۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - '/ نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده' به '') |
جز (جایگزینی متن - 'شريعت اصفهانى' به 'شريعت اصفهانى ') |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type='authorTeachers'|[[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]]، شريعت | |data-type='authorTeachers'|[[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]]، [[شریعت اصفهانی، فتحالله|شريعت اصفهانى]] ، سيد محمدباقر درچهاى، شيخ مرتضى ريزى | ||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
وى پس از اتمام تحصيلات در اصفهان، در شعبان 1311ق، وارد نجف اشرف شد و پس از زيارت بارگاه مقدس نخستين فروغ امامت و تشرف به حضور آيتالله [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]]، در مدرسه منسوب به صدر سكونت اختيار نمود و با عارف نامدار حاج آقا شيخ حسينعلى [حسنعلى] اصفهانى همحجره گرديد <ref>غلامرضا گلى زواره، ص563</ref>. | وى پس از اتمام تحصيلات در اصفهان، در شعبان 1311ق، وارد نجف اشرف شد و پس از زيارت بارگاه مقدس نخستين فروغ امامت و تشرف به حضور آيتالله [[میرزای شیرازی، محمدحسن بن محمود|ميرزاى شيرازى]]، در مدرسه منسوب به صدر سكونت اختيار نمود و با عارف نامدار حاج آقا شيخ حسينعلى [حسنعلى] اصفهانى همحجره گرديد <ref>غلامرضا گلى زواره، ص563</ref>. | ||
مدرس در اين شهر از جلسه درس آيات عظام [[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]] و شريعت اصفهانى بهره برد و با [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]]، سيد محمدصادق طباطبائى و شيخ [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]]، سيد هبةالدين شهرستانى و سيد مصطفى كاشانى ارتباط داشت و مباحثههاى دروس خارج را با آيتالله حاج سيد ابوالحسن و آيتالله حاج سيد على كازرونى انجام مىداد <ref>غلامرضا گلى زواره، ص564</ref>. | مدرس در اين شهر از جلسه درس آيات عظام [[فشارکی اصفهانی، محمد بن امیرقاسم|سيد محمد فشاركى]] و [[شریعت اصفهانی، فتحالله|شريعت اصفهانى]] بهره برد و با [[اصفهانی، ابوالحسن|سيد ابوالحسن اصفهانى]]، سيد محمدصادق طباطبائى و شيخ [[حائری یزدی، عبدالکریم|عبدالكريم حائرى]]، سيد هبةالدين شهرستانى و سيد مصطفى كاشانى ارتباط داشت و مباحثههاى دروس خارج را با آيتالله حاج سيد ابوالحسن و آيتالله حاج سيد على كازرونى انجام مىداد <ref>غلامرضا گلى زواره، ص564</ref>. | ||
مدرس به هنگام اقامت در نجف، روزهاى پنجشنبه و جمعه هر هفته به كار مىپرداخت و درآمد آن را در پنج روز ديگر صرف زندگى خود مىنمود. پس از هفت سال اقامت در نجف و تأييد مقام اجتهاد او از سوى علماى اين شهر، به سال 1318ق (در چهل سالگى) از راه ناصريه به اهواز و منطقه چهارمحال و بختيارى راهى اصفهان گرديد <ref>غلامرضا گلى زواره، ص564</ref>. | مدرس به هنگام اقامت در نجف، روزهاى پنجشنبه و جمعه هر هفته به كار مىپرداخت و درآمد آن را در پنج روز ديگر صرف زندگى خود مىنمود. پس از هفت سال اقامت در نجف و تأييد مقام اجتهاد او از سوى علماى اين شهر، به سال 1318ق (در چهل سالگى) از راه ناصريه به اهواز و منطقه چهارمحال و بختيارى راهى اصفهان گرديد <ref>غلامرضا گلى زواره، ص564</ref>. |
ویرایش