مجدالدین‌ نجفی‌ اصفهانی‌، محمدعلی‌

شیخ مجدالدین نجفی
نام کامل	شیخ امجدالدین (مجدالدین محمد علی) نجفی اصفهانی
نام‌های دیگر	مجد العلماء
لقب	مجد العلماء
نام پدر	آیت‌الله آقا شیخ محمدرضا نجفی
ولادت	۲۳ جمادی‌الاولی ۱۳۲۶ قمری
محل تولد	نجف اشرف (یا کربلا)، عراق
محل زندگی	اصفهان
رحلت	۲۰ ذی‌الحجه ۱۴۰۳ قمری
مدفن	مسجد نو بازار اصفهان
طول عمر	۷۷ سال
همسر	زینت آقا (دختر آیت‌الله سید محمد هادی صدر العلماء)
فرزندان	۹ فرزند (۴ پسر و ۵ دختر)
خویشاوندان	از خاندان علمی نجفی اصفهانی
دین	اسلام
مذهب	شیعه اثناعشری
پیشه	عالم دینی، فقیه، مفسر، مدرس
منصب	امام جماعت مسجد نو بازار و مسجد جامع عباسى (امام) اصفهان
اطلاعات علمی
اجازه اجتهاد از	آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی آیت‌الله آقا شیخ محمدرضا نجفی
درجه علمی	مجتهد
دانشگاه	حوزه علمیه اصفهان و نجف
علایق پژوهشی	فقه، اصول، تفسیر، ریاضیات، هیئت، کلام
اساتید	آیت‌الله حاج آقا رحیم ارباب آیت‌الله آقا شیخ محمدرضا نجفی حاج میر محمد صادق خاتون آبادی شیخ علی مدرس یزدی میر سید محمد نجف آبادی حاج آقا منیرالدین بروجردی سید میرزا اردستانی حاج آقا نورالله نجفی آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی
برخی آثار	الیواقیت الحسان فی تفسیر سورة الرحمن الفائده الرضویه فی شرح الفصول الغرویه حاشیه بر وقایه الاذهان دروس فی فقه الامامیه (کتاب الصلاه و الصوم) المختار من القصائد والاشعار

شیخ مجدالدین نجفی (۱۳۲۶-۱۴۰۳ق)، معروف به مجد العلماء، عالم عامل، فقیه کامل، مفسر ادیب و استاد برجسته ریاضیات و هیئت. وی جامع معقول و منقول بود و بیش از چهل سال امام جماعت مسجد نو بازار اصفهان و از مدرسین خارج فقه و اصول در مدرسه ثقة الاسلام بود.

ولادت

شیخ امجدالدین (مجدالدین محمد علی) نجفی اصفهانی، مشهور به مجد العلماء، در ۲۳ جمادی‌الاولی سال ۱۳۲۶ قمری در نجف اشرف (به روایتی در کربلا) متولد شد. پدرش آیت‌الله العظمی علامه ابوالمجد شیخ محمدرضا نجفی اصفهانی و مادرش علویه زهرا بیگم، دختر سید العلماء آیت‌الله سید محمد امامى خاتون آبادى بود. وی در خاندانی علمی و دینی پرورش یافت که از بیوت عظیم علمی شیعه به شمار می‌رود.

تحصیلات

تحصیلات حوزوی را در نجف آغاز کرد و پس از مهاجرت خانواده به اصفهان در سال ۱۳۳۳ قمری ادامه داد. مقدمات و سطوح علوم را نزد اساتیدی چون شیخ علی مدرس یزدی، سید میرزا اردستانی، حاج آقا رحیم ارباب، حاج آقا منیرالدین بروجردی، میرزا محمد صادق خاتون آبادی و سید محمد نجف آبادی فراگرفت. درس خارج فقه و اصول را نزد پدر بزرگوارش و نیز آیت‌الله خاتون آبادی و آیت‌الله نجف آبادی گذراند و از درس عمویش شهید آیت‌الله حاج آقا نورالله نجفی و در دوره‌ای از آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی در قم بهره برد. علوم ریاضی و هیئت (قدیم و جدید) را به صورت تخصصی نزد پدرش آموخت و به درجه استادی رسید.

ویژگی‌های اخلاقی و علمی

مرحوم مجد العلماء از نظر علمی، عالمی جامع بود که هم در معقول (فلسفه، هیئت، ریاضی) و هم در منقول (فقه، اصول، تفسیر) تبحر داشت. در علم هیئت و ریاضیات قدیم و جدید استاد بود و تدریس کتب مشکل این علوم در اصفهان منحصر به ایشان بود. از نظر اخلاقی، مردی زاهد، پارسا، متواضع و دارای سیمایی نورانی و ملکوتی توصیف شده‌است. آثار زهد و تقوا در چهره‌اش آشکار بود. در رفع حوایج مردم، به ویژه اهل علم و طلاب، بسیار کوشا بود و در دستگیری از درماندگان و قضاء حوایج مؤمنین زبانزد خاص و عام اصفهان به شمار می‌رفت. اخلاق اسلامی و ادب قرآنى را در رفتارش متجلی می‌ساخت.

اجازه‌نامه‌های اجتهاد

مقام علمی و تقوایی وی مورد تأیید مراجع بزرگ زمانش قرار گرفت. او دارای دو اجازه‌نامه مهم اجتهاد بود:

• اجازه اجتهاد کتبی از والد بزرگوارش، آیت‌الله العظمی شیخ محمدرضا نجفی.
• اجازه اجتهاد از مرجع علی‌الاطلاق شیعه در آن عصر، آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی، که از نجف اشرف برای ایشان ارسال شد.

این اجازات، گواهی رسمی بر نیل او به مقام والای اجتهاد و صلاحیت برای صدور فتوا و تدریس در سطوح عالی حوزوی بود.

فعالیت‌ها

وی از جوانی به تدریس علوم مختلف از جمله فقه، اصول، تفسیر، کلام، ریاضیات و هیئت پرداخت. تدریس کتاب‌هایی مانند خلاصة الحساب شیخ بهایی، مجسطی و تحریر اقلیدس در اصفهان منحصر به او بود. بیش از چهل سال پس از فوت پدر، امامت جماعت مسجد نو بازار اصفهان را بر عهده داشت و مورد وثوق عموم مردم بود. پس از فوت آیت‌الله حاج شیخ مهدی نجفی در سال ۱۳۹۳ ق، امامت جماعت مسجد جامع عباسى (امام) اصفهان نیز به او محول شد. از فعالی‌تهای علمی او تعیین قبله دقیق مصلای بزرگ اصفهان با محاسبات ریاضی و هیئتی است. وی در مدرسه ثقة الاسلام (مدرسه حاج شیخ محمد علی نجفی) نیز به تدریس خارج فقه اشتغال داشت.

وفات

ایشان در صبح روز چهارشنبه ۲۰ ذی‌الحجه‌الحرام سال ۱۴۰۳ قمری (مصادف با ۶ مهر ۱۳۶۲ شمسی) در تهران درگذشت. پیکر مطهرش به اصفهان منتقل شد و با تشییع‌ای کم‌نظیر، پس از اقامه نماز توسط آیت‌الله حاج شیخ حیدرعلی محقق، در ایوان شمال شرقی مسجد نو بازار اصفهان به خاک سپرده شد.

آثار

• الیواقیت الحسان فی تفسیر سورة الرحمن
• الفائده الرضویه فی شرح الفصول الغرویه (حاشیه بر فصول اصولی عمویش)
• حاشیه بر وقایه الاذهان
• حاشیه بر روضات الجنات
• دروس فی فقه الامامیه (کتاب الصلاه و الصوم) (تقریرات درس خارج)
• ترجمه کتاب «نقد فلسفه داروین» از پدرش از عربی به فارسی
• المختار من القصائد والاشعار (گزینه اشعار)
• رساله‌ای در شرح حال پدر و جدش
• ایرادات و انتقادات بر دائرةالمعارف فريد وجدی
• صرف افعال (تألیف در کودکی)

منابع مقاله

• مهدوی، مصلح‌الدین، دانشمندان و بزرگان اصفهان، ج۲، اصفهان، انتشارات گلدسته، چاپ اول، ۱۳۸۴.
• رازی، محمدشریف، گنجینه دانشمندان، ج۵، قم: چاپخانه پیروز، زمستان ۱۳۵۳.
• قاسمی، رحیم، درة الصدف فیمن تلمذ من علماء اصفهان بالنجف، ج۵، قم: مجمع الذخائر الاسلامیة، ۱۴۳۶، ۱۳۹۶.
• موحد ابطحی، سید حجة، ریشه‌ها و جلوه‌های تشیع و حوزه علمیه اصفهان در طول تاریخ، ج۱، اصفهان، دفتر تبلیغات ألمهدی(عج)، ۱۴۱۸ق.
• پایگاه اطلاع رسانی دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله هادی نجفی

وابسته‌ها

نقد فلسفه داروین

میراث حوزه اصفهان

المختار من القصائد و الأشعار

اليواقيت الحسان في تفسير سورة الرحمن. المختار من القصائد و الأشعار