زندگی‌نامه مولانا جلال‌الدین مولوی؛ رساله فریدون بن احمد سپهسالار در احوال مولانا جلال‌الدین مولوی: تفاوت میان نسخه‌ها

    جز (جایگزینی متن - 'مالدين' به 'م‌الدين')
    جز (جایگزینی متن - 'لالدين' به 'ل‌الدين')
    خط ۵۷: خط ۵۷:




    '''زندگى‌نامه مولانا جلالالدين مولوى'''، به زبان فارسى، تأليف [[سپهسالار، فریدون بن احمد|فريدون بن احمد سپهسالار]]»، اولين كتاب منثور در باب مناقب مولوى و قديمى‌ترين سندى است كه از احوال و منقبت‌هاى مولانا، بحث مى‌كند و زمان تأليف آن، مقارن سال‌هاى تأليف «مناقب العارفين» افلاكى است؛ يعنى بين سال‌هاى 718 تا 729ق.
    '''زندگى‌نامه مولانا جلال‌الدين مولوى'''، به زبان فارسى، تأليف [[سپهسالار، فریدون بن احمد|فريدون بن احمد سپهسالار]]»، اولين كتاب منثور در باب مناقب مولوى و قديمى‌ترين سندى است كه از احوال و منقبت‌هاى مولانا، بحث مى‌كند و زمان تأليف آن، مقارن سال‌هاى تأليف «مناقب العارفين» افلاكى است؛ يعنى بين سال‌هاى 718 تا 729ق.


    تطابق بسيارى از روايات اين كتاب با مندرجات «مناقب العارفين»، اعتماد محققين را به هر دو كتاب فزونى بخشيده و حكايت از صحت و واقعى بودن روايات موجود در آن دو مى‌كند.
    تطابق بسيارى از روايات اين كتاب با مندرجات «مناقب العارفين»، اعتماد محققين را به هر دو كتاب فزونى بخشيده و حكايت از صحت و واقعى بودن روايات موجود در آن دو مى‌كند.
    خط ۸۳: خط ۸۳:
    بهاء ولد، عارفى كامل و در همه علوم ظاهرى و باطنى، بى‌نظير و مقبول و محبوب همه دل‌ها بود و رياضات بسيار و مجاهدات بى‌شمار داشت. وى، در بلخ ساكن بود و هر روز، از اول صبح تا بين الصلاتين به خلايق درس مى‌داد و بعد از نماز ديگر، به اصحاب و ملازمان، معارف و حقايق مى‌گفت. سيد برهانالدين محقق ترمذى كه از جمله اقطاب بود و رياضات و مجاهدات بسيارى داشت، مريد وى بود.
    بهاء ولد، عارفى كامل و در همه علوم ظاهرى و باطنى، بى‌نظير و مقبول و محبوب همه دل‌ها بود و رياضات بسيار و مجاهدات بى‌شمار داشت. وى، در بلخ ساكن بود و هر روز، از اول صبح تا بين الصلاتين به خلايق درس مى‌داد و بعد از نماز ديگر، به اصحاب و ملازمان، معارف و حقايق مى‌گفت. سيد برهانالدين محقق ترمذى كه از جمله اقطاب بود و رياضات و مجاهدات بسيارى داشت، مريد وى بود.


    مولانا جلالالدين مولوى، در بهترين ساعت و خرم‌ترين طالع، در يكى از ماه‌هاى سال 604ق، قدم در عالم وجود نهاد و مدت 68 سال عمر كرد و بالاخره در جمادى الاخر سال 672ق، به جوار رحمت حق شتافت.
    مولانا جلال‌الدين مولوى، در بهترين ساعت و خرم‌ترين طالع، در يكى از ماه‌هاى سال 604ق، قدم در عالم وجود نهاد و مدت 68 سال عمر كرد و بالاخره در جمادى الاخر سال 672ق، به جوار رحمت حق شتافت.


    او از اوايل طفوليت تا اواسط حال، در محضر سيد برهانالدين محقق ترمذى بود و سيد، حقايق و معارف و علوم لدنى را به وى تعليم داد و وى را به مقام ولايت رسانيد. يكى ديگر از اساتيد مولانا، شمس الحق والدين تبريزى است. مولوى وقتى در دمشق بود، مدتى با [[ابن‌عربی، محمد بن علی|محىالدين عربى]] و سعدالدين حموى و شيخ عثمان رومى و اوحدى کرمانى و [[صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]] هم‌صحبت بود و حقايقى را براى هم‌ديگر بيان مى‌فرمودند.
    او از اوايل طفوليت تا اواسط حال، در محضر سيد برهانالدين محقق ترمذى بود و سيد، حقايق و معارف و علوم لدنى را به وى تعليم داد و وى را به مقام ولايت رسانيد. يكى ديگر از اساتيد مولانا، شمس الحق والدين تبريزى است. مولوى وقتى در دمشق بود، مدتى با [[ابن‌عربی، محمد بن علی|محىالدين عربى]] و سعدالدين حموى و شيخ عثمان رومى و اوحدى کرمانى و [[صدرالدین قونیوی، محمد بن اسحاق|صدرالدين قونوى]] هم‌صحبت بود و حقايقى را براى هم‌ديگر بيان مى‌فرمودند.