دستور الوزارة: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه ای تازه حاوی «<div class='wikiInfo'>
[[پرونده:NUR11382J1.jpg|بندانگش» ایجاد کرد.) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
|- | |- | ||
|سال نشر | |سال نشر | ||
|data-type='publishYear'| | |data-type='publishYear'| 1364 هـ.ش | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد اتوماسیون | |کد اتوماسیون | ||
|data-type='automationCode'| | |data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE11382AUTOMATIONCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۱۰۷: | خط ۱۰۷: | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
[[رده: | [[رده:نظریه‌های سیاسی، حکومت، نظریه‌های حکومتی]] | ||
نسخهٔ ۲۶ مهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۴:۵۰
| نام کتاب | دستور الوزارة |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | |
| پدیدآورندگان | انزابی نژاد، رضا (مصحح)
اصفهانی، محمود بن محمد (نويسنده) |
| زبان | فارسی |
| کد کنگره | JC 49 /الف6د5 |
| موضوع | اندرز نامهها - متون قدیمی تا قرن 14
نثر فارسی - قرن 6ق. وزیران - کشورهای اسلامی کشور داری - متون قدیمی تا قرن 14 |
| ناشر | امير کبير |
| مکان نشر | تهران - ایران |
| سال نشر | 1364 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE11382AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى:
«دستور الوزاره» تاليف محمود بن محمد بن حسين اصفهانى متوفى قرن ششم يا هفتم قمرى است. وى اين كتاب را به زبان فارسى براى عميد الدين ابو نصر اسعد ابرزى كه وزيرى دانشمند و مسلط به زبان عربى و فارسى بوده، تهيه و تنظيم كرده است تا آن را در امر وزارت و مملكت‌دارى، چراغ راه باشد. نويسنده مطالب كتاب را با حكايات اخلاقى و اندرزى و معمولاً مربوط به زندگانى امرا، خلفا، وزيران و دستياران مملكتى همراه كرده، تا از حكايات خوش فرجام به نيكى تحريص شوند و از قصص بد سر انجام عبرت گيرند و تنبه يابند.
ساختار:
كتاب با پيشگفتارى از رضا انزابى‌نژاد آغاز شده است. بعد از آن مقدمه‌اى از مولف و در ادامه اصل كتاب در 10 باب تنظيم شده است.
گزارش محتوا:
اين اثر همانند بسيارى از نمونه‌ها و نظاير خود، عمدتاً جنبه اخلاقى و تهذيبى دارد و براى تلطيف خلق و خوى امير و وزير و درباريان به ذكر احوال پيامبر اسلام و اصحاب و ياران و حسنين پرداخته و نيز از نوادر حكايات خلفا استشهاد مى‌كند و از اين جهت كتاب بيش از آنچه به سنخ كتابهاى تاريخى نزديك شود به طراز كتب اخلاقى و پندنامه‌ها مطرز مى‌گردد.
استشهاد فراوان از آيات قرآن و اخبار و احاديث پيامبر و صحابه، و اشعار فارسى به ويژه نظامى و عربى مخصوصاً جاحظ، متنبى، ابو نواس، نشان از آگاهى مؤلف به علوم دينى و ادبى و تاريخى حكايت دارد و از اين حيث، مانند بسيارى كتب از اين دست نظير تحفه الملوك، آثار الوزراء عقيلى، جوامع الحكايات، سياست‌نامه است.
آخر باب دهم كتاب ناتمام مانده است و بدون اشاره به نام كاتب و تاريخ كتابت با اين جمله: «شريف و وضيع ...» تمام مى‌شود.
به وضوح و صراحت نمى‌توان تاريخ تاليف دستور الوزاره را تعيين كرد ليكن از روى قراين و امارات مى‌توان تخمين زد كه كتاب بين سالهاى 595 تا 610 هجرى تدوين يافته يا قسمتى از آن قبل از 595 و ابوابى بعد از اين تاريخ تدوين شده است در هر صورت تاريخ تدوين از 610 فراتر نمى‌رود.
با توجه به اين‌كه مولف در خدمت اتابك سعد زنگى بوده و بخشى از كتاب دستور الوزاره را به ذكر مناقب او و وزيرش عميدالدين اسعد ابزرى اختصاص است و با در نظر گرفتن اين‌كه كرمان در سال 599ق ضميمه فارس و جز قلمرو حكومت اتابكان فارس شده است چنين استنباط مى‌شود كه تدوين كتاب مقارن با اين تاريخ باشد.
مطالب ابواب كتاب به اختصار عبارت است از:
1- سبب تاليف كتاب و شيوه رتبه و ذكر حال مصنف
2- ذكر كمال فضل و فضايل ملك الوزراء و شمايل و لطايف خصايل وى.
3-درباره فقير و محتاج بودن پادشاه جهانگشا به وزير صاحب راى خود.
4-در ذكر بزرگان از وزراست كه در عقل كامل و در عدل شامل و صاحب اخلاق و كرامت بوده‌اند.
5- در فضل خلفا و اقبال ايشان بر اختيار وزراى با فضيلت و همچنين درباره اخبار و اشعارشان است.
6- در ذكر فضايل ملوك و اخبار و اشعار ايشان كه در متن روزگار جاويد و هميشگى باقى مانده‌اند.
7- در بيدارى وزير در خدمت شاه، و مراعات اوقاتش در حال سخط و رضاست.
8-درباره هديه دادن و آنچه كه شايسته پادشاه است.
9- در اين است كه فضايل را بايست نشر داد و رذائل را محصور كرد.
10-در اوصاف حميده است كه وزراى گذشته به طريق آن به خدمت ملوك رسيده‌اند.
متن كتاب بسيار ادبى است و از اصطلاحات و لغات مشكلى استفاده شده است كه مى‌توان گفت فهم مطالب آن براى خوانندگان بدون آشنايى با امثال اين كتاب، بسيار دشوار خواهد بود.
وضعيت كتاب:
نيمى از كتاب را تعليقات ابواب كتاب دربر گرفته است. در اين تعليقات كه به تعداد ابواب كتاب است به شرح و توضيح مختصر درباره آيات و اسامى و اصطلاحات هر باب پرداخته شده است.
فهارس لغات و تركيبات، اشخاص و اقوام، جايها، ديگر نامها، آيات قرآن، احاديث و امثال، ابيات عربى، در انتهاى آن آمده عبارت است.
منابع مقاله:
مقدمه و متن كتاب