لاهوری، محمدرضا: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'علاءالدوله سمنانى' به 'علاءالدوله سمنانى ') |
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،') |
||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
از باب ارادت به امام هشتم شيعيان، على بن موسى الرضا (ع)، كتاب شرح خود بر مثنوى را «مكاشفات رضوى» ناميد. مهم‌ترين مشخصه‌اى كه مكاشفات رضوى را از ديگر شرح‌هاى هنديان متمايز مى‌سازد، رنگ شيعى آن است. لاهورى تا مى‌تواند مى‌كوشد اساس سخنان مولانا را بر حديث‌ها و روايت‌هاى شيعيان استوار سازد و از اين جهت مانند شارح دانشمند ترك عبدالباقى گلپينارلى (1351-1287ش) است كه شرح او بر مثنوى نيز حال و هواى كامل شيعى دارد. | از باب ارادت به امام هشتم شيعيان، على بن موسى الرضا (ع)، كتاب شرح خود بر مثنوى را «مكاشفات رضوى» ناميد. مهم‌ترين مشخصه‌اى كه مكاشفات رضوى را از ديگر شرح‌هاى هنديان متمايز مى‌سازد، رنگ شيعى آن است. لاهورى تا مى‌تواند مى‌كوشد اساس سخنان مولانا را بر حديث‌ها و روايت‌هاى شيعيان استوار سازد و از اين جهت مانند شارح دانشمند ترك عبدالباقى گلپينارلى (1351-1287ش) است كه شرح او بر مثنوى نيز حال و هواى كامل شيعى دارد. | ||
لاهورى، چنان كه از شرح او برمى‌آيد، مولانا را پيرو يا شارح انديشه‌هاى [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] نمى‌داند. به همين سبب، وقتى به سخن [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] استناد مى‌كند كه آن را موافق مذهب خود ببيند. نام [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] در شرح او بيش از سه بار نيامده است كه يكى از آن‌ها اختصاص دارد به نقل جمله‌اى از فتوحات مكيه، باب 366، در كنار سخنى از [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدوله سمنانى]] ، تا نشان دهد كه «شيخ [[ابن‌عربی، محمد بن علی|محيى‌الدين بن عربى]] امام مهدى(عج) را خاتم ولايت محمدى مى‌داند و تا وقت ظهور آن حضرت، نايب او را در هر دورى از ادوار فلكى موجود مى‌داند كه به نيابت او كار مى‌كند». | لاهورى، چنان كه از شرح او برمى‌آيد، مولانا را پيرو يا شارح انديشه‌هاى [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] نمى‌داند. به همين سبب، وقتى به سخن [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] استناد مى‌كند كه آن را موافق مذهب خود ببيند. نام [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربى]] در شرح او بيش از سه بار نيامده است كه يكى از آن‌ها اختصاص دارد به نقل جمله‌اى از فتوحات مكيه، باب 366، در كنار سخنى از [[علاءالدوله سمنانی، احمد بن محمد|علاءالدوله سمنانى]]، تا نشان دهد كه «شيخ [[ابن‌عربی، محمد بن علی|محيى‌الدين بن عربى]] امام مهدى(عج) را خاتم ولايت محمدى مى‌داند و تا وقت ظهور آن حضرت، نايب او را در هر دورى از ادوار فلكى موجود مى‌داند كه به نيابت او كار مى‌كند». | ||
اين در حالى است كه منظور مولانا همچنان كه [[همایی، جلال الدین|جلال‌الدين همايى]] مى‌نويسد: «مقصود مولوى مهدى موعود منتظَر نيست كه به عقيده شيعه و سنى بايد از نسل على(ع) باشد، چنان كه شيخ محيى‌الدين در مؤلفات خود به شرح نوشته است. بلكه مرادش ولى امر و قطب زمان است». [[شهیدی، جعفر|سيد جعفر شهيدى]] نيز مى‌نويسد: «ولى يا قطب يا امام در اصطلاح صوفيان به معنى امام يا حجت كه در علم كلام شيعه شناسانده شده، نيست». | اين در حالى است كه منظور مولانا همچنان كه [[همایی، جلال الدین|جلال‌الدين همايى]] مى‌نويسد: «مقصود مولوى مهدى موعود منتظَر نيست كه به عقيده شيعه و سنى بايد از نسل على(ع) باشد، چنان كه شيخ محيى‌الدين در مؤلفات خود به شرح نوشته است. بلكه مرادش ولى امر و قطب زمان است». [[شهیدی، جعفر|سيد جعفر شهيدى]] نيز مى‌نويسد: «ولى يا قطب يا امام در اصطلاح صوفيان به معنى امام يا حجت كه در علم كلام شيعه شناسانده شده، نيست». | ||