الديوان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ن(' به 'ن (') |
جز (جایگزینی متن - 'سيد رضى' به 'سيد رضى ') |
||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
در مقدمه شيخ محمدرضا شبيبى، به سيرت شريف مرتضى پرداخته شده و در اين ميان از اشعار خود او بهره فراوان برده شده است <ref>مقدمه، ج1، ص5-20</ref>. مقدمه دوم درباره مرتضى و ديوان و مدفن و خانه اوست <ref>همان، ص21-34</ref>. محقق در مقدمه سوم پس از ترجمه مبسوط [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]]، نسخه‌هايى از ديوان را كه بر آن‌ها اعتماد كرده است، معرفى و خصوصيات كار خود را تشريح كرده است <ref>همان، ص35-146</ref>. | در مقدمه شيخ محمدرضا شبيبى، به سيرت شريف مرتضى پرداخته شده و در اين ميان از اشعار خود او بهره فراوان برده شده است <ref>مقدمه، ج1، ص5-20</ref>. مقدمه دوم درباره مرتضى و ديوان و مدفن و خانه اوست <ref>همان، ص21-34</ref>. محقق در مقدمه سوم پس از ترجمه مبسوط [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]]، نسخه‌هايى از ديوان را كه بر آن‌ها اعتماد كرده است، معرفى و خصوصيات كار خود را تشريح كرده است <ref>همان، ص35-146</ref>. | ||
شعر [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] آينه تمام‌نماى روزگارش است؛ زيرا به اندازه كافى ثروتمند بود و نيازى به سرودن اشعار متكسبانه و تملق‌گويى نداشت. وى شاعرى توانا و زبان‌آور بود، ولى در شعر به شهرت و آوازه برادرش سيد رضى نرسيد و شايد تلاش حاسدان و دشمنانش يكى از علل آن باشد <ref>شكيب، محمود و اسماعيل‌زاده، محمد، 1394</ref>. | شعر [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] آينه تمام‌نماى روزگارش است؛ زيرا به اندازه كافى ثروتمند بود و نيازى به سرودن اشعار متكسبانه و تملق‌گويى نداشت. وى شاعرى توانا و زبان‌آور بود، ولى در شعر به شهرت و آوازه برادرش [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سيد رضى]] نرسيد و شايد تلاش حاسدان و دشمنانش يكى از علل آن باشد <ref>شكيب، محمود و اسماعيل‌زاده، محمد، 1394</ref>. | ||
اين شاعر متعهد، در تمام طول عمر، خود را عاشق و حامى اهل‌بيت(ع) دانسته و در راه اعتلاى فرهنگ اسلام و احقاق حقوق مسلّم ائمه(ع) به مجاهدت پرداخته است؛ مجاهدتى كه در قالب‌هاى مختلف بيان، مانند مدح، رثا، هجا، استفهام و وصف جلوه نموده و با استمداد از هوش و استعداد خدادادى در زمان خود پرچم‌دار راستين مكتب اهل‌بيت(ع) بوده است <ref>ر.ك: شبستانى، محسن، 1394</ref>. | اين شاعر متعهد، در تمام طول عمر، خود را عاشق و حامى اهل‌بيت(ع) دانسته و در راه اعتلاى فرهنگ اسلام و احقاق حقوق مسلّم ائمه(ع) به مجاهدت پرداخته است؛ مجاهدتى كه در قالب‌هاى مختلف بيان، مانند مدح، رثا، هجا، استفهام و وصف جلوه نموده و با استمداد از هوش و استعداد خدادادى در زمان خود پرچم‌دار راستين مكتب اهل‌بيت(ع) بوده است <ref>ر.ك: شبستانى، محسن، 1394</ref>. | ||