العقائد الإسلامية (سابق): تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱۱ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ن‎گ' به 'ن‌گ'
جز (جایگزینی متن - 'ى‎ک' به 'ى‌ک')
جز (جایگزینی متن - 'ن‎گ' به 'ن‌گ')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۴۴: خط ۴۴:


به گواهی نصوصِ بسیارِ قرآنی که در شأن انبیای الهی نازل شده‌اند، صفات پاکی و قداست و نزاهت در حدی به آنان داده شده که آنها را نمونه زنده و صورت والای کمال انسانی قرار می‌دهد. طبعا امثال چنین اشخاصی از وقوع در گناه در امان هستند؛ واجبی را ترک نکرده و حرامی را انجام نخواهند داد و جز به اخلاق عظیمه‌ای که آنان را نمونه نیکو قرار دهد، متصف نمی‌شوند. آنان مَثَل اعلایی هستند که مردم به‌سویشان متوجه می‌گردند و انبیا در رسیدن به کمالی که برایشان مقدر شده در تلاشند. خودِ خداوند متولی تأدیب و تربیت و تهذیب و تعلیم آنان شده تا قله‌های رفیع انسانیت و برگزیده خداوند باشند؛ '''أُولَـئِك الَّذِينَ آتَينَاهُمُ الْكتَابَ وَ الْحُكمَ وَ النُّبُوَّةَ فَإِن يكفُرْ بِهَا هَـؤُلَاءِ فَقَدْ وَكلْنَا بِهَا قَوْمًا لَّيسُوا بِهَا بِكافِرِينَ أُولَـئِك الَّذِينَ هَدَى اللَّـهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ... ''' ﴿انعام: 89 و 90﴾ (آنان کسانى بودند که کتاب و داورى و نبوت بدیشان دادیم و اگر اینان [مشرکان‎] بدان کفر ورزند، بى‌گمان، گروهى [دیگر] را بر آن گماریم که بدان کافر نباشند. اینان کسانى هستند که خدا هدایتشان کرده است، پس به هدایت آنان اقتدا کن...) و '''وَ جَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَ أَوْحَينَا إِلَيهِمْ فِعْلَ الْخَيرَاتِ وَ إِقَامَ الصَّلَاةِ وَ إِيتَاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنَا عَابِدِينَ''' ﴿انبیاء: 73﴾ (و آنان را پیشوایانى قرار دادیم که به فرمان ما هدایت مى‌کردند و به ایشان انجام دادن کارهاى نیک و برپاداشتن نماز و دادن زکات را وحى کردیم و آنان پرستنده ما بودند) و '''إِنَّهُمْ كانُوا يسَارِعُونَ فِي الْخَيرَاتِ وَ يدْعُونَنَا رَغَبًا وَ رَهَبًا وَ كانُوا لَنَا خَاشِعِينَ''' ﴿انبیاء: 90﴾ (آنان در کارهاى نیک شتاب مى‌نمودند و ما را از روى رغبت و بیم مى‌خواندند و در برابر ما فروتن بودند).
به گواهی نصوصِ بسیارِ قرآنی که در شأن انبیای الهی نازل شده‌اند، صفات پاکی و قداست و نزاهت در حدی به آنان داده شده که آنها را نمونه زنده و صورت والای کمال انسانی قرار می‌دهد. طبعا امثال چنین اشخاصی از وقوع در گناه در امان هستند؛ واجبی را ترک نکرده و حرامی را انجام نخواهند داد و جز به اخلاق عظیمه‌ای که آنان را نمونه نیکو قرار دهد، متصف نمی‌شوند. آنان مَثَل اعلایی هستند که مردم به‌سویشان متوجه می‌گردند و انبیا در رسیدن به کمالی که برایشان مقدر شده در تلاشند. خودِ خداوند متولی تأدیب و تربیت و تهذیب و تعلیم آنان شده تا قله‌های رفیع انسانیت و برگزیده خداوند باشند؛ '''أُولَـئِك الَّذِينَ آتَينَاهُمُ الْكتَابَ وَ الْحُكمَ وَ النُّبُوَّةَ فَإِن يكفُرْ بِهَا هَـؤُلَاءِ فَقَدْ وَكلْنَا بِهَا قَوْمًا لَّيسُوا بِهَا بِكافِرِينَ أُولَـئِك الَّذِينَ هَدَى اللَّـهُ فَبِهُدَاهُمُ اقْتَدِهْ... ''' ﴿انعام: 89 و 90﴾ (آنان کسانى بودند که کتاب و داورى و نبوت بدیشان دادیم و اگر اینان [مشرکان‎] بدان کفر ورزند، بى‌گمان، گروهى [دیگر] را بر آن گماریم که بدان کافر نباشند. اینان کسانى هستند که خدا هدایتشان کرده است، پس به هدایت آنان اقتدا کن...) و '''وَ جَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَ أَوْحَينَا إِلَيهِمْ فِعْلَ الْخَيرَاتِ وَ إِقَامَ الصَّلَاةِ وَ إِيتَاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنَا عَابِدِينَ''' ﴿انبیاء: 73﴾ (و آنان را پیشوایانى قرار دادیم که به فرمان ما هدایت مى‌کردند و به ایشان انجام دادن کارهاى نیک و برپاداشتن نماز و دادن زکات را وحى کردیم و آنان پرستنده ما بودند) و '''إِنَّهُمْ كانُوا يسَارِعُونَ فِي الْخَيرَاتِ وَ يدْعُونَنَا رَغَبًا وَ رَهَبًا وَ كانُوا لَنَا خَاشِعِينَ''' ﴿انبیاء: 90﴾ (آنان در کارهاى نیک شتاب مى‌نمودند و ما را از روى رغبت و بیم مى‌خواندند و در برابر ما فروتن بودند).
این آیات دلالت بر نهایت کمال انسانی دارند که خداوند بر انبیایش افاضه کرده و اگر آنان این‎گونه نباشند، هیبتی در قلب‌ها نخواهند داشت و شأنشان در دیدگان مردم، پایین خواهد آمد و این امر باعث تضییع اعتماد به آنان خواهد شد و در نتیجه، کسی مطیعشان نخواهد بود. نتیجه این امر این است که حکمت از ارسال رسل محقق نخواهد شد؛ زیرا آنان به‌عنوان رهبران و هادیان مردم به‌سوی خدا، از طرف او ارسال شده‌اند. اگر آنان امری را که با کمال انسانی منافات دارد انجام دهند، مثلاًواجبی را ترک کرده یا حرامی را انجام دهند، یا کاری را انجام دهند که با اخلاق کریمانه تنافی داشته باشد، قدوه سیئه (الگوهای بد) خواهند بود، نه مثل علیا (الگوهای برتر) و مناره‌های هدایت<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/29266/2/182 ر.ک: همان، ص182-183]</ref>.
این آیات دلالت بر نهایت کمال انسانی دارند که خداوند بر انبیایش افاضه کرده و اگر آنان این‌گونه نباشند، هیبتی در قلب‌ها نخواهند داشت و شأنشان در دیدگان مردم، پایین خواهد آمد و این امر باعث تضییع اعتماد به آنان خواهد شد و در نتیجه، کسی مطیعشان نخواهد بود. نتیجه این امر این است که حکمت از ارسال رسل محقق نخواهد شد؛ زیرا آنان به‌عنوان رهبران و هادیان مردم به‌سوی خدا، از طرف او ارسال شده‌اند. اگر آنان امری را که با کمال انسانی منافات دارد انجام دهند، مثلاًواجبی را ترک کرده یا حرامی را انجام دهند، یا کاری را انجام دهند که با اخلاق کریمانه تنافی داشته باشد، قدوه سیئه (الگوهای بد) خواهند بود، نه مثل علیا (الگوهای برتر) و مناره‌های هدایت<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/29266/2/182 ر.ک: همان، ص182-183]</ref>.


خود انبیا نیز به این اموری که به آنان داده شده آ گاهند؛ آنان دائما در حضور حق هستند و خدا و مظاهر جمال و جلالش و دلایل قدرت و عظمتش و آثار حکمت و رحمتش را در هر چیزی می‌بینند. آنان این امور را در خودشان و اطرافشان، زمین و آسمان و شب و روز و زندگی و مرگ می‌بینند. قلب‌هایشان مملو از بزرگداشت خداست و جایی برای شیطان و هوا ندارد... و آنچه در قرآن کریم درباره ارتکاب امر منافی عصمت آنان آمده بر معنای ظاهری حمل نمی‌شود. نویسنده در ادامه این بحث، به بررسی این آیات و معنای آنها می‌پردازد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/29266/2/183 ر.ک: همان، ص183]</ref>.
خود انبیا نیز به این اموری که به آنان داده شده آ گاهند؛ آنان دائما در حضور حق هستند و خدا و مظاهر جمال و جلالش و دلایل قدرت و عظمتش و آثار حکمت و رحمتش را در هر چیزی می‌بینند. آنان این امور را در خودشان و اطرافشان، زمین و آسمان و شب و روز و زندگی و مرگ می‌بینند. قلب‌هایشان مملو از بزرگداشت خداست و جایی برای شیطان و هوا ندارد... و آنچه در قرآن کریم درباره ارتکاب امر منافی عصمت آنان آمده بر معنای ظاهری حمل نمی‌شود. نویسنده در ادامه این بحث، به بررسی این آیات و معنای آنها می‌پردازد<ref>[https://www.noorlib.ir/view/fa/book/bookview/text/29266/2/183 ر.ک: همان، ص183]</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش