واعظ (ابهام زدایی): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
'''واعظ''' ممکن است به هر یک از افراد زیر اشاره داشته باشد:
'''واعظ''' ممکن است به هر یک از افراد زیر اشاره داشته باشد:


*[[واعظ استرآبادی، سلطان‌حسین|سلطان حسین استرآبادى]] (994-1082ق)، فرزند سلطان محمد، عالم، فقیه، متکلم، مورخ، خطیب شیعى عصر صفوی، از شاگردان [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]] است که پس از پایان تحصیلاتش در اصفهان، به زادگاهش استرآباد بازگشت و در آنجا به تألیف کتاب و ارشاد مردمان پرداخت<br />
*[[واعظ استرآبادی، سلطان‌حسین|سلطان حسین استرآبادى]] (994-1082ق)، فرزند سلطان محمد، عالم، فقیه، متکلم، مورخ، خطیب شیعى عصر صفوی، از شاگردان [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]] است که پس از پایان تحصیلاتش در اصفهان، به زادگاهش استرآباد بازگشت و در آنجا به تألیف کتاب و ارشاد مردمان پرداخت


*[[واعظ قلشقندی، محمد بن عبدالله|محمد بن عبدالله واعظ قلشقندی]] (975-1035ق)، معروف به محمد حجازی واعظ، فقیه، عالم به تفسیر و حدیث، و از علمای شافعی مذهب  
*[[واعظ قلشقندی، محمد بن عبدالله|محمد بن عبدالله واعظ قلشقندی]] (975-1035ق)، معروف به محمد حجازی واعظ، فقیه، عالم به تفسیر و حدیث، و از علمای شافعی مذهب  
خط ۹: خط ۹:
*[[اصیل‌الدین واعظ، عبدالله بن عبدالرحمن|امير سيد‌ ‎عبدالله حسینى شيرازى]] (متوفی: 883ق-هرات)، مشهور به اصيل‌الدين واعظ، مفسر و محدث شيعى قرن نهم هجرى،  
*[[اصیل‌الدین واعظ، عبدالله بن عبدالرحمن|امير سيد‌ ‎عبدالله حسینى شيرازى]] (متوفی: 883ق-هرات)، مشهور به اصيل‌الدين واعظ، مفسر و محدث شيعى قرن نهم هجرى،  


*[[واعظ‌الحسینی، سید محمدسرور|سيد محمدسرور واعظ حسينى بهسودى]] (1295-1357ش)، مشهور به واعظ بهسودی،  مجتهد، محقق، واعظ، از چهره‌هاى درخشان فقهاى شيعه در افغانستان<br />
*[[واعظ‌الحسینی، سید محمدسرور|سيد محمدسرور واعظ حسينى بهسودى]] (1295-1357ش)، مشهور به واعظ بهسودی،  مجتهد، محقق، واعظ، از چهره‌هاى درخشان فقهاى شيعه در افغانستان


*[[بیرجندی واعظ، عبداللطیف بن علی|عبداللطیف بن علی بیرجندی واعظ]] از خطیبان قرن دهم هجری قمری است که دارای ذوق شعری هم بوده و آثاری درباره فضایل اهل‎‌بیت(ع) نگاشته است. مهم‎ترین اثر او «قصص الانبیاء در تاریخ حضرات انبیاء(ع)» است. او همچنین مضامین کتاب مناقب سید على بن شهاب‌الدّین همدانى را به نظم کشیده است.
*[[بیرجندی واعظ، عبداللطیف بن علی|عبداللطیف بن علی بیرجندی واعظ]] از خطیبان قرن دهم هجری قمری است که دارای ذوق شعری هم بوده و آثاری درباره فضایل اهل‎‌بیت(ع) نگاشته است. مهم‎ترین اثر او «قصص الانبیاء در تاریخ حضرات انبیاء(ع)» است. او همچنین مضامین کتاب مناقب سید على بن شهاب‌الدّین همدانى را به نظم کشیده است.