المختصر الكبير في سيرة النبي محمد صلی‌الله‌علیه‌وسلم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن حزم' به 'ابن حزم ') |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
منابع كتاب بسيار است و مؤلف در جاى جاى كتاب به اين منابع اشاره كرده است. از اين جمله سيره ابن اسحاق، طبقات ابن سعد، سيره ابن حزم، الدرر ابن عبدالبر، الروض الانف مى‌باشد. | منابع كتاب بسيار است و مؤلف در جاى جاى كتاب به اين منابع اشاره كرده است. از اين جمله سيره ابن اسحاق، طبقات ابن سعد، سيره [[ابن حزم، علی بن احمد|ابن حزم]] ، الدرر ابن عبدالبر، الروض الانف مى‌باشد. | ||
به دليل خلاصه بودن مطالب كتاب و متاخر بودن آن نسبت به دوران عصر رسالت، مورخان بعدى چندان توجهى به آن نكرده و به آن ارجاع نكرده اند. | به دليل خلاصه بودن مطالب كتاب و متاخر بودن آن نسبت به دوران عصر رسالت، مورخان بعدى چندان توجهى به آن نكرده و به آن ارجاع نكرده اند. | ||
نسخهٔ ۱۸ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۴۸
| نام کتاب | المختصر الکبير في سيرة النبي محمد صلی الله عليه و آله و سلّم |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | فرحات، کرم حلمی (محقق)
ابن جماعة، عبدالعزیز بن محمد (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 22/6 /الف2م3 |
| موضوع | محمد(ص)، پیامبر اسلام، 53 قبل از هجرت - 11ق. - سرگذشت نامه |
| ناشر | الدار الثقافیة للنشر |
| مکان نشر | قاهره - مصر |
| سال نشر | 1426 هـ.ق |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE10790AUTOMATIONCODE |
مؤلف
قاضى عز الدين ابن جماعه از محدثان قرن هشتم هجرى گزيده اى از سيره نبوى تدوين كرده و نام آن را مختصر كبير گذاشته است. وى در مقدمه مى گويد اين مختصر را با تكيه كتاب دمياطى (م 705) نوشتم. نام اين كتاب و نسبت آن به مؤلف در آثارى چون الاعلان بالتوبيخ سخاوى و معجم المؤلفين كحاله ذكر شده است.
هدف نويسنده، ارائه تاريخى مختصر از زندگى پيامبر با تاكيد بر روايات و اخبار صحيح و مورد قبول بوده است.
روش تأليف
وى گزارش هاى سيره را با اشاره ذكر مى كند و گاه فقط به نام بردن از آن اكتفا مى نمايد. بنابر اين كتاب حاضر را مى توان به منزله فهرستى نسبتا كامل از موضوعات مورد توجه در تاريخ پيامبر اعظم دانست.
منابع كتاب
منابع كتاب بسيار است و مؤلف در جاى جاى كتاب به اين منابع اشاره كرده است. از اين جمله سيره ابن اسحاق، طبقات ابن سعد، سيره ابن حزم ، الدرر ابن عبدالبر، الروض الانف مى‌باشد.
به دليل خلاصه بودن مطالب كتاب و متاخر بودن آن نسبت به دوران عصر رسالت، مورخان بعدى چندان توجهى به آن نكرده و به آن ارجاع نكرده اند.