ابن خلکان، احمد بن محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'مولف' به 'مؤلف') |
جز (جایگزینی متن - 'ر(' به 'ر (') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
وى علاوه بر قضاوت، به علوم فقه و اصول نيز پرداخت. در تاريخ، نحو و ادب عرب نيز چيره دست بود. از او اشعار لطيفى نيز بر جاى مانده و اين بيانگر آن است كه در سرودن غزل و دو بيتى چيره دست بود. در مورد وى گفته‌اند: «ابن خلكان شعرشناسى است كه 17 ديوان شعر را حفظ كرده و آگاه‌ترين افراد به ديوان متنبى است.» او اهل سنت و جماعت بود و در اين زمينه تعصب خاص داشت و اين مسأله در کتاب معروف او و نيز داورى‌هايش كاملاً نمودار است. | وى علاوه بر قضاوت، به علوم فقه و اصول نيز پرداخت. در تاريخ، نحو و ادب عرب نيز چيره دست بود. از او اشعار لطيفى نيز بر جاى مانده و اين بيانگر آن است كه در سرودن غزل و دو بيتى چيره دست بود. در مورد وى گفته‌اند: «ابن خلكان شعرشناسى است كه 17 ديوان شعر را حفظ كرده و آگاه‌ترين افراد به ديوان متنبى است.» او اهل سنت و جماعت بود و در اين زمينه تعصب خاص داشت و اين مسأله در کتاب معروف او و نيز داورى‌هايش كاملاً نمودار است. | ||
از او اثرى نفيس و گرانقدرى با عنوان «وفيات الاعيان و انباء ابناء الزمان» به يادگار مانده است. وى تدوين اين کتاب را در قاهره و در سال 654ق آغاز نمود و در سال 672ق، در همان شهر، به اتمام رساند. اين کتاب شرح حال 846 نفر از اميران، وزيران، دانشمندان و عارفان ايرانى و اسلامى است كه بر اساس حروف معجم تنظيم شده است. اين کتاب از مفيدترين و بزرگترين كتب فن رجال است. وى در اين کتاب، سرگذشت سه گروه از بزرگان يعنى صحابه پيامبر(ص)، تابعين (به استثناى چند نفر) و خلفا را ذكر نكرده و علت اين امر را كثرت اطلاعات در مورد ايشان بيان كرده است. اين کتاب در سال 930ق توسط ظهيرالدين اردبيلى به فارسى ترجمه و در سال 1284ق توسط معتمدالدوله فرهاد ميرزا، همراه با تصحيح و اضافاتى به عربى چاپ شد. اين کتاب همچنين به زبان‌هاى ديگرى چون بريتانيايى، فرانسه و تركى ترجمه شده است. | از او اثرى نفيس و گرانقدرى با عنوان «وفيات الاعيان و انباء ابناء الزمان» به يادگار مانده است. وى تدوين اين کتاب را در قاهره و در سال 654ق آغاز نمود و در سال 672ق، در همان شهر، به اتمام رساند. اين کتاب شرح حال 846 نفر از اميران، وزيران، دانشمندان و عارفان ايرانى و اسلامى است كه بر اساس حروف معجم تنظيم شده است. اين کتاب از مفيدترين و بزرگترين كتب فن رجال است. وى در اين کتاب، سرگذشت سه گروه از بزرگان يعنى صحابه پيامبر (ص)، تابعين (به استثناى چند نفر) و خلفا را ذكر نكرده و علت اين امر را كثرت اطلاعات در مورد ايشان بيان كرده است. اين کتاب در سال 930ق توسط ظهيرالدين اردبيلى به فارسى ترجمه و در سال 1284ق توسط معتمدالدوله فرهاد ميرزا، همراه با تصحيح و اضافاتى به عربى چاپ شد. اين کتاب همچنين به زبان‌هاى ديگرى چون بريتانيايى، فرانسه و تركى ترجمه شده است. | ||
== منبع== | == منبع== | ||