امین شیرازی، احمد: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
پس از تحصیلات نخستین، در هفدهسالگی (1336ش) رهسپار مشهد مقدس شد و در مدرسه نواب سکونت گزید و مدت هفت سال علوم ادبى را نزد ادیب نامى خراسان [[محمدتقی ادیب نیشابورى]] فراگرفت و هرآنچه را آموخت، نگاشت و تدریس کرد و مورد توجه فراوان استادش قرار گرفت؛ بهگونهای که استاد، یک دوره درس خصوصى نحو و بلاغت براى او قرار داد و به دریافت اجازات متعدد تدریس و تعلیم علوم ادبى نائل آمد و پس از آن شرح لمعه و خلاصة الحساب شیخ بهایى را نزد حضرت آیتالله حاج [[سید احمد مدرس یزدى]] فراگرفت. | پس از تحصیلات نخستین، در هفدهسالگی (1336ش) رهسپار مشهد مقدس شد و در مدرسه نواب سکونت گزید و مدت هفت سال علوم ادبى را نزد ادیب نامى خراسان [[ادیب نیشابوری، محمدتقی|محمدتقی ادیب نیشابورى]] فراگرفت و هرآنچه را آموخت، نگاشت و تدریس کرد و مورد توجه فراوان استادش قرار گرفت؛ بهگونهای که استاد، یک دوره درس خصوصى نحو و بلاغت براى او قرار داد و به دریافت اجازات متعدد تدریس و تعلیم علوم ادبى نائل آمد و پس از آن شرح لمعه و خلاصة الحساب شیخ بهایى را نزد حضرت آیتالله حاج [[سید احمد مدرس یزدى]] فراگرفت. | ||
در سال 1343ش، رهسپار قم شد و به تدریس و تحصیل پرداخت. او به دعوت آیتاللهالعظمی گلپایگانى به تدریس علوم ادبى در مدرسه علوى (اول خیابان تهران) پرداخت و همزمان به تحصیل سطوح عالیه مشغول شد. اساتید ایشان ازاینقرارند: | در سال 1343ش، رهسپار قم شد و به تدریس و تحصیل پرداخت. او به دعوت آیتاللهالعظمی گلپایگانى به تدریس علوم ادبى در مدرسه علوى (اول خیابان تهران) پرداخت و همزمان به تحصیل سطوح عالیه مشغول شد. اساتید ایشان ازاینقرارند: | ||
نسخهٔ ۲۸ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۵۸
| احمد امین شیرازی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | احمد امین شیرازی |
| نامهای دیگر | شيرازي، احمد امين - امين، احمد |
| ولادت | 8 اردیبهشت 1319ش |
| محل تولد | شیراز، ایران |
| محل زندگی | قم، مشهد، خوانسار، خرمآباد |
| رحلت | 2 بهمن 1402ش |
| مدفن | قم |
| طول عمر | 83 سال |
| فرزندان | محمدحسین امین شیرازی |
| خویشاوندان | ناصرالدین انصاری قمی (داماد) |
| دین | اسلام |
| مذهب | شیعه دوازده امامی |
| پیشه | ادیب، مدرس، پژوهشگر |
| اطلاعات علمی | |
| علایق پژوهشی | ادبیات عربی، صرف، نحو، بلاغت |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
احمد امین شیرازی (1319-1402ش)، ادیب ممتاز، دانشآموخته حوزه علمیه قم و مشهد و مدرّس ادبیات عربی و پژوهشگر نوآور در عرصه آموزش زبان و ادبیات عربی بود. آثار فاخری همچون صرف روان با حدیث و قرآن، نحو روان با حدیث و قرآن، الصرف الحدیث في بیان القرآن و الحدیث و بلاغت روان با حديث و قرآن از او به یادگار مانده است. وی از شاگردان برجسته ادیب نامی خراسان، محمدتقی ادیب نیشابوری، و از مدرسان پرکار حوزه علمیه قم به شمار میرفت.
ولادت
احمد امین شیرازى در 8 اردیبهشت 1319ش (1359ق)، در شیراز زاده شد.
تحصیلات
پس از تحصیلات نخستین، در هفدهسالگی (1336ش) رهسپار مشهد مقدس شد و در مدرسه نواب سکونت گزید و مدت هفت سال علوم ادبى را نزد ادیب نامى خراسان محمدتقی ادیب نیشابورى فراگرفت و هرآنچه را آموخت، نگاشت و تدریس کرد و مورد توجه فراوان استادش قرار گرفت؛ بهگونهای که استاد، یک دوره درس خصوصى نحو و بلاغت براى او قرار داد و به دریافت اجازات متعدد تدریس و تعلیم علوم ادبى نائل آمد و پس از آن شرح لمعه و خلاصة الحساب شیخ بهایى را نزد حضرت آیتالله حاج سید احمد مدرس یزدى فراگرفت.
در سال 1343ش، رهسپار قم شد و به تدریس و تحصیل پرداخت. او به دعوت آیتاللهالعظمی گلپایگانى به تدریس علوم ادبى در مدرسه علوى (اول خیابان تهران) پرداخت و همزمان به تحصیل سطوح عالیه مشغول شد. اساتید ایشان ازاینقرارند:
حضرات آیات: نورى همدانى (رسائل)، فاضل لنکرانى (مکاسب و کفایه)، اعتمادى (قوانین)، شهید مفتح (حکمت شرح منظومه)، جوادى آملى (اسفار)، حسنزاده آملى (شرح چغمینى و تشريح الأفلاك شیخ بهایى - رحمهالله - در علم نجوم) و گرامى قمى (منطق شرح منظومه).
پس از آن به درس خارج آیات عظام آقایان: گلپایگانى، میرزا هاشم آملى، اراکى، محقق داماد، حاج آقا مرتضى حائرى و وحید خراسانى، حاضر شد و مبانى علمیاش را استوار ساخت.
فعالیتها
او در کنار تحصیل در مدرسه منتظریه (حقانى) و مسجد امام و مدرسه فیضیه و مدرسه علمیه رضویه به تدریس علوم ادبى اشتغال داشت و درسهایش، از جمله معروفترین و شلوغترین درسهای ادبى حوزه علمیه قم بود.
سپس به دعوت مرحوم آیتالله حاج سید مهدى ابن الرضا به خوانسار رفت و مدت سه سال در مدرسه علمیه ولیعصر(عج) به تدریس علوم دینى پرداخت و در مدارس آن شهر به تبلیغ دین اشتغال داشت.
پس از پیروزى انقلاب اسلامى به دعوت مرحوم آیتالله سید حسن طاهرى خرمآبادی به خرمآباد رفت و به تدریس در حوزه خواهران و کارهاى فرهنگى و انقلابى در ارگانها و نهادهاى مختلف انقلابى پرداخت.
در سال 1362 به قم بازگشت و به تألیف و تدریس و تبلیغ دین در شهرهاى مختلف مشغول شد و آثار فراوان پدید آورد. معظم له یکى از نوادر دانش در علوم ادبى در حوزه علمى قم بود که کتب پیچیده را به فارسى روان درآورده و آنها را از اشعار مستهجن پیراسته و به آیات و روایات ائمه اطهار علیهم السلام آراست. آوازه کتاب شرح مختصرالمعانى وى مرزها را در نوردیده و در کشورهاى فارسى زبان مانند افغانستان و تاجیکستان مشهور شده است.
وفات
سرانجام در تاریخ 2 بهمن ماه 1402ش در سن 83 سالگی دارفانی را وداع گفت و پس از اقامه نماز بر پیکر ایشان توسط آیتالله شیخ جعفر سبحانی به خاک سپرده شد.[۱] [۲]
در رحلت ایشان حضرات آیات سبحانی،مکارم و اساتید معظم:رمضانی،اعرافی،حسینی بوشهری،حسنعلی خزائلی پیام تسلیت صادر نمودند.
آثار
الف)- آثار چاپشده:
- آیین بلاغت (شرح فارسى مختصر المعاني)؛
- صرف روان با حدیث و قرآن؛
- نحو روان با حدیث و قرآن؛
- بلاغت روان با حدیث و قرآن؛
- الصرف الحديث مع القرآن والحديث؛
- البليغ في المعاني والبيان والبديع؛
- اسلام پزشک بىدارو.
ب)- آثاری که تاکنون چاپ نشدهاند:
- شرح سیوطى؛
- شرح مغنى؛
- شرح مطول؛
- شرح باب حادى عشر؛
- شرح مقامات حریرى؛
- شرح مکاسب (تقریرات درس آیتالله فاضل لنکرانى)؛
- شرح کفایه (تقریرات درس آیتالله فاضل لنکرانى)؛
- شرح کتاب منظومه سبزوارى به زبان فارسى (تقریرات درس آیتالله مفتح)؛
- تقریرات فقه و اصول (آیتالله محقق داماد)؛
- تقریرات فقه و اصول (آیتالله وحید خراسانى)؛
- رسالهای در علم عروض و قافیه؛
- رسالهای در علم منطق؛
- رسالهای در علم فلسفه[۳].
پانویس
منابع مقاله