاعت از مذهب اهل‌بیت(ع) بر مبنای ادله شرعی استدلال می‌کند و تواتر مذهب شیعه اثناعشری از اهل‌بیت(ع) را نشان می‌دهد....<ref>ر.ک: همان، ص73-93</ref> | ||
او در فصل سوم، سیزده روایت مبنی بر وجوب مراجعه به امامان و لزوم پیروی از آنان ذکر می‌کند و چهار روایت را درباره تفسیر آیه: «و ما ينطق عن الهوی إن هو إلا وحي یوحی» (نجم: 3 و 4)، به سخن پیامبر(ص) مبنی بر معرفی [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] بعد از خودشان می‌آورد....<ref>ر.ک: همان، ص97-102</ref> | او در فصل سوم، سیزده روایت مبنی بر وجوب مراجعه به امامان و لزوم پیروی از آنان ذکر می‌کند و چهار روایت را درباره تفسیر آیه: «و ما ينطق عن الهوی إن هو إلا وحي یوحی» (نجم: 3 و 4)، به سخن پیامبر(ص) مبنی بر معرفی [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] بعد از خودشان می‌آورد....<ref>ر.ک: همان، ص97-102</ref> | ||
| خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
محور مباحث فصل نهم، اوامر الهی در قرآن بر پیروی از امامان اهل‌بیت(ع) است. نویسنده از این قسمت با عنوان آیات امامت در قرآن نام می‌برد و سیزده آیه را در این بخش شرح کرده و توضیح می‌دهد. آیات مورد بحث در این بخش عبارتند از: 124 بقره، 58 نساء، 7 رعد، 71 اسراء، 73 انبیاء، 74 فرقان، 5 قصص، 24 سجده، 12 یس، 54 نساء، 130 صافات، 24 انفال و 181 اعراف....<ref>ر.ک: همان، ص565-814</ref> | محور مباحث فصل نهم، اوامر الهی در قرآن بر پیروی از امامان اهل‌بیت(ع) است. نویسنده از این قسمت با عنوان آیات امامت در قرآن نام می‌برد و سیزده آیه را در این بخش شرح کرده و توضیح می‌دهد. آیات مورد بحث در این بخش عبارتند از: 124 بقره، 58 نساء، 7 رعد، 71 اسراء، 73 انبیاء، 74 فرقان، 5 قصص، 24 سجده، 12 یس، 54 نساء، 130 صافات، 24 انفال و 181 اعراف....<ref>ر.ک: همان، ص565-814</ref> | ||
جلد دوم کتاب با ادامه مباحث پایانی جلد قبل شروع می‌شود؛ یعنی شروع آن با اوامر الهی در قرآن به پیروی از اهل‌بیت(ع) است. با این تفاوت که نویسنده در بخش آغازین جلد دوم به آیات خلافت می‌پردازد و در بخش پایانی جلد اول به آیات امامت. او در آیات خلافت، آیه‌های 142 اعراف، 1 تا 4 نجم، 55 نور و 62 نمل را مورد شرح و توضیح قرار می‌دهد. فصل دوم جلد دوم، آیات شهادت به محمد و آل محمد در قرآن را نشان می‌دهد. نویسنده در این بخش ده آیه را ذکر می‌کند و آنها را با روایات شرح کرده و توضیح می‌دهد....<ref>ر.ک: متن کتاب، ج 2، ص9-76</ref>او در فصل سوم جلد دوم با استناد به برخی احادیث و ذکر مصادر این روایات، در پی اثبات این نکته است که رسول‌الله(ص) مردم را به فراگیری امور دینی از [[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]] | جلد دوم کتاب با ادامه مباحث پایانی جلد قبل شروع می‌شود؛ یعنی شروع آن با اوامر الهی در قرآن به پیروی از اهل‌بیت(ع) است. با این تفاوت که نویسنده در بخش آغازین جلد دوم به آیات خلافت می‌پردازد و در بخش پایانی جلد اول به آیات امامت. او در آیات خلافت، آیه‌های 142 اعراف، 1 تا 4 نجم، 55 نور و 62 نمل را مورد شرح و توضیح قرار می‌دهد. فصل دوم جلد دوم، آیات شهادت به محمد و آل محمد در قرآن را نشان می‌دهد. نویسنده در این بخش ده آیه را ذکر می‌کند و آنها را با روایات شرح کرده و توضیح می‌دهد....<ref>ر.ک: متن کتاب، ج 2، ص9-76</ref>او در فصل سوم جلد دوم با استناد به برخی احادیث و ذکر مصادر این روایات، در پی اثبات این نکته است که رسول‌الله(ص) مردم را به فراگیری امور دینی از [[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]] هدایت می‌کرد. از جمله مهم‌ترین این روایات حدیث مدينة العلم است. | ||
وی در فصل چهارم، در پی نشان دادن راهنمایی مردم به پیروی از اهل‌بیت و همراهی با آنان و تأکید پیامبر خدا(ص) بر این امر است. به همین منظور، پانزده روایت را در این‌باره ذکر کرده و توضیح می‌دهد....<ref>ر.ک: همان، ص79-480</ref> | وی در فصل چهارم، در پی نشان دادن راهنمایی مردم به پیروی از اهل‌بیت و همراهی با آنان و تأکید پیامبر خدا(ص) بر این امر است. به همین منظور، پانزده روایت را در این‌باره ذکر کرده و توضیح می‌دهد....<ref>ر.ک: همان، ص79-480</ref> | ||
سعید ابو‌معاش، در فصل پنجم کتاب با ذکر روایات تاریخی و بیعت‌های فردی و جمعی مسلمانان نشان می‌دهد که در زمان حیات پیامبر(ص) مسلمین فقط با [[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]] | سعید ابو‌معاش، در فصل پنجم کتاب با ذکر روایات تاریخی و بیعت‌های فردی و جمعی مسلمانان نشان می‌دهد که در زمان حیات پیامبر(ص) مسلمین فقط با [[امام على(ع)|علی بن ابی‌طالب(ع)]] درباره خلافت بیعت کردند، نه با هیچ‌کس دیگری. او بیعت‌های حدیبیه و یوم الدار و غدیر و... را ذکر می‌کند و غدیر را بزرگ‌ترین بیعت مسلمانان می‌شمارد. او در فصل ششم عوامل بازدارنده امت اسلامی از بیعتشان با علی(ع) و اهل‌بیت(ع) را ذکر می‌کند و به بیان حسادت قریش و عقده عایشه از [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] می‌پردازد و قضیه صحیفه و متن آن را ذکر می‌کند....<ref>ر.ک: همان، ص483-561</ref> | ||
فصول بعدی کتاب درباره احادیث حوض و ارتداد صحابه بعد از وفات پیامبر خدا(ص)، ماجرای تاریخی عزل ابوبکر از تبلیغ سوره برائت و تعیین [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] | فصول بعدی کتاب درباره احادیث حوض و ارتداد صحابه بعد از وفات پیامبر خدا(ص)، ماجرای تاریخی عزل ابوبکر از تبلیغ سوره برائت و تعیین [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] برای این امر به امر خدا و به دست پیامبر(ص)، نقد و بررسی و مناقشه در سخنان هریک از ابوبکر، عمر درباره خلافت و شورا و...، رجوع خلفا در قضاوت به [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] ، ماجرای درخواست کاغذ و دوات برای نوشتن وصیت مهم پیامبر(ص) در واپسین لحظات حیاتشان و منع عمر از آن، منع و رد نظریه شورایی در خلافت و بیان انتصابی بودن خلیفه و امام بعد از رسول(ص) با شواهد قرآنی و روایی و... است. | ||
نویسنده در آخرین صفحه، مخالفان را در صورت قانع نشدن به مطالب کتاب به مباهله دعوت کرده است....<ref>ر.ک: همان، ص565-707</ref> | نویسنده در آخرین صفحه، مخالفان را در صورت قانع نشدن به مطالب کتاب به مباهله دعوت کرده است....<ref>ر.ک: همان، ص565-707</ref> | ||