تاریخ نگاران شیعه (تا پایان قرن هفتم هجری): تفاوت میان نسخه‌ها
(←ساختار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
'''تاريخ‌نگاران شيعه (تا پايان قرن هفتم هجرى)'''، تأليف على امامى‌فر، كتابى است كه پس از معرفى تاريخ‌نگارى شيعى، شيعيانى را كه تا پايان قرن هفتم در زمينه تاريخ اسلام، كتابى نوشته‌اند همراه با آثار آنان، معرفى مى‌كند. اين اثر به زبان فارسى در يك جلد نگارش شده است. | |||
== ساختار == | == ساختار == | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
مطالب اين نوشته در سه بخش تنظيم گرديده است كه خلاصه آن ارائه مى‌شود: | مطالب اين نوشته در سه بخش تنظيم گرديده است كه خلاصه آن ارائه مى‌شود: | ||
#بخش اول شامل موضوعات و مباحثى مقدماتى مانند اهميت و ضرورت پرداختن به تاريخ در اسلام، تعريف تشيّع و شيعه و موانع و مشكلات شيعيان در پرداختن به تاريخ مى‌باشد. | |||
#:محمد بن اسحاق شيعى، ابان بن عثمان، ابان بن تغلب، عبيداللّه بن ابى‌رافع و جابر بن يزيد جعفى از افرادى هستند كه اوّلين نوشته‌ها را در باب سيره رسول‌اللّه(ص) و اميرالمؤمنين(ع) از خود به‌جا گذاشته‌اند <ref>همان، ص 49</ref>. | |||
محمد بن اسحاق شيعى، ابان بن عثمان، ابان بن تغلب، عبيداللّه بن ابى‌رافع و جابر بن يزيد جعفى از افرادى هستند كه اوّلين نوشته‌ها را در باب سيره رسول‌اللّه(ص) و اميرالمؤمنين(ع) از خود به‌جا گذاشته‌اند <ref>همان، ص 49</ref>. | #در بخش دوم به‌گونه‌هاى مختلف تاريخ‌نگارى، مانند سيره‌نگارى، تاريخ‌هاى عمومى، مقتل‌نويسى، فتوح، فتن و ملاحم، رجال، انساب و فرق پرداخته شده است. مهم‌ترين مشكل شيعيان در راه نگارش صحيح تاريخ، مشكل سياسى موجود در جامعه اسلامى بوده است كه مشكلات ديگر نيز ناشى از آن بوده‌اند <ref>همان، ص 38</ref>. | ||
#:مهم‌ترين بخش تاريخ اسلام، تاريخ و سيره پيامبر گرامى اسلام(ص) است كه توجّه بيشتر مورّخين اسلامى را به خود جلب كرده است؛ لذا اوّلين آثار تاريخى در اسلام به ثبت و نگارش سيره آن بزرگوار اختصاص پيدا كرد و اساس تاريخ‌نگارى اسلامى همين سيره‌نويسى است و اين بدان علت است كه سيره پيامبر(ص) براى مسلمين از جهات متعدد مورد توجّه و اهميت قرار داشته و دارد <ref>همان، ص 49</ref>. با توجّه به همه موانع و مشكلاتى كه شيعيان، از جهات متعدد براى ثبت تاريخ اسلام با آنها روبه‌رو بوده‌اند، ولى درعين‌حال، اوّلين نوشته‌ها در اين زمينه توسط شيعيان انجام گرفته است <ref>همان، ص 51</ref>. | |||
#بخش سوم، شامل شرح حال نويسندگان شيعه‌ى داراى آثار تاريخى مى‌باشد كه نويسنده به جهت گستردگى كار، به‌گونه‌اى مختصر همراه با بحثى در مورد تشيّع، ذكر تأليفات و تاريخ وفات (جهت تعيين محدوده حيات آنها) پرداخته است؛ اگرچه پرداختن تفصيلى به زندگى هريك (يا بيشتر آنها)، احتياج به نوشته خاصّ و جداگانه‌اى دارد. | |||
مهم‌ترين بخش تاريخ اسلام، تاريخ و سيره پيامبر گرامى اسلام(ص) است كه توجّه بيشتر مورّخين اسلامى را به خود جلب كرده است؛ لذا اوّلين آثار تاريخى در اسلام به ثبت و نگارش سيره آن بزرگوار اختصاص پيدا كرد و اساس تاريخ‌نگارى اسلامى همين سيره‌نويسى است و اين بدان علت است كه سيره پيامبر(ص) براى مسلمين از جهات متعدد مورد توجّه و اهميت قرار داشته و دارد <ref>همان، ص 49</ref>. با توجّه به همه موانع و مشكلاتى كه شيعيان، از جهات متعدد براى ثبت تاريخ اسلام با آنها روبه‌رو بوده‌اند، ولى درعين‌حال، اوّلين نوشته‌ها در اين زمينه توسط شيعيان انجام گرفته است <ref>همان، ص 51</ref>. | |||
در شماره 111 سرگذشت [[ابن شاذان، فضل بن شاذان|فضل بن شاذان]] بن فضل نيشابورى (متوفى 260ق) آمده است. ايشان از مشايخ حديث و از ثقات، معتمدين، محدثين اماميه و فقيه و متكلمى جليل‌القدر مى‌باشد و از اصحاب امامان حضرت جواد، علىّ الهادى و حسن عسكرى(ع) بوده است. | در شماره 111 سرگذشت [[ابن شاذان، فضل بن شاذان|فضل بن شاذان]] بن فضل نيشابورى (متوفى 260ق) آمده است. ايشان از مشايخ حديث و از ثقات، معتمدين، محدثين اماميه و فقيه و متكلمى جليل‌القدر مى‌باشد و از اصحاب امامان حضرت جواد، علىّ الهادى و حسن عسكرى(ع) بوده است. | ||