نثر الدر في المحاضرات: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'آذرنوش، آذرتاش' به 'آذرنوش، آذرتاش') |
جز (جایگزینی متن - 'حضرت على(ع)' به 'حضرت على(ع) ') |
||
| خط ۷۶: | خط ۷۶: | ||
#در نقل اخبار و به‌خصوص احاديث نبوى، ذوق ادبى خود را در انتخاب احاديث ملاك قرار داده است و به جنبه صحت اسناد احاديث توجهى نداشته است. | #در نقل اخبار و به‌خصوص احاديث نبوى، ذوق ادبى خود را در انتخاب احاديث ملاك قرار داده است و به جنبه صحت اسناد احاديث توجهى نداشته است. | ||
در باره مورد اول، ابوسعد، پس از ذكر آيات قرآن، ابتدا احاديث نبوى، سپس مواعظ و خطب حضرت على(ع) و پس از آن، كلام ائمه شيعه(ع) را نقل كرده، آن‌گاه به نقل گفتار بنى عباس(به غير از خلفا) پرداخته است. وى، اين روش را در سراسر كتاب خود رعايت كرده است. اكثر اخبار و گفته‌هايى كه ابوسعد نقل كرده، جز جنبه فصاحت و بلاغت ادبى، ارتباط خاصى با هم ندارند، البته همين‌ها در فهم شخصيت صاحبان آنها بسيار مفيد است. | در باره مورد اول، ابوسعد، پس از ذكر آيات قرآن، ابتدا احاديث نبوى، سپس مواعظ و خطب [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] و پس از آن، كلام ائمه شيعه(ع) را نقل كرده، آن‌گاه به نقل گفتار بنى عباس(به غير از خلفا) پرداخته است. وى، اين روش را در سراسر كتاب خود رعايت كرده است. اكثر اخبار و گفته‌هايى كه ابوسعد نقل كرده، جز جنبه فصاحت و بلاغت ادبى، ارتباط خاصى با هم ندارند، البته همين‌ها در فهم شخصيت صاحبان آنها بسيار مفيد است. | ||
ابوسعد آوى، در جلد يكم «نثر الدر»، براى نخستين بار به ابتكارى بسيار جالب پرداخته و يك فهرست موضوعى براى آيات قرآن كريم سامان داده است. اين، در حالى است كه برخى از پژوهش‌گران، كهن‌ترين فهرست‌ها و كشف الآيات قرآن كريم را مربوط به قرن نهم هجرى دانسته‌اند كه به همت شهاب الدين احمد بن محمد مدون نيشابورى تدوين يافته است. آوى، هدف نگارش خود را از اين فهرست، در مقدمه كتاب، چنين بيان داشته: «تا نويسندگان و خطيبان بتوانند نوشته‌ها و گفته‌هاى خود را با آيات قرآنى بيارايند و كلام خود را رونق و اعتبار دهند». | ابوسعد آوى، در جلد يكم «نثر الدر»، براى نخستين بار به ابتكارى بسيار جالب پرداخته و يك فهرست موضوعى براى آيات قرآن كريم سامان داده است. اين، در حالى است كه برخى از پژوهش‌گران، كهن‌ترين فهرست‌ها و كشف الآيات قرآن كريم را مربوط به قرن نهم هجرى دانسته‌اند كه به همت شهاب الدين احمد بن محمد مدون نيشابورى تدوين يافته است. آوى، هدف نگارش خود را از اين فهرست، در مقدمه كتاب، چنين بيان داشته: «تا نويسندگان و خطيبان بتوانند نوشته‌ها و گفته‌هاى خود را با آيات قرآنى بيارايند و كلام خود را رونق و اعتبار دهند». | ||
| خط ۱۱۴: | خط ۱۱۴: | ||
باب دوم از جلد اول، برخى از كلمات رسول گرامى اسلام(ص) را شامل است. ابوسعد آوى، احاديث نبوى را بيشتر، از كتاب‌های «صحاح ستة» نقل كرده است و در پاره‌اى از موارد نيز از منابع شيعى، مانند مسند زيد بن على، مسند امام رضا (ع) و مسند الفردوس ديلمى سود جسته است. | باب دوم از جلد اول، برخى از كلمات رسول گرامى اسلام(ص) را شامل است. ابوسعد آوى، احاديث نبوى را بيشتر، از كتاب‌های «صحاح ستة» نقل كرده است و در پاره‌اى از موارد نيز از منابع شيعى، مانند مسند زيد بن على، مسند امام رضا (ع) و مسند الفردوس ديلمى سود جسته است. | ||
باب سوم، مشتمل بر قسمتى از خطبه‌ها و كلمات حضرت على(ع) است. باب چهارم، برخى از گفتارهاى ائمه شيعه(ع) را در بر دارد كه آوى در باره آنها نوشته: «هم سلالة النبوة و اولو الامر و ارباب الحق، فيهم محط الرسالة و مقر الامامة و مهبط الوحى و مقتبس العلم و منار الاسلام و معلم الدين و شعار الايمان». | باب سوم، مشتمل بر قسمتى از خطبه‌ها و كلمات [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] است. باب چهارم، برخى از گفتارهاى ائمه شيعه(ع) را در بر دارد كه آوى در باره آنها نوشته: «هم سلالة النبوة و اولو الامر و ارباب الحق، فيهم محط الرسالة و مقر الامامة و مهبط الوحى و مقتبس العلم و منار الاسلام و معلم الدين و شعار الايمان». | ||
باب پنجم، حاوى برخى از اقوال جماعتى از بنى هاشم است، از جمله گفتار عبدالمطلب، زبير بن عبدالمطلب، ابوطالب، عباس بن عبدالمطلب، عقيل بن ابى طالب، محمد بن على بن ابى طالب(ابن الحنفية)، ابن عباس، عبدالله بن جعفر بن ابى طالب، على بن عبدالله بن عباس و... | باب پنجم، حاوى برخى از اقوال جماعتى از بنى هاشم است، از جمله گفتار عبدالمطلب، زبير بن عبدالمطلب، ابوطالب، عباس بن عبدالمطلب، عقيل بن ابى طالب، محمد بن على بن ابى طالب(ابن الحنفية)، ابن عباس، عبدالله بن جعفر بن ابى طالب، على بن عبدالله بن عباس و... | ||
جلد دوم(فصل دوم)«نثر الدر»، مشتمل بر گفتار خلفاى راشدين(غير از حضرت على(ع))، برخى از صحابه و عمر بن عبدالعزيز است، سپس ابوابى را در هزل و شوخى آورده است.آوى، در مقدمه جلد دوم، چنين نوشته كه قصد دارد در اين جلد، جد را با هزل و مواعظ را با مضاحك بياميزد تا موجب آرامش خاطر خواننده شود، طبع و ذوق او را بپروراند و خاطر او را شاد كند، زيرا به تعبير خود او، «القلب اذا اكره عمى و الخاطر اذا ملّ كلّ». | جلد دوم(فصل دوم)«نثر الدر»، مشتمل بر گفتار خلفاى راشدين(غير از [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] )، برخى از صحابه و عمر بن عبدالعزيز است، سپس ابوابى را در هزل و شوخى آورده است.آوى، در مقدمه جلد دوم، چنين نوشته كه قصد دارد در اين جلد، جد را با هزل و مواعظ را با مضاحك بياميزد تا موجب آرامش خاطر خواننده شود، طبع و ذوق او را بپروراند و خاطر او را شاد كند، زيرا به تعبير خود او، «القلب اذا اكره عمى و الخاطر اذا ملّ كلّ». | ||
بدين ترتيب مؤلف، باب ششم را به «مزح الاشراف و الافاضل و العلماء»، باب هفتم را به «الجوابات المسكتة الحاضرة»، باب هشتم را به «من نوادر المتنبئين»، باب نهم را به «نوادر المدينيين» و باب دهم را به «نوادر الطفيليين و الاكلة» اختصاص داده است. | بدين ترتيب مؤلف، باب ششم را به «مزح الاشراف و الافاضل و العلماء»، باب هفتم را به «الجوابات المسكتة الحاضرة»، باب هشتم را به «من نوادر المتنبئين»، باب نهم را به «نوادر المدينيين» و باب دهم را به «نوادر الطفيليين و الاكلة» اختصاص داده است. | ||