الشافي في شرح أصول الكافي: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
خط ۶۰: | خط ۶۰: | ||
شرح با مقدمهاى از دبير كنگره بين المللى [[شيخ كلينى]]و سپس محقق، در مورد شخصيت و آثار شارح و زندگانى وى آغاز، و در ادامه متن كتاب الكافى شرح مى گردد. | شرح با مقدمهاى از دبير كنگره بين المللى [[شيخ كلينى]]و سپس محقق، در مورد شخصيت و آثار شارح و زندگانى وى آغاز، و در ادامه متن كتاب الكافى شرح مى گردد. | ||
از ويژگى اين شرح، تفسير آيات قرآن كريم و روايات اهل بيت عليهم السلام است، كه شارح توانسته، به نتايجى در خصوص اثبات امامت امير المؤمنين(ع) و ائمّه معصوم عليهم السلام نائل شود همچنين در اين كتاب، به شرح و توضيح لغات غريبه، ضبط صحيح اسما، اماكن، روات و. .. پرداخته شده و شناسايى برخى رجال سلسله سند و نسخهشناسى اى بر كتاب انجام گرفته است. | از ويژگى اين شرح، تفسير آيات قرآن كريم و روايات اهل بيت عليهم السلام است، كه شارح توانسته، به نتايجى در خصوص اثبات امامت امير المؤمنين(ع) و ائمّه معصوم عليهم السلام نائل شود همچنين در اين كتاب، به شرح و توضيح لغات غريبه، ضبط صحيح اسما، اماكن، روات و... پرداخته شده و شناسايى برخى رجال سلسله سند و نسخهشناسى اى بر كتاب انجام گرفته است. | ||
به عقيده او برخى از شروح اصول الكافى، مشتمل بر اشكالاتى است كه منشأ آن، ورود برخى از آراى فلاسفه و معتزله و نيز برخى اجتهادات مخالفان در جوامع اوّليه روايى اصحاب اماميه (اصول حديثى) بوده است. هر گرو در حلّ مشكلات و تفسير مبهمات، بدون اعتماد به محكمات، صرفاً به آراى شخصى خود استناد و اعتماد كردهاند، و هر طايفه، خود را امام و مقتداى خويش قرار دادهاند. از اين رو، وى در اين شرح، تلاش دارد بدون بهره گيرى از آراى ظنّى و استدلالات عقلى، بلكه با اعتماد به محكمات آيات، به تفسير و شرح برخى متشابهات بپردازد. در اين رهگذر نيز، به نتايج جالبى در خصوص اثبات امامت امير المؤمنين على عليه السلام و اولاد طاهرينش دست يافته است كه مىتوان آن را ويژگى بارز اين شرح دانست. چنانچه گفته شد از ويژگى اين شرح را مىتوان به تفسير نمون آيات و روايات اشاره كرد. | به عقيده او برخى از شروح اصول الكافى، مشتمل بر اشكالاتى است كه منشأ آن، ورود برخى از آراى فلاسفه و معتزله و نيز برخى اجتهادات مخالفان در جوامع اوّليه روايى اصحاب اماميه (اصول حديثى) بوده است. هر گرو در حلّ مشكلات و تفسير مبهمات، بدون اعتماد به محكمات، صرفاً به آراى شخصى خود استناد و اعتماد كردهاند، و هر طايفه، خود را امام و مقتداى خويش قرار دادهاند. از اين رو، وى در اين شرح، تلاش دارد بدون بهره گيرى از آراى ظنّى و استدلالات عقلى، بلكه با اعتماد به محكمات آيات، به تفسير و شرح برخى متشابهات بپردازد. در اين رهگذر نيز، به نتايج جالبى در خصوص اثبات امامت امير المؤمنين على عليه السلام و اولاد طاهرينش دست يافته است كه مىتوان آن را ويژگى بارز اين شرح دانست. چنانچه گفته شد از ويژگى اين شرح را مىتوان به تفسير نمون آيات و روايات اشاره كرد. | ||
خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
به گفته شارح، از ميان احتمالات مختلفى كه در تفسير يك آيه يا روايت بيان مىشود، احتمالى كه ابتدا مطرح مىشود، نسبت به احتمال لاحق، از اولويت و وجاهت بيشترى برخوردار است و هر گاه، احتمال لاحق، با عبارت: «و يحتمل» و «و يمكن» آغاز شده باشد، نشانگر آن است كه تفاوت ميان معناى سابق و لاحق، چشمگير و قابل توجه است؛ ولى هر گاه، احتمال لاحق، با «أو» آغاز شود، تفاوت ميان دو معنا و احتمالْ اندك است. | به گفته شارح، از ميان احتمالات مختلفى كه در تفسير يك آيه يا روايت بيان مىشود، احتمالى كه ابتدا مطرح مىشود، نسبت به احتمال لاحق، از اولويت و وجاهت بيشترى برخوردار است و هر گاه، احتمال لاحق، با عبارت: «و يحتمل» و «و يمكن» آغاز شده باشد، نشانگر آن است كه تفاوت ميان معناى سابق و لاحق، چشمگير و قابل توجه است؛ ولى هر گاه، احتمال لاحق، با «أو» آغاز شود، تفاوت ميان دو معنا و احتمالْ اندك است. | ||
هرگاه احتمال لاحق، با «إمّا» يا به صورت احتمالات متعدّد مانند: احتمال اوّل و دوم و. .. ذكر شود، تفاوت ميان احتمالات، بسيار اندك است. | هرگاه احتمال لاحق، با «إمّا» يا به صورت احتمالات متعدّد مانند: احتمال اوّل و دوم و... ذكر شود، تفاوت ميان احتمالات، بسيار اندك است. | ||
نسخ كتاب: شايان ذكر است كه نسخه گوناگونى از اين كتاب، در دسترس است كه در اين تحقيق، از دو نسخه معتبر استفاده شده است: نسخهاى كه دو بار در حضور شارح، با نسخه او سماع و مقابله شده و داراى حواشى بسيار عالمانهاى از برخى شاگردان شارح است، و نسخه اهدايى شارح، به دارنده كتاب. | نسخ كتاب: شايان ذكر است كه نسخه گوناگونى از اين كتاب، در دسترس است كه در اين تحقيق، از دو نسخه معتبر استفاده شده است: نسخهاى كه دو بار در حضور شارح، با نسخه او سماع و مقابله شده و داراى حواشى بسيار عالمانهاى از برخى شاگردان شارح است، و نسخه اهدايى شارح، به دارنده كتاب. |