شرح نهج‌البلاغة المقتطف من بحارالأنوار للعلامة المجلسي: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ز«' به 'ز «') |
جز (جایگزینی متن - 'م«' به 'م «') |
||
| خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
علامه، پس از نقل قطعه‌اى از «نهج البلاغة» در موضوع يا فصل مرتبط با آن، به شرح مختصر يا تفصيلى آن مى‌پردازد. در اين شروح و در شرح كلمات مشكل يا در بيان مطالب، براى اثبات آنها، گاه براهين و ادله‌اى را نيز از كتب حديثى ديگر ذكر مى‌كند. وى، در شرح الفاظ، از مهم‌ترين كتب لغت عربى مانند: «الصحاح» جوهرى، «قاموس اللغة» فيروزآبادى يا «[[تاج العروس من جواهر القاموس|تاج العروس]]» زبيدى به‌صورت گسترده استفاده مى‌كند. | علامه، پس از نقل قطعه‌اى از «نهج البلاغة» در موضوع يا فصل مرتبط با آن، به شرح مختصر يا تفصيلى آن مى‌پردازد. در اين شروح و در شرح كلمات مشكل يا در بيان مطالب، براى اثبات آنها، گاه براهين و ادله‌اى را نيز از كتب حديثى ديگر ذكر مى‌كند. وى، در شرح الفاظ، از مهم‌ترين كتب لغت عربى مانند: «الصحاح» جوهرى، «قاموس اللغة» فيروزآبادى يا «[[تاج العروس من جواهر القاموس|تاج العروس]]» زبيدى به‌صورت گسترده استفاده مى‌كند. | ||
مجلسى، از شروح | مجلسى، از شروح مهم «نهج البلاغة» كه اسامى آنها خواهد آمد، استفاده كرده است، اما اين، بدين معنا نيست كه شرح [[علامه مجلسى]] تكرار شروح معروف است. نويسنده، معتقد است كه اين، كلام كسانى است كه به‌صورت سطحى به شروح [[علامه مجلسى]] نظر كرده‌اند. علامه، در بسيارى از موارد، گفته‌هاى شارحين «نهج البلاغة» را نقد و تحليل كرده و در خلال ردّ آنها ديدگاهى را كه به نظرش صحيح مى‌آيد، بيان مى‌كند.شروح چهارگانه‌اى كه [[علامه مجلسى]] بيش از ديگر شروح بر آنها تكيه كرده عبارت است از: | ||
1. «شرح نهج البلاغة» ابن ميثم بحرانى؛ | 1. «شرح نهج البلاغة» ابن ميثم بحرانى؛ | ||