همدانی، رضا بن محمدهادی: تفاوت میان نسخه‌ها

    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    خط ۴۰: خط ۴۰:




    از دوران كودكى او اطلاع دقيقى در دست نيست و تا قبل از هجرت به سامرا گمنام و ناشناخته بوده است، اما پس از حضور در درس [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]]   معروف (متوفاى 1312 قمرى) و نوشتن تقريرات درس ايشان به تدريج در بين علما و فضلا شهرت پيدا كرده و در زمرۀ اعاظم شاگردان [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]]   محسوب مى‌شود.
    از دوران كودكى او اطلاع دقيقى در دست نيست و تا قبل از هجرت به سامرا گمنام و ناشناخته بوده است، اما پس از حضور در درس [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] معروف (متوفاى 1312 قمرى) و نوشتن تقريرات درس ايشان به تدريج در بين علما و فضلا شهرت پيدا كرده و در زمرۀ اعاظم شاگردان [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] محسوب مى‌شود.


    او در زمان حيات استادش به نجف اشرف برمى‌گردد و در آنجا به تدريس و تأليف و امامت جماعات و ديگر وظايف شرعى مشغول مى‌شود.
    او در زمان حيات استادش به نجف اشرف برمى‌گردد و در آنجا به تدريس و تأليف و امامت جماعات و ديگر وظايف شرعى مشغول مى‌شود.
    خط ۵۷: خط ۵۷:
    آقا رضا همدانى چهار دختر داشت و دامادهاى او، شيخ ميرزا نجم الدين محمد تهرانى عسگرى، سيد مرتضى بن محمد تقى شاه عبدالعظيمى، شيخ حسن على فاضل مقدس همدانى (متوفاى 1370 قمرى) و شيخ على، خواهر زادۀ او بودند. در رابطه با شيخ على در أعيان الشيعة اينطور آمده است: «كان فاضلاً معتدل السليقة تقياً ورعاً من وجوه تلاميذ خاله و لو كان عمّر لكان خليفته» (أعيان الشيعة ج 8 ص 367)
    آقا رضا همدانى چهار دختر داشت و دامادهاى او، شيخ ميرزا نجم الدين محمد تهرانى عسگرى، سيد مرتضى بن محمد تقى شاه عبدالعظيمى، شيخ حسن على فاضل مقدس همدانى (متوفاى 1370 قمرى) و شيخ على، خواهر زادۀ او بودند. در رابطه با شيخ على در أعيان الشيعة اينطور آمده است: «كان فاضلاً معتدل السليقة تقياً ورعاً من وجوه تلاميذ خاله و لو كان عمّر لكان خليفته» (أعيان الشيعة ج 8 ص 367)


    پس از وفات [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]]   در سال 1312 هجرى قمرى، زمانى كه آقا رضا در نجف اشرف به تدريس و تعليم و تحقيق مشغول بود، مردم به او رجوع كرده و عده‌اى از خواص علما نيز از او خواستند كه فتاواى خود را در اختيار مقلدين قرار دهد. ايشان به ناچار به كتاب نجاة العباد حاشيه و تعليقه مى‌زنند، امّا با اين حال مسئوليتها و شؤونات رياست و زعامت را نمى‌پسنديد و به دشوارى اين مسئوليت را قبول مى‌كند و زمان زيادى طول نمى‌كشد كه به بيمارى فراموشى مبتلا مى‌شوند و از فتوا دادن و پذيرش وجوهات خوددارى مى‌كنند و صرفا به تدريس مى‌پردازد.
    پس از وفات [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] در سال 1312 هجرى قمرى، زمانى كه آقا رضا در نجف اشرف به تدريس و تعليم و تحقيق مشغول بود، مردم به او رجوع كرده و عده‌اى از خواص علما نيز از او خواستند كه فتاواى خود را در اختيار مقلدين قرار دهد. ايشان به ناچار به كتاب نجاة العباد حاشيه و تعليقه مى‌زنند، امّا با اين حال مسئوليتها و شؤونات رياست و زعامت را نمى‌پسنديد و به دشوارى اين مسئوليت را قبول مى‌كند و زمان زيادى طول نمى‌كشد كه به بيمارى فراموشى مبتلا مى‌شوند و از فتوا دادن و پذيرش وجوهات خوددارى مى‌كنند و صرفا به تدريس مى‌پردازد.


    ==ويژگيهاى اخلاقى==
    ==ويژگيهاى اخلاقى==
    خط ۱۳۴: خط ۱۳۴:
    #حاشيه بر مكاسب
    #حاشيه بر مكاسب
    #حاشيه بر رياض
    #حاشيه بر رياض
    #تقريرات درس [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]]   از اول بيع تا آخر خيارات در يك مجلد بزرگ
    #تقريرات درس [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]] از اول بيع تا آخر خيارات در يك مجلد بزرگ
    #تقريرات بحث اصول [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]]
    #تقريرات بحث اصول [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]]  
    #ذخيرة الأحكام في مسائل الحلال و الحرام (رسالۀ عملى در عبادات، طهارت، صلاة، زكات، خمس و اعتكاف است.)
    #ذخيرة الأحكام في مسائل الحلال و الحرام (رسالۀ عملى در عبادات، طهارت، صلاة، زكات، خمس و اعتكاف است.)
    #حاشيه بر نجاة العباد
    #حاشيه بر نجاة العباد