جمل العلم و العمل: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مسائل الناصريات' به 'مسائل الناصريات ') |
جز (جایگزینی متن - 'المراسم' به 'المراسم ') |
||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
در كتاب جمل العلم و العمل، بر خلاف ديگر تأليفات علم‌الهدى، نظير «الإنتصار» و «[[مسائل الناصريات]] »، از طرح نظريات و اقوال ساير مذاهب اسلامى خوددارى شده و از فقه مقارن در آن اثرى ديده نمى‌شود. اين كتاب بيشتر شبيه به رساله‌هاى عمليۀ متداول است و از استدلات فقهى در آن كمتر اثرى ديده مى‌شود. | در كتاب جمل العلم و العمل، بر خلاف ديگر تأليفات علم‌الهدى، نظير «الإنتصار» و «[[مسائل الناصريات]] »، از طرح نظريات و اقوال ساير مذاهب اسلامى خوددارى شده و از فقه مقارن در آن اثرى ديده نمى‌شود. اين كتاب بيشتر شبيه به رساله‌هاى عمليۀ متداول است و از استدلات فقهى در آن كمتر اثرى ديده مى‌شود. | ||
به دليل اختصار كتاب، فقط قسمت عبادات فقه مورد بحث قرار داده شده و همان طور كه در كتاب | به دليل اختصار كتاب، فقط قسمت عبادات فقه مورد بحث قرار داده شده و همان طور كه در كتاب «[[المراسم في الفقه الإمامي|المراسم]] »، تأليف [[سالار دیلمی، حمزة بن عبدالعزیز|سلار بن عبدالعزيز]] (م448ق) از شاگردان مؤلف آمده است، به دليل اختصارش قسمت معاملات كه شامل عقود و احكام است، را در بر ندارد. | ||
مباحث كلامى كتاب، خلاصه‌اى از كتاب‌هاى «[[الذخيرة في علم الكلام]] » و «الملخص في أصول‌الدين» است و مباحث فقهى آن نيز خلاصه‌اى از كتاب «المصباح» وى مى‌باشد. | مباحث كلامى كتاب، خلاصه‌اى از كتاب‌هاى «[[الذخيرة في علم الكلام]] » و «الملخص في أصول‌الدين» است و مباحث فقهى آن نيز خلاصه‌اى از كتاب «المصباح» وى مى‌باشد. | ||
| خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
در باب نماز جماعت وى اذان و اقامه را براى مردان شرط دانسته و آن را واجب مى‌داند؛ در حالى كه فقهاى بعد از او اذان و اقامه را به صورت مستحب مؤكد پذيرفته‌اند. | در باب نماز جماعت وى اذان و اقامه را براى مردان شرط دانسته و آن را واجب مى‌داند؛ در حالى كه فقهاى بعد از او اذان و اقامه را به صورت مستحب مؤكد پذيرفته‌اند. | ||
از ديگر نظريات مؤلف اين كه نماز جمعه و نماز عيدين را با حضور امام عادل و اجتماع شرائط واجب مى‌داند، كه اين نشان از توجه مؤلف به اين عبادت سياسى و اجتماعى دارد؛ در حالى كه بعضى از شاگردان او نظير [[سالار دیلمی، حمزة بن عبدالعزیز|سلار بن عبدالعزيز]] در كتاب المراسم نماز جمعه و نماز عيدين را در زمان غيبت امام معصوم(ع) حرام مى‌دانند. | از ديگر نظريات مؤلف اين كه نماز جمعه و نماز عيدين را با حضور امام عادل و اجتماع شرائط واجب مى‌داند، كه اين نشان از توجه مؤلف به اين عبادت سياسى و اجتماعى دارد؛ در حالى كه بعضى از شاگردان او نظير [[سالار دیلمی، حمزة بن عبدالعزیز|سلار بن عبدالعزيز]] در كتاب [[المراسم في الفقه الإمامي|المراسم]] نماز جمعه و نماز عيدين را در زمان غيبت امام معصوم(ع) حرام مى‌دانند. | ||
در باب مبطلات روزه نيز مؤلف دروغ بستن به خدا و رسول او و ائمۀ معصومين(ع)و فرو بردن سر در آب و تعمد قىء را مبطل روزه نمى‌داند، بلكه به عنوان نقص در روزه ذكر نموده‌اند. | در باب مبطلات روزه نيز مؤلف دروغ بستن به خدا و رسول او و ائمۀ معصومين(ع)و فرو بردن سر در آب و تعمد قىء را مبطل روزه نمى‌داند، بلكه به عنوان نقص در روزه ذكر نموده‌اند. | ||
| خط ۱۳۳: | خط ۱۳۳: | ||
#نسخۀ خطى كتابخانۀ آیت‌الله حكيم در نجف اشرف، به خط اسماعيل بن عبدالله با شمارۀ 401. | #نسخۀ خطى كتابخانۀ آیت‌الله حكيم در نجف اشرف، به خط اسماعيل بن عبدالله با شمارۀ 401. | ||
#:اين نسخه در ضمن مجموعه‌اى است كه شامل كتاب‌هاى | #:اين نسخه در ضمن مجموعه‌اى است كه شامل كتاب‌هاى «[[المراسم في الفقه الإمامي|المراسم]] »، «الجمل»، «الوسيلة»، «الإشارة»، «نزهة الناظر»، «جواهر الفقه» و «الهداية» مى‌باشد. | ||
#نسخۀ خطى ديگرى از كتابخانۀ آیت‌الله حكيم در مجموعۀ كتاب‌هاى [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] كه به وسيلۀ شيخ [[سماوی، محمد|محمد سماوى]] در سال 1335 نوشته شده است. | #نسخۀ خطى ديگرى از كتابخانۀ آیت‌الله حكيم در مجموعۀ كتاب‌هاى [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] كه به وسيلۀ شيخ [[سماوی، محمد|محمد سماوى]] در سال 1335 نوشته شده است. | ||
#نسخۀ كتابخانۀ [[آقا بزرگ تهرانى]] [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|صاحب الذريعة]] در نجف اشرف كه در ضمن مجموعۀ مؤلفات [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] است و [[آقا بزرگ تهرانى]] به آن اشاره نموده است. | #نسخۀ كتابخانۀ [[آقا بزرگ تهرانى]] [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|صاحب الذريعة]] در نجف اشرف كه در ضمن مجموعۀ مؤلفات [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] است و [[آقا بزرگ تهرانى]] به آن اشاره نموده است. | ||