ابن ابی‌داود، عبدالله بن سلیمان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ،' به '،'
جز (جایگزینی متن - ' ==' به '==')
جز (جایگزینی متن - ' ،' به '،')
خط ۵۹: خط ۵۹:


تا آنجا که مى‌دانیم دو کتاب از وى در سالهاى اخیر چاپ شده است: المصاحف، قاهره،1355 ق1936/ م؛ البعث و النشور، قاهره،1374 ق1954/ م.اثر دیگرى نیز از او به نام رسالة فی متشابه التعبیر باللفظ
تا آنجا که مى‌دانیم دو کتاب از وى در سالهاى اخیر چاپ شده است: المصاحف، قاهره،1355 ق1936/ م؛ البعث و النشور، قاهره،1374 ق1954/ م.اثر دیگرى نیز از او به نام رسالة فی متشابه التعبیر باللفظ
فى آیات القرآن، به صورت خطى در دمشق موجود است.نوشته‌هاى دیگر ابن ابى داوود که در حال حاضر جز نام، اطلاعى از آنها در دست نیست، اینهاست:المسند و السنن، هر دو در حدیث؛ الناسخ و المنسوخ؛فضائل القرآن؛ شریعة القارى؛ شریعة التفسیر؛ نظم القرآن؛ [[المصابیح]]، در حدیث؛ القراءات و التفسیر. مذهب ابن ابى داوود چندان روشن نیست.نیاى بزرگ او عمرو- ابن عمران از یاران [[امام على(ع)]] بود و در پیکار صفین شهید شد ، اما ابن ابى داوود خود در اصفهان و بغداد به ناصبى‌بودن متهم گردید که از آن تبرّى جسته و تبرئه شده است.با آنکه روایاتى نیز حاکى است که وى در فضایل على(ع)سخن مى‌گفته است، شیعى بودن او غیر محتمل است؛ به ویژه آنکه طبرى تجلیل وى از على(ع) را ناشى از ترس دانسته است. از سوى دیگر، نام وى هم در سلسلۀ فقیهان و محدّثان حنبلى آمده و هم در طبقات فقیهان شافعى، اما احتمال حنبلى بودن او بیش‌تر است.ابن بدران تصریح مى‌کند که ابن ابى داوود پس از تبرئه شدن از انتساب به ناصبیان در بغداد به نقل فضایل على(ع)پرداخت، سپس مذهب حنبلى گزید و از مشایخ آنان شد. از سخنان اوست؛همۀ مردمان از من بهلند، مگر آنان که مرا به بغض على رضى الله عنه متهم داشته‌اند.
فى آیات القرآن، به صورت خطى در دمشق موجود است.نوشته‌هاى دیگر ابن ابى داوود که در حال حاضر جز نام، اطلاعى از آنها در دست نیست، اینهاست:المسند و السنن، هر دو در حدیث؛ الناسخ و المنسوخ؛فضائل القرآن؛ شریعة القارى؛ شریعة التفسیر؛ نظم القرآن؛ [[المصابیح]]، در حدیث؛ القراءات و التفسیر. مذهب ابن ابى داوود چندان روشن نیست.نیاى بزرگ او عمرو- ابن عمران از یاران [[امام على(ع)]] بود و در پیکار صفین شهید شد، اما ابن ابى داوود خود در اصفهان و بغداد به ناصبى‌بودن متهم گردید که از آن تبرّى جسته و تبرئه شده است.با آنکه روایاتى نیز حاکى است که وى در فضایل على(ع)سخن مى‌گفته است، شیعى بودن او غیر محتمل است؛ به ویژه آنکه طبرى تجلیل وى از على(ع) را ناشى از ترس دانسته است. از سوى دیگر، نام وى هم در سلسلۀ فقیهان و محدّثان حنبلى آمده و هم در طبقات فقیهان شافعى، اما احتمال حنبلى بودن او بیش‌تر است.ابن بدران تصریح مى‌کند که ابن ابى داوود پس از تبرئه شدن از انتساب به ناصبیان در بغداد به نقل فضایل على(ع)پرداخت، سپس مذهب حنبلى گزید و از مشایخ آنان شد. از سخنان اوست؛همۀ مردمان از من بهلند، مگر آنان که مرا به بغض على رضى الله عنه متهم داشته‌اند.


گفته‌اند که ابن ابى داوود در اواخر زندگى نابینا گشت، ولى همچنان به تدریس و ترویج حدیث ادامه داد.هنگامى که در گذشت، مردم بغداد از وى تجلیل بسیار کردند و آورده‌اند که 80 بار بر او نماز گزاردند و عدۀ نمازگزاران از 300000 تن گذشت.سرانجام وى را در گورستان باب بستان بغداد به خاک سپردند.<ref>یوسفی اشکوری، حسن، ج 2، ص647</ref> 
گفته‌اند که ابن ابى داوود در اواخر زندگى نابینا گشت، ولى همچنان به تدریس و ترویج حدیث ادامه داد.هنگامى که در گذشت، مردم بغداد از وى تجلیل بسیار کردند و آورده‌اند که 80 بار بر او نماز گزاردند و عدۀ نمازگزاران از 300000 تن گذشت.سرانجام وى را در گورستان باب بستان بغداد به خاک سپردند.<ref>یوسفی اشکوری، حسن، ج 2، ص647</ref> 
۶۱٬۱۸۹

ویرایش