رضاتوفیقی، سید ضیاءالدین

سید ضیاءالدین تقوی بهبهانی
نام کامل	سید ضیاءالدین رضا توفیقی بهبهانی
لقب	آیت الله تقوی
نام پدر	سید عمران
ولادت	۱۲۷۸ شمسی
محل تولد	شیراز، ایران
محل زندگی	شیراز، تهران
رحلت	۲۴ تیر ۱۳۴۶ شمسی
مدفن	پایین‌تر از مرقد شیخ صدوق (ابن‌بابویه)، ری
طول عمر	۶۸ سال
همسر	سیده نزهت‌الشریعه (دختر آیت‌الله سید محمد شریف تقوی شیرازی)
فرزندان	سید محمدعلی، سید محمد جواد، سید قاسم، سیده اشرف‌السادات، سیده نورالهدا، سیده اکرم‌السادات، سیده اعظم، سیده شمس‌الضحی
دین	اسلام
مذهب	شیعه دوازده امامی
پیشه	فقیه، حکیم، مدرس حوزه و دانشگاه
منصب	استاد دانشگاه
اطلاعات علمی
اجازه اجتهاد از	شیخ مرتضی محلاتی شیخ محمد جعفر محلاتی سید علی اکبر ارسنجانی شیخ جعفر مزارعی شیخ ضیاءالدین حدائق (ابن یوسف)
درجه علمی	اجتهاد
دانشگاه	دانشکده معقول و منقول (الهیات و معارف اسلامی) تهران
علایق پژوهشی	فقه، اصول، حکمت، فلسفه، منطق، عرفان
اساتید	شیخ مرتضی محلاتی شیخ محمد جعفر محلاتی سید علی اکبر ارسنجانی شیخ جعفر مزارعی شیخ ضیاءالدین حدائق (ابن یوسف) ملا احمد دارابی
برخی آثار	تحریر القواعد المنطقیه شرح غررالفوائد حاشیه بر کتاب مطول الکوکب الدریه شرح کفایت الاصول مطالب عالیه (طرق المجالس) شرح اسفار ملاصدرای شیرازی

سید ضیاءالدین تقوی بهبهانی (۱۲۷۸-۱۳۴۶ش)، فقیه، حکیم و مدرس برجسته حوزه و دانشگاه. وی بیش از ۳۰ سال در حوزه علمیه شیراز به تحصیل و تدریس معقول و منقول اشتغال داشت و سپس به عنوان استاد حکمت و عرفان در دانشکده معقول و منقول (الهیات) تهران مشغول به کار شد. از اساتید مهم وی در فقه و اصول می‌توان به شیخ مرتضی محلاتی و شیخ محمد جعفر محلاتی اشاره کرد و حکمت را نزد ملا احمد دارابی آموخت. تألیفات متعددی در زمینه منطق، فلسفه، عرفان و فقه از خود به جای گذاشته است.

ولادت

سید ضیاءالدین رضا توفیقی بهبهانی، فرزند سید عمران و بی‌بی جمیله، در سال ۱۲۷۸ شمسی در شهر شیراز متولد شد.

تحصیلات

تحصیلات حوزوی خود را در شیراز آغاز کرد و در مدرسه علمیه هاشمیه به تحصیل پرداخت. دروس فقه و اصول را نزد اساتیدی چون شیخ مرتضی محلاتی، شیخ محمد جعفر محلاتی، سید علی اکبر ارسنجانی، شیخ جعفر مزارعی و شیخ ضیاءالدین حدائق (ابن یوسف) فراگرفت و به درجه اجتهاد نائل آمد. همچنین حکمت و فلسفه را نزد ملا احمد دارابی آموخت. وی در مجموع بیش از ۳۰ سال در حوزه علمیه شیراز به تحصیل و تدریس اشتغال داشت.

فعالیت‌ها

ایشان از مدرسان بزرگ معقول و منقول در حوزه علمیه شیراز بود. در سال ۱۳۳۵ شمسی، با تصویب کمیسیون بودجه مجلس شورای ملی، به همراه سه نفر دیگر (سید احمد صفایی، جواد مصلح و حاجی میرزا مهدی حائری) برای تدریس در مؤسسه وعظ و تبلیغ دوره دکترای دانشکده معقول و منقول تهران استخدام شد و سال‌ها به تدریس در این دانشکده (الهیات و معارف اسلامی) ادامه داد.

وفات

این عالم زاهد سرانجام در ۲۴ تیر ماه ۱۳۴۶ شمسی، برابر با ۱۸ ربیع‌الثانی ۱۳۸۸ قمری درگذشت. پیکر وی در قبرستان ابن‌بابویه شهر ری، در مکانی پایین‌تر از مرقد شیخ صدوق، به خاک سپرده شد.

آثار

• تحریر القواعد المنطقیه (به فارسی، تألیف ۱۳۵۱ قمری)
• شرح غررالفوائد (شرح بخش فلسفه و منطق منظومه سبزواری در چهار جلد)
• حاشیه بر کتاب مطول سعد تفتازانی
• الکوکب الدریه (رساله‌ای مختصر در منطق به فارسی)
• شرح کفایت الاصول
• مطالب عالیه یا طرق المجالس (مجموعه‌ای از مجالس و مواعظ در ۴۶ دفتر)
• شرح اسفار ملاصدرای شیرازی
• رسالاتی در حکمت و عرفان

نسخه اصلی بسیاری از این تألیفات توسط مؤلف وقف کتابخانه آستان قدس رضوی شده است.

منابع مقاله

• کارنامه بهبهان (ناموران ارجان کهگیلویه و بهبهان) تألیف دکتر سید محمد طباطبایی بهبهانی، صفحه ۳۰۳.
• روزنامه پارس، شماره ۳۲۳۲، پنجشنبه ۳۱ مرداد ۱۳۴۷ (چهلمین روز درگذشت).