موسوی گرمارودی، سید علی: تفاوت میان نسخه‌ها

    بدون خلاصۀ ویرایش
    جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ')
    خط ۳۶: خط ۳۶:
    موسوى گرمارودى در 1345ش، به دانشكده حقوق دانشگاه تهران رفت و در رشته علوم قضايى مشغول تحصيل شد. در اين ايام با برخى از چهره‌هاى فعال سياسى چون شهيد رجايى و شهيد باهنر آشنا گرديد. در 1348ش، در مسابقه شعرى كه در مجله ادبى «يغما» به مناسبت آغاز پانزدهمين قرن بعثت برگزار شده بود، در زمينه «شعر نو» شركت كرد و منظومه «خاستگاه نور» را ارائه داد و رتبه اول را كسب كرد.
    موسوى گرمارودى در 1345ش، به دانشكده حقوق دانشگاه تهران رفت و در رشته علوم قضايى مشغول تحصيل شد. در اين ايام با برخى از چهره‌هاى فعال سياسى چون شهيد رجايى و شهيد باهنر آشنا گرديد. در 1348ش، در مسابقه شعرى كه در مجله ادبى «يغما» به مناسبت آغاز پانزدهمين قرن بعثت برگزار شده بود، در زمينه «شعر نو» شركت كرد و منظومه «خاستگاه نور» را ارائه داد و رتبه اول را كسب كرد.


    از 1348ش، به‌عنوان دبير در اداره آموزش و پرورش به كار پرداخت. همچنين در اداره برنامه‌ها در وزارت آموزش و پرورش «برنامه آئين نگارش كل كشور» را نوشت. مدتى نزد شهيد آيت‌الله [[مطهری، مرتضی|مرتضى مطهرى]] «شرح منظومه» را آموخت. در 1352ش، به واسطه فعاليت‌هاى انقلابى عليه رژيم پهلوى، توسط ساواك دستگير شد و چهار سال به زندان افتاد. او پس از رهايى، شرح ماجراى دستگيرى و زندانى شدن خود را طى مقاله‌اى در روزنامه «كيهان» تحت عنوان «از دوزخ بگو» در 1357ش، منتشر كرد. او پس از آزادى، چاپ دوم مجموعه شعر «عبور» و سپس «سايه‌سار نخل ولايت» و آنگاه «سرود رگبار» را منتشر كرد.
    از 1348ش، به‌عنوان دبير در اداره آموزش و پرورش به كار پرداخت. همچنين در اداره برنامه‌ها در وزارت آموزش و پرورش «برنامه آئين نگارش كل كشور» را نوشت. مدتى نزد شهيد آيت‌الله [[مطهری، مرتضی|مرتضى مطهرى]] «شرح منظومه» را آموخت. در 1352ش، به واسطه فعاليت‌هاى انقلابى عليه رژيم پهلوى، توسط ساواك دستگير شد و چهار سال به زندان افتاد. او پس از رهايى، شرح ماجراى دستگيرى و زندانى شدن خود را طى مقاله‌اى در روزنامه «كيهان» تحت عنوان «از دوزخ بگو» در 1357ش، منتشر كرد. او پس از آزادى، چاپ دوم مجموعه شعر «عبور» و سپس «سايه‌سار نخل ولايت» و آنگاه «سرود رگبار» را منتشر كرد.


    گرمارودى تحصيلات خود را در مقطع فوق ليسانس در رشته ادبيات در دانشگاه تهران ادامه داد. پايان‌نامه او با عنوان «جوشش و كوشش در شعر» بود كه با راهنمايى استاد سيد ضياءالدين سجادى به انجام رسيد. بعد تحصيلات خود را در مقطع دكترا در همان دانشگاه پى گرفت و موفق به اخذ دانشنامه دكتراى ادبيات شد. موضوع رساله دكتراى وى، «زندگى و شعر اديب‌الممالك فراهانى» بود كه با راهنمايى [[شهیدی، جعفر|دكتر سيد جعفر شهيدى]] به انجام رسيد. اين اثر بعدها به‌صورت كتاب منتشر شد و تاكنون نيز دو بار تجديد چاپ گرديده است.
    گرمارودى تحصيلات خود را در مقطع فوق ليسانس در رشته ادبيات در دانشگاه تهران ادامه داد. پايان‌نامه او با عنوان «جوشش و كوشش در شعر» بود كه با راهنمايى استاد سيد ضياءالدين سجادى به انجام رسيد. بعد تحصيلات خود را در مقطع دكترا در همان دانشگاه پى گرفت و موفق به اخذ دانشنامه دكتراى ادبيات شد. موضوع رساله دكتراى وى، «زندگى و شعر اديب‌الممالك فراهانى» بود كه با راهنمايى [[شهیدی، جعفر|دكتر سيد جعفر شهيدى]] به انجام رسيد. اين اثر بعدها به‌صورت كتاب منتشر شد و تاكنون نيز دو بار تجديد چاپ گرديده است.


    دكتر موسوى گرمارودى با پيروزى انقلاب اسلامى، همراه طاهره صفارزاده، شاعر معاصر، «كانون فرهنگى نهضت اسلامى» را تأسيس كرد و به سمت دبيرى كانون منصوب شد. مدتى نيز سرپرست انتشارات فرانكلين و مدير عامل افست گرديد. حدود هشت ماه نيز مشاور فرهنگى و سخنگوى وزارت پست و تلگراف و تلفن شد. از 15 فروردين‌ماه 1359ش، با سمت مشاور مطبوعاتى و فرهنگى رئيس جمهور در دوران رياست جمهورى بنى‌صدر مشغول به كار گرديد، اما چند ماه بعد، از سمت مشاور مطبوعاتى استعفا داد. پس از فرار ابوالحسن بنى‌صدر، به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى بازگشت؛ زيرا كارمند رسمى آنجا بود. مدت دو سال بر اثر همكارى كه سابقاً با بنى‌صدر داشت، مورد آزار و اذيت قرار گرفت و خانه‌نشين شد. بعدها مجله ادبى «گلچرخ» را بنيان نهاد كه به‌طور ماهنامه انتشار مى‌يافت. از 1378 تا 1382ش، با سمت رايزن فرهنگى به تاجيكستان رفت.
    دكتر موسوى گرمارودى با پيروزى انقلاب اسلامى، همراه طاهره صفارزاده، شاعر معاصر، «كانون فرهنگى نهضت اسلامى» را تأسيس كرد و به سمت دبيرى كانون منصوب شد. مدتى نيز سرپرست انتشارات فرانكلين و مدير عامل افست گرديد. حدود هشت ماه نيز مشاور فرهنگى و سخنگوى وزارت پست و تلگراف و تلفن شد. از 15 فروردين‌ماه 1359ش، با سمت مشاور مطبوعاتى و فرهنگى رئيس جمهور در دوران رياست جمهورى بنى‌صدر مشغول به كار گرديد، اما چند ماه بعد، از سمت مشاور مطبوعاتى استعفا داد. پس از فرار ابوالحسن بنى‌صدر، به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى بازگشت؛ زيرا كارمند رسمى آنجا بود. مدت دو سال بر اثر همكارى كه سابقاً با بنى‌صدر داشت، مورد آزار و اذيت قرار گرفت و خانه‌نشين شد. بعدها مجله ادبى «گلچرخ» را بنيان نهاد كه به‌طور ماهنامه انتشار مى‌يافت. از 1378 تا 1382ش، با سمت رايزن فرهنگى به تاجيكستان رفت.
    خط ۵۱: خط ۵۱:




    سايت انجمن آثار و مفاخر فرهنگى در تاريخ 18 تيرماه 1392 به آدرس: http://anjom.ir/component/content/article/8/658-bozorgdashtmusavigarmarudi1.html .
    سايت انجمن آثار و مفاخر فرهنگى در تاريخ 18 تيرماه 1392 به آدرس: http://anjom.ir/component/content/article/8/658-bozorgdashtmusavigarmarudi1.html .