كشف المراد في شرح تجريد الاعتقاد (قسم الإلهيات): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'آيت‌اللّه سبحانى' به 'آيت‌اللّه سبحانى ') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
'''كشف المراد في شرح تجريد الاعتقاد'''، (قسم الالهيات) با مقدمه و تعليقۀ [[سبحانی تبریزی، جعفر|آيت‌اللّه سبحانى]] ، در سال 1416 قمرى در موضوع كلام مى‌باشد. تجريد الاعتقاد نوشتۀ مرحوم [[نصیرالدین طوسی، محمد بن محمد|خواجه نصيرالدين طوسى]] كه مرحوم آقا بزرگ طهرانى در الذريعه آن را تجريد الكلام فى تحرير عقائد الاسلام ناميده است. از وزين‌ترين، دقيق‌ترين و محكم‌ترين متون كلامى است كه منطبق بر عقائد اماميّه مى‌باشد. اين كتاب در پاره‌اى از موارد داراى مطالبى پيچيده مى‌باشد كه صاحب تعليقه، يعنى [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیت‌الله سبحانى]] درصدد حل آن معضلات برآمده‌اند. | |||
==ساختار و گزارش محتوا== | ==ساختار و گزارش محتوا== | ||
| خط ۶۶: | خط ۶۶: | ||
فصل سوم كتاب كه اختصاص به افعال خداوند دارد، داراى چند مسئله است كه اولين آنها عبارتست از اثبات عقلى بودن حسن و قبح. [[سبحانی تبریزی، جعفر|آيت‌اللّه سبحانى]] در پاورقى دارد كه اين مسئله از مسائل مهم در علم كلام است و مسائل كلامى زيادى مبتنى بر اين مسئله هستند كه عبارتند از: | فصل سوم كتاب كه اختصاص به افعال خداوند دارد، داراى چند مسئله است كه اولين آنها عبارتست از اثبات عقلى بودن حسن و قبح. [[سبحانی تبریزی، جعفر|آيت‌اللّه سبحانى]] در پاورقى دارد كه اين مسئله از مسائل مهم در علم كلام است و مسائل كلامى زيادى مبتنى بر اين مسئله هستند كه عبارتند از: | ||
# لزوم عقلى بر معرفت خداوند. | |||
# وجوب تنزيه افعال خداوند از عبث بودن. | |||
# لزوم تكليف بندگان. | |||
# لزوم بعثت انبياء. | |||
# لزوم نظر در برهان مدّعى نبوت. | |||
# علم به صدق مدعى نبوت. | |||
# خاتميت و استمرار احكام شرعى. | |||
# ثبات و دوام اصول اخلاقى. | |||
# لزوم حكمت در مصائب و بلايا. | |||
# عدل الهى. ايشان اثبات موارد فوق را فرع بر اثبات عقلى بودن حسن و قبح مى‌دانند و مى‌فرمايند، چهار مسئلۀ ديگر با اثبات عدل الهى ثابت مى‌شود كه عبارتند از: | |||
1-قبح عقاب بلا بيان 2-قبح تكليف بما لا يطاق 3-عدم سلب اختيار با قضا و قدر 4-اختيار انسان مكلف. ايشان پاره‌اى از مسائل اصولى در ابواب ملازمات مثل ملازمۀ بين مقدمه و ذى المقدمه را نيز مبتنى بر اين اصل عقلائى مى‌داند. | 1-قبح عقاب بلا بيان 2-قبح تكليف بما لا يطاق 3-عدم سلب اختيار با قضا و قدر 4-اختيار انسان مكلف. ايشان پاره‌اى از مسائل اصولى در ابواب ملازمات مثل ملازمۀ بين مقدمه و ذى المقدمه را نيز مبتنى بر اين اصل عقلائى مى‌داند. | ||