ثقفی تهرانی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

تدريج او را با قرائت قرآن،ادبيات فارسى و مقدمات عربى آشنا كرد.تلاش وى اين بود كه فرزندش،انسانى صالح و فرزانه و به دور از تعلّقات دنيوى رشد يابد.

محمّد كه حتى در دوران كودكى از آموختن غفلت نداشت و سرلوحۀ زندگى‌اش تحصيل معارف دينى و آراستن روح و روان به فضايل بود، پس از آن كه دوران كودكى را پشت سر نهاد، تصميم گرفت فراگيرى علوم اسلامى را با جديّت ادامه دهد لذا محضر استادانى چون:آقا ميرزا كوچك،آقا شيخ بزرگ و اخوان ساوجيان،را مغتنم شمرد و مقدمات،ادبيات،سطوح،فقه و اصول را نزد اين بزرگواران آموخت.

{{ب|''اى حضرت صاحب زمان،اى پادشاه انس و جان''|2=''لطفى نما بر شيعيان،تأييد كن دين مبين''}}

{{ب|''توفيق تحصيلم عطا فرما و زهد بى ريا''|2=''تا گردم از لطف خدا،از عالمين عاملين''}}

افتخار ديگر حاج ميرزا محمّد ثقفى اين بود كه همراه شاگردان برجسته و مشهورى چون آيات عظام:[[امام خمينى(ره)|امام خمينى]]،گلپايگانى،اراكى،مرعشى نجفى،سيّد محمّد تقى خوانسارى و سيّد احمد خوانسارى در درس استاد حاضر مى‌گرديد.

به وسيلۀ اين گوهرهاى درخشان،گره‌هاى فقه گشوده شده و دريافت فقاهت از براى او از جانب شرع مقدس،احكام به وسيله اين زيورها آراسته گرديد. زعامت و رياست دين بر قامت اين عالم بزرگوار استوار گشت و پس از او در جهان جاى باز كرده و به يادگار از او جاويد و آشكار گشت.

آیت‌الله آقا شيخ ابوالقاسم قمى كه از سوى آیت‌اللهحائرى مسئوليت امتحان فضلاى حوزۀ علميه قم را داشت،اجتهاد آیت‌اللهثقفى را تصديق كرده و مى‌نويسد:

آیت‌اللهمسجد شاهى در اجازه‌اى كه در سوم شعبان سال(1345 ه‍.ق.)براى آیت‌اللهثقفى صادر نموده است،او را عالم فاضل كامل، عماد علماى اعلام، عميد فقيهان اهل بيت،ثقة الاسلام و مستنبط احكام دانسته و به عنوان كسى كه در شرف حسب و نسب جامعيت دارد،معرفى كرده و تاكيد نموده است:به دليل استمرار در كسب علوم از سنين كودكى و اهتمام در فراگيرى مشكلات فقهى و پشت سر نهادن رياضت‌ها و رنج‌هاى اين مسير،از قدرت اجتهاد برخوردار شده و به اين مرتبه رسيده و قادر است با دلايل محكم و استوار،مسايل مورد نياز و احكام شرعى را درك كند.

نامبرده، عالم عاملى است كه به اخلاق حسنه و ملكات پسنديده آراسته مى‌باشد و اهل ورع و تقوا است و در بين اقران و همگنان،برجستگى و مهارت در علوم شرعى،فقهى،اصولى و الاهى دارد.او در قم بهرۀ وافرى از علوم عقلى و قواعد حكمت و تحقيق و تدقيق در اين معارف برد و موفق گرديد احكام شرعى را از مدارك مشخص استنباط كند و به حدّ اجتهاد نائل گردد و رتبۀ حكم و افتاء را از آن خود سازد.و بر مردم است كه بر فتاوى او اعتماد نمايند و در مخاصمات و منازعات به آنچه او حكم مى‌دهد،راضى شوند.و به او اجازه دادم كه از كتب اربعۀ مشهور و ساير كتب حديث چون [[تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة|وسائل الشيعة]]،وافى، [[بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)|بحار الانوار]] و ساير كتب حديث،زيارات،ادعيه و...روايت نقل كند.اين اجازه و تصديق،در تاريخ يازدهم شعبان 1345 ه‍.ق.توسط رفيعى قزوينى صادر گرديده است.

ايشان در مدرسۀ سپهسالار([[مطهری، مرتضی|شهيد مطهرى]] كنونى)در رشتۀ فقه،اصول و معارف عقلى، تدريس و اقامه جماعت داشت.كتابخانۀ مفصّلى در خانه تدارك ديده بود كه در آن،نسخه‌هاى نفيسى از آثار علماى گذشته و نيز نوشته‌هاى ارزشمند جدّ فاضلش آیت‌اللهحاج ميرزا ابوالقاسم كلانتر و پدر دانشمندش آیت‌اللهحاج ميرزا ابوالفضل كلانتر تهرانى و برخى از تأليفات استادان علماى معاصر را نگهدارى مى‌نمود.

آیت‌اللهثقفى به تأليف و تحقيق نيز مبادرت نمود و آثارى چند در مباحث حكمت،فقه،اصول و تفسير بر جاى نهاد كه عبارتند از:  

ناگفته نماند كه پدر او(آیت‌اللهحاج ميرزا ابوالفضل تهرانى)كه ديوان اشعارش،آن هم به زبان عربى،مورد استفاده اهل نظر است و از شاعران دانشور معاصر به شمار مى‌آيد و فصاحتش در سروده‌هاى تازى زبانزد مشاهير عرب و عجم است،به هنگام نشو و نما و تربيت فرزندش زيبايى‌ها،لطايف و ظرايف شعرى را براى او بازگو مى‌نمود و ميرزا محمّد ثقفى كه چنين مايه‌هاى ذوقى را با كمك پدرش از سنين نوجوانى در خود تقويت مى‌كرد،همراه با كسب فضايل و تحصيل علوم اسلامى،به شعر و شاعرى توجّه داشت و با شناخت مهارت‌هاى ادبى و طهارت زبان و تزكيۀ درون و محافظت و مراقبت بر لطافت‌هاى شعرى،اهل اين معانى گرديد و در دوران تحصيل در شهر مقدس قم با سرودن قصايد و غزلياتى نيكو و پر محتوا نشان داد كه قريحه‌اى پر مايه دارد.وى انديشه‌هاى كلامى و فلسفى خود را با جنبه‌هاى ذوقى پيوند داد و از زبان شعر،بخشى از حقايق و گرايش‌هاى اعتقادى و حكيمانۀ خويش را مشخص كرد.

اشعارش ضمن برخوردارى از معانى بلند و مقاصد عالى،ساده و روان است.محور فكرى اين مفسّر شاعر بنيان‌هاى عقيدتى و باورهاى مذهبى و به خصوص اظهار ارادت به ساحت مقدس خاندان عصمت و طهارت عليهم السّلام است. قصايدى حاوى حكمت و اندرز دارد كه در آن‌ها زهد،ارادت به خاندان پيامبر،مناقب،مدايح و مراثى اهل بيت عليهم السّلام ديده مى‌شود.وى معارف قرآنى،پندها،حكمت‌هاى پرمايه و برهان‌هاى فلسفى را ماهرانه با يكديگر آشنايى داده و از آن‌ها نتيجه اخلاقى مى‌گيرد.و خواننده را از خواب غفلت بيدار مى‌كند.