عارفان بزرگ ایرانی در بلندای فکر انسانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''عارفان بزرگ ایرانی در بلندای فکر انسانی'''، نوشتۀ [[حقیقت، عبدالرفیع| عبدالرفیع حقیقت]] ملقّب به «رفیع» (متولد 1313ش) است. او در این اثر، سرگذشت 58 تن از عارفان ایرانی را (از نخستین عارف سدۀ دوم هجری «حبیب عجمی» تا عارف سدۀ چهاردهم هجری «ظهیرالدین صفاعلی شاه» به دو شیوۀ تفصیلی و کوتاه‌نویسی نگاشته است.

رفیع در این کار، به آثار کسانی همچون عطار نیشابوری، طرطوشی، اقبال لاهوری، لویی ماسینیون و مولوی استناد می‌کند.<ref>ر.ک: همان، ص163،135،47،40،21</ref>‏

محتوای کتاب همان عنوان‌ کسانی است که در فهرست دیده می‌شود. در اینجا برای آشنایی با سرگذشت‌نامه نویسی رفیع، به نمونه‌ای از آن‌ها (شیخ ابوالحسن خرقانی) اشاره می‌شود:

رفیع درآغاز، نام و سدۀ زیست او را درج نموده، سپس از درجه مقام عرفانی او سخن می‌گوید. آنگاه به مسقط‌الرّأس خرقانی اشاره می‌کند و از زمانۀ او و اینکه معاصر چه حاکمی بوده و چه استادان و شاگردانی داشته است، گفتگو می‌کند. رفیع سپس نمونه‌ای از خُلقیات خرقانی و  سخنان او را بیان می‌کند و از معاشرانش می‌نویسد. او خود به‌تناسب وصفی که از خرقانی می‌نماید، در بارۀ او شعر می‌سراید. آنگاه سخن عارفان بزرگی چون مولوی را در وصف او می‌آورد و به حکایت‌هایی مانند دیدار او با شیخ‌الرئیس «ابن سینا» که زبانزد خاص و عام است، و یا به دیدار ناصرخسرو با خرقانی که همچون شاگرد او به شمار می‌رفته، اشاره می‌کند. وی در این سرگذشت‌نامه، عنایتی نیز به دیدار مقامات سیاسی با عرفا دارد که در اینجا از دیدار تاریخی «سلطان محمود غزنوی» و شیخ ابوالحسن خرقانی حکایتی می‌آورد و در این باره به نوشته‌های شیخ فریدالدین عطار نیشابوری استناد می‌نماید. او برای ممتاز نشان‌دادن شخصیت خرقانی به دیدار ابوسعید ابوالخیر با او و نیز به کسب فیض خواجه عبدالله انصاری از وی اشاره کرده از گفتگوهای ایشان حکایت‌هایی نقل می‌کند. رفیع سپس آثار شیخ ابوالحسن خرقانی را معرفی نموده، تحقیقی از درستی انتساب کتاب «نورالعلوم» به وی را ارائه می‌کند و در پایان، اشعاری از بزرگان و نیز شعری از خود را تقدیم ساحت شیخ می‌نماید.