الرسائل الثلاث (شيرازی): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' (ع)' به '(ع)') |
جز (جایگزینی متن - 'ى(' به 'ى (') |
||
| خط ۸۳: | خط ۸۳: | ||
گرفتن اعتراف از طريق شكنجه حرام و تنها راه اثبات جرم، ادلّه و شواهد و امثال آن مى‌باشد. | گرفتن اعتراف از طريق شكنجه حرام و تنها راه اثبات جرم، ادلّه و شواهد و امثال آن مى‌باشد. | ||
ايشان تعداد زندانيان در اسلام را حدود بيست نفر مى‌داند. كيفيت زندان در زمان [[امام على(ع)]] ديگر بحثى است كه مؤلف مورد توجه قرار داده است. | ايشان تعداد زندانيان در اسلام را حدود بيست نفر مى‌داند. كيفيت زندان در زمان [[امام على (ع)]] ديگر بحثى است كه مؤلف مورد توجه قرار داده است. | ||
از ديگر مطالبى كه ايشان در خصوص زندان متذكر شده‌اند مضرّات زندان مى‌باشد كه عبارتند از: مضرات اجتماعى، مضرّات سياسى، مضرات اقتصادى، مضرّات علمى و آموزشى و مضرّات روحى و روانى كه در اثر گرفتارى شخص و زيادى غم و غصه‌هاى موجود در آن مكان به وجود مى‌آيند. | از ديگر مطالبى كه ايشان در خصوص زندان متذكر شده‌اند مضرّات زندان مى‌باشد كه عبارتند از: مضرات اجتماعى، مضرّات سياسى، مضرات اقتصادى، مضرّات علمى و آموزشى و مضرّات روحى و روانى كه در اثر گرفتارى شخص و زيادى غم و غصه‌هاى موجود در آن مكان به وجود مى‌آيند. | ||
نسخهٔ ۱۲ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۰۶:۱۷
| نام کتاب | الرسایل الثلاث (للشیرازی) |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | حسینی شیرازی، محمد (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | |
| موضوع | |
| ناشر | مؤلف |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE745AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
«الرسائل الثلاث»، كتابى است از آيت اللّه سيد محمد شيرازى، به زبان عربى و در موضوع فقه استدلالى.
ساختار كتاب
سه رساله كتاب عبارتند از:
1- رساله‌اى در ابعاد فقه.
2- ارث در اسلام.
3- چگونگى نگاه اسلام به زندان.
در اولين رساله تغيّر حكم با تغيّر موضوع مورد بررسى مى‌باشد كه با نگاهى به كلمات بزرگان همراه مى‌باشد.
در رساله دوم طبقات سه‌گانه وارثين مورد بررسى شده است.
در رساله سوم به جايگاه زندان در احكام قضايى اسلام و طرز برخورد با اشخاص زندانى و چند موضوع ديگر پرداخته شده است.
گزارش محتوا
ابعاد فقه
اين رساله با آيه 122 سوره توبه آغاز مى‌شود كه مشهور به آيه نفر مى‌باشد: «و ما كان المؤمنون لينفروا كافّه فلو لا نفر من كل فرقة منهم طائفة ليتفقهوا في الدين و لينذروا قومهم إذا رجعوا إليهم لعلّهم يحذرون». ايشان ابتدا به موضوع رساله اشاره مى‌كنند كه عبارت است از تغيّر حكم با تغيّر موضوعش؛ به تعبير ديگر نقش زمان و مكان در موضوعات فقهى. ايشان با توجه به سابقه اين حكم آن را بيشتر حكمى عقلى مى‌دانند تا حكمى شرعى.
ارث در اسلام
مؤلف در رساله دوم خود، در صدد تبيين گوياى طبقات ارث است كه به خاطر پيچيدگى‌هاى آن غالبا به صورت غير واضحى در كتب فقهى آمده است. ايشان در ذيل طبقه اول، ارث پدر، مادر و اولاد را در صور گوناگون بررسى كرده و از ارث زوج و زوجه نيز سخن گفته است؛ براى مثال در مورد پدر به اين شكل عمل كرده است: پدر اگر تنها باشد كل مال را به ارث مى‌برد، اگر با مادر باشد، در صورت وجود حاجب، مادر يك ششم و پدر بقيه را ارث مى‌برد و در غير اين صورت مادر يك سوم و پدر بقيه را ارث خواهد برد...
شيوه مؤلف در تبيين سهم الارث ديگر طبقات نيز به همين صورت است كه ما براى مراعات اختصار به آنها نمى‌پردازيم و فقط به افراد طبقات بعدى اشاره مى‌نماييم؛ طبقه دوم عبارت است از: خواهر و برادر، جد و جده. طبقه سوم عبارت است از: عمه و عمو، خاله و دايى. در اين جا مسائل عموها و دايى‌ها بررسى شده سپس عموها و عمه‌ها، خاله‌ها و دائى‌ها، عموها و دائى‌ها، انضمام زن يا شوهر به عموها، عمه‌ها، دايى‌ها يا خاله‌ها و اولاد عموها و عمه‌ها و دايى‌ها و خاله‌ها. ايشان خاتمه‌اى بر اين رساله دارند كه جدول‌هاى مذكور را در حدّ مراعات وضوح ممكن معرفى كرده و تفصيل مسئله ارث را بيش از اينها مى‌دانند.
نگاه اسلام به زندان
اين رساله در واقع يك نگاه انتقادى به اوضاع زندان‌هاى زمان حاضر دارد.
ايشان زندانى شدن اكثر زندانيان امروز را غير شرعى مى‌داند و مى‌فرمايد: در مورد زندان‌هاى امروزى دو حرام وجود دارد يكى اصل زندان و ديگرى كيفيت آن.
آزادى عمل زندانيان در بخش‌هاى زير مى‌باشد: معاملات، نكاح، تحمل شهادت و ادائش، خطابه و نويسندگى، ورزش، ديدار خانواده، خورد و خوراك مناسب، تعليمات لازم و آموزش‌هاى معمول، انجام شعاير دينى و...
ايشان در بخش بعدى به اصل آزادى اشاره كرده، مى‌گويد: كسى حق ندارد انسانى را به صرف اتهام، زندانى كند؛ اگر هم قرار است كسى زندانى شود بايد بعد از اثبات اتهامش باشد نه قبل از آن...
گرفتن اعتراف از طريق شكنجه حرام و تنها راه اثبات جرم، ادلّه و شواهد و امثال آن مى‌باشد.
ايشان تعداد زندانيان در اسلام را حدود بيست نفر مى‌داند. كيفيت زندان در زمان امام على (ع) ديگر بحثى است كه مؤلف مورد توجه قرار داده است.
از ديگر مطالبى كه ايشان در خصوص زندان متذكر شده‌اند مضرّات زندان مى‌باشد كه عبارتند از: مضرات اجتماعى، مضرّات سياسى، مضرات اقتصادى، مضرّات علمى و آموزشى و مضرّات روحى و روانى كه در اثر گرفتارى شخص و زيادى غم و غصه‌هاى موجود در آن مكان به وجود مى‌آيند.
ايشان در آخر به رسوايى موجود از زندانى كردن افراد كشورهاى اسلامى پرداخته و به بحث خود خاتمه مى‌دهد.