بداؤنى، عبدالقادر بن ملوکشاه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
جز (جایگزینی متن - 'تاليف' به 'تألیف') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
مولف در ذكر تلمذش نزد حاتم سنبلى چنين ذكر مى‌كند: «فقير چون در سنه‌ى 960ق به سن دوازده سالگى در صحبت والد ماجد به ملازمت شيخ در سنبل رسيده قصيده‌ى برده را در خانقاه ايشان ياد گرفته، اجازت حاصل كرد و از كتاب كنز فقه حنفى نيز سبقى چند تيمنا و تبركا خواند». | مولف در ذكر تلمذش نزد حاتم سنبلى چنين ذكر مى‌كند: «فقير چون در سنه‌ى 960ق به سن دوازده سالگى در صحبت والد ماجد به ملازمت شيخ در سنبل رسيده قصيده‌ى برده را در خانقاه ايشان ياد گرفته، اجازت حاصل كرد و از كتاب كنز فقه حنفى نيز سبقى چند تيمنا و تبركا خواند». | ||
وى در دانش‌هاى رايج زمان خود از قبيل تاريخ، حديث فقه، تفسير، نجوم، موسيقى، منطق و شعر مهارت‌هايى كسب كرد. در سال 982ق به دربار اكبر پيوست و مورد توجه پادشاه تيمورى هند قرار گرفت. منصب امامت دريافت كرد و در سال 987ق به سمت منشى تعيين شد و منصب هزارى يافت و مامور ترجمه كتاب‌هايى از زبان سنسكريت به فارسى و | وى در دانش‌هاى رايج زمان خود از قبيل تاريخ، حديث فقه، تفسير، نجوم، موسيقى، منطق و شعر مهارت‌هايى كسب كرد. در سال 982ق به دربار اكبر پيوست و مورد توجه پادشاه تيمورى هند قرار گرفت. منصب امامت دريافت كرد و در سال 987ق به سمت منشى تعيين شد و منصب هزارى يافت و مامور ترجمه كتاب‌هايى از زبان سنسكريت به فارسى و تألیف كتاب‌هاى ديگر شد. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
در سال 987ق كتاب الاحاديث را كه ترجمه‌ى احاديث نبوى است، به پايان رسانيد، سپس مامور اتمام تاريخ الفى شد. كتاب سنگ‌هاى سن بتسيى را از زبان سنسكريت به نام خوافزا به فارسى برگرداند. مهابهارات را به نام رزم‌نامه در 990ق به فارسى ترجمه كرد. راماين را در سال 992ق به دستور اكبر از سنسكريت به فارسى درآورد و سال 997ق به پايان رساند و تاريخ كشمير | در سال 987ق كتاب الاحاديث را كه ترجمه‌ى احاديث نبوى است، به پايان رسانيد، سپس مامور اتمام تاريخ الفى شد. كتاب سنگ‌هاى سن بتسيى را از زبان سنسكريت به نام خوافزا به فارسى برگرداند. مهابهارات را به نام رزم‌نامه در 990ق به فارسى ترجمه كرد. راماين را در سال 992ق به دستور اكبر از سنسكريت به فارسى درآورد و سال 997ق به پايان رساند و تاريخ كشمير تألیف راجه ترنگينى را ترجمه كرد. معجم اليدان [[یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله|ياقوت حموى]] هم به قلم او به فارسى ترجمه شده است. | ||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۱۷
| نام | بدوانی، عبدالقادر بن ملوکشاه |
|---|---|
| نام های دیگر | ب‍دی‍وان‍ی، عبدالقادر بن ملوکشاه
عبدالقادر ب‍داؤن‍ی |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 1004 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | AUTHORCODE3862AUTHORCODE |
معرفى اجمالى
عبدالقادر بن ملوك شاه بن حامد بداؤنى، از دانشمندان و مورخان مشهور دوره‌ى اكبر شاه(963ق) پادشاه تيموريان يا گوركانيان هند بود. در سال 947ق در بداؤن، زادگاه نظام‌الدين اولياء به دنيا آمد. نزد استادانى؛ چون شيخ حاتم سنبهتى، سيد محمد مكى، شيخ سعدالله نحوى، قاضى ابوالمعالى تحصيل كرد. در سال 969ق به طريقت شيخ مبار ناگورى، پدر ابوالفضل و فيضى فياضى درآمد.
مولف در ذكر تلمذش نزد حاتم سنبلى چنين ذكر مى‌كند: «فقير چون در سنه‌ى 960ق به سن دوازده سالگى در صحبت والد ماجد به ملازمت شيخ در سنبل رسيده قصيده‌ى برده را در خانقاه ايشان ياد گرفته، اجازت حاصل كرد و از كتاب كنز فقه حنفى نيز سبقى چند تيمنا و تبركا خواند».
وى در دانش‌هاى رايج زمان خود از قبيل تاريخ، حديث فقه، تفسير، نجوم، موسيقى، منطق و شعر مهارت‌هايى كسب كرد. در سال 982ق به دربار اكبر پيوست و مورد توجه پادشاه تيمورى هند قرار گرفت. منصب امامت دريافت كرد و در سال 987ق به سمت منشى تعيين شد و منصب هزارى يافت و مامور ترجمه كتاب‌هايى از زبان سنسكريت به فارسى و تألیف كتاب‌هاى ديگر شد.
آثار
در سال 987ق كتاب الاحاديث را كه ترجمه‌ى احاديث نبوى است، به پايان رسانيد، سپس مامور اتمام تاريخ الفى شد. كتاب سنگ‌هاى سن بتسيى را از زبان سنسكريت به نام خوافزا به فارسى برگرداند. مهابهارات را به نام رزم‌نامه در 990ق به فارسى ترجمه كرد. راماين را در سال 992ق به دستور اكبر از سنسكريت به فارسى درآورد و سال 997ق به پايان رساند و تاريخ كشمير تألیف راجه ترنگينى را ترجمه كرد. معجم اليدان ياقوت حموى هم به قلم او به فارسى ترجمه شده است.
وابسته‌ها
منتخب التواریخ / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
منتخب التواریخ / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده