عراقی، عبدالنبی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - ' (ع) ' به '(ع)') |
||
| خط ۷۰: | خط ۷۰: | ||
آیت‌الله اراكى سه سال پس از جنگ جهانى، به جهت فوت پدر به ايران بازگشت و در زادگاه خود پنج ماه توقف كرد و به اقامه نماز جماعت، قضاوت و تدريس پرداخت. سپس مجدداً به نجف بازگشت و در مجموع، 45سال در آنجا اقامت گزيد. در اين مدت وى علاوه بر بهره جستن از درس اساتيد قبلى خود، به تدريس خارج فقه و اصول هم پرداخت و شاگردان بسيارى را تحت تربيت و تعليم قرار داد. | آیت‌الله اراكى سه سال پس از جنگ جهانى، به جهت فوت پدر به ايران بازگشت و در زادگاه خود پنج ماه توقف كرد و به اقامه نماز جماعت، قضاوت و تدريس پرداخت. سپس مجدداً به نجف بازگشت و در مجموع، 45سال در آنجا اقامت گزيد. در اين مدت وى علاوه بر بهره جستن از درس اساتيد قبلى خود، به تدريس خارج فقه و اصول هم پرداخت و شاگردان بسيارى را تحت تربيت و تعليم قرار داد. | ||
آيت‌اللّه شيخ عبدالنبى اراكى در سال 1340ق، به قصد زيارت حضرت ثامن الائمه (ع) به ايران بازگشت و به اتفاق مرحوم حائرى رهسپار مشهد گرديد. به هنگام مراجعت، مرحوم آيت‌اللّه حائرى، مؤسس حوزه علميه، از ايشان براى اقامت در قم دعوت مى‌كنند؛ ولى ايشان بنا به دعوت متولى مدرسه سپهدار، راهى زادگاه خود مى گردد و در آنجا به مدت يك سال به تدريس مشغول مى‌شود و در رأس علماى اراك قرار مى‌گيرد. | آيت‌اللّه شيخ عبدالنبى اراكى در سال 1340ق، به قصد زيارت حضرت ثامن الائمه(ع)به ايران بازگشت و به اتفاق مرحوم حائرى رهسپار مشهد گرديد. به هنگام مراجعت، مرحوم آيت‌اللّه حائرى، مؤسس حوزه علميه، از ايشان براى اقامت در قم دعوت مى‌كنند؛ ولى ايشان بنا به دعوت متولى مدرسه سپهدار، راهى زادگاه خود مى گردد و در آنجا به مدت يك سال به تدريس مشغول مى‌شود و در رأس علماى اراك قرار مى‌گيرد. | ||
آيت‌اللّه اراكى به سال 1346ق بنا به دعوت مرحوم [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] جهت تدريس در حوزه نجف، به عتبات هجرت مى‌كند و در مسجد هندى به تدريس مى‌پردازد. اين امر همچنان ادامه مى‌يابد تا در سال 1366ق كه فرزند ايشان (آقا نورالدين) مريض مى‌شود و طبق دستور اطباى نجف، به ايران باز مى‌گردد؛ اما اين بار در قم رحل اقامت مى‌فكند و در مسجد عشقعلى به اقامه جماعت و تدريس اشتغال مى‌ورزد و پس از آن در مسجد واقع در خيابان اعتضادالدوله، امامت و تدريس مى‌نمايد. | آيت‌اللّه اراكى به سال 1346ق بنا به دعوت مرحوم [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]] جهت تدريس در حوزه نجف، به عتبات هجرت مى‌كند و در مسجد هندى به تدريس مى‌پردازد. اين امر همچنان ادامه مى‌يابد تا در سال 1366ق كه فرزند ايشان (آقا نورالدين) مريض مى‌شود و طبق دستور اطباى نجف، به ايران باز مى‌گردد؛ اما اين بار در قم رحل اقامت مى‌فكند و در مسجد عشقعلى به اقامه جماعت و تدريس اشتغال مى‌ورزد و پس از آن در مسجد واقع در خيابان اعتضادالدوله، امامت و تدريس مى‌نمايد. | ||