باهنر، محمدجواد: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۲: خط ۴۲:
}}
}}


'''محمدجواد باهنر''' (۱۳۱۲-۱۳۶۰ش) روحانی، اندیشمند، نویسنده و سیاستمدار ایرانی، از شاگردان امام خمینی و علامه طباطبایی بود. وی در دوران مبارزه با رژیم پهلوی فعالیت‌های فرهنگی و تبلیغی گسترده‌ای داشت و پس از انقلاب اسلامی، مناصبی چون عضویت در شورای انقلاب، وزارت آموزش و پرورش و نخست‌وزیری را بر عهده گرفت. باهنر به همراه محمدعلی رجایی در انفجار دفتر نخست‌وزیری به شهادت رسید.
'''محمدجواد باهنر''' (۱۳۱۲-۱۳۶۰ش) روحانی، اندیشمند، نویسنده و سیاستمدار ایرانی، از شاگردان [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]] بود. وی در دوران مبارزه با رژیم پهلوی فعالیت‌های فرهنگی و تبلیغی گسترده‌ای داشت و پس از انقلاب اسلامی، مناصبی چون عضویت در شورای انقلاب، وزارت آموزش و پرورش و نخست‌وزیری را بر عهده گرفت. باهنر به همراه [[محمدعلی رجایی]] در انفجار دفتر نخست‌وزیری به شهادت رسید.


==ولادت==
==ولادت==
خط ۴۸: خط ۴۸:


==تحصیلات==
==تحصیلات==
وی در پنج‌سالگی به مکتب‌خانه محله سپرده شد و قرآن و دروس ابتدایی را فراگرفت. در یازده‌سالگی به راهنمایی حجت‌الاسلام حقیقی وارد مدرسه علوم دینی معصومیه کرمان شد و به تحصیل دروس حوزوی پرداخت. همزمان، تحصیلات جدید را به صورت متفرقه ادامه داد و مدرک پنجم علمی (دیپلم) را اخذ نمود. در سال ۱۳۳۲ برای ادامه تحصیلات حوزوی به قم مهاجرت کرد و در مدرسه فیضیه ساکن شد. در قم از محضر اساتیدی چون امام خمینی (در فقه و اصول به مدت هفت سال)، آیت‌الله بروجردی (در فقه) و علامه طباطبایی (در فلسفه و تفسیر به مدت شش سال) بهره برد. وی همزمان با تحصیلات حوزوی، تحصیلات دانشگاهی را نیز پی گرفت و در سال ۱۳۳۷ لیسانس الهیات، سپس فوق‌لیسانس علوم تربیتی و در نهایت دکترای الهیات از دانشگاه تهران دریافت نمود.<ref> ر.ک: حداد عادل، غلامعلی، ج2، ص146</ref><ref> ر.ک: گلی زواره، غلامرضا، ج2، ص581</ref>
وی در پنج‌سالگی به مکتب‌خانه محله سپرده شد و قرآن و دروس ابتدایی را فراگرفت. در یازده‌سالگی به راهنمایی حجت‌الاسلام حقیقی وارد مدرسه علوم دینی معصومیه کرمان شد و به تحصیل دروس حوزوی پرداخت. همزمان، تحصیلات جدید را به صورت متفرقه ادامه داد و مدرک پنجم علمی (دیپلم) را اخذ نمود. در سال ۱۳۳۲ برای ادامه تحصیلات حوزوی به قم مهاجرت کرد و در مدرسه فیضیه ساکن شد. در قم از محضر اساتیدی چون [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] (در فقه و اصول به مدت هفت سال)، [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردی]] (در فقه) و [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]] (در فلسفه و تفسیر به مدت شش سال) بهره برد. وی همزمان با تحصیلات حوزوی، تحصیلات دانشگاهی را نیز پی گرفت و در سال ۱۳۳۷ لیسانس الهیات، سپس فوق‌لیسانس علوم تربیتی و در نهایت دکترای الهیات از دانشگاه تهران دریافت نمود.<ref> ر.ک: حداد عادل، غلامعلی، ج2، ص146</ref><ref> ر.ک: گلی زواره، غلامرضا، ج2، ص581</ref>


==فعالیت‌ها==
==فعالیت‌ها==
فعالیت‌های مبارزاتی باهنر از سال ۱۳۳۷ با سخنرانی علیه به رسمیت شناختن اسرائیل توسط رژیم پهلوی در آبادان آغاز شد و به دستگیری وی انجامید. او در سال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۷ به دفعات به دلیل سخنرانی‌های افشاگرانه (از جمله در سالگرد حادثه فیضیه) دستگیر و زندانی شد و از سال ۱۳۵۰ ممنوع‌المنبر گردید.<ref> [https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/63238/%D8%A8%D8%A7%D9%87%D9%86%D8%B1-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D8%AF?CID=69 ر.ک: محمد جواد باهنر،پایگاه اطلاع رسانی حوزه]</ref> باهنر در کنار مبارزات سیاسی، فعالیت‌های فرهنگی گسترده‌ای داشت؛ از جمله همکاری در تأسیس و انتشار نشریه «مکتب تشیع»، تألیف کتب درسی تعلیمات دینی برای مدارس (با همکاری شهید بهشتی و دیگران)، تأسیس دفتر نشر فرهنگ اسلامی، مدرسه رفاه<ref> [http://www.iichs.org/index.asp?id=1063&doc_cat=7 ر.ک: حجت‌الاسلام دکتر محمدجواد باهنر ، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران] </ref>، کانون توحید و همکاری با هیئت‌های مؤتلفه اسلامی. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با حکم امام خمینی به عضویت شورای انقلاب درآمد و مسئولیت‌هایی چون نمایندگی مجلس خبرگان قانون اساسی از کرمان<ref> [https://psri.ir/?id=7o5t3oezdq ر.ک: زندگینامه شهید دکتر محمدجواد باهنر، مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی] </ref>، نمایندگی مجلس شورای اسلامی از تهران، وزارت آموزش و پرورش در دولت شهید رجایی، دبیرکلی حزب جمهوری اسلامی (پس از شهادت آیت‌الله بهشتی) و نخست‌وزیری در دولت شهید رجایی را عهده‌دار بود.<ref> ر.ک: حداد عادل، غلامعلی، ج2، ص146</ref><ref> ر.ک: گلی زواره، غلامرضا، ج2، ص582-583</ref>
فعالیت‌های مبارزاتی باهنر از سال ۱۳۳۷ با سخنرانی علیه به رسمیت شناختن اسرائیل توسط رژیم پهلوی در آبادان آغاز شد و به دستگیری وی انجامید. او در سال‌های ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۷ به دفعات به دلیل سخنرانی‌های افشاگرانه (از جمله در سالگرد حادثه فیضیه) دستگیر و زندانی شد و از سال ۱۳۵۰ ممنوع‌المنبر گردید.<ref> [https://hawzah.net/fa/Mostabser/View/63238/%D8%A8%D8%A7%D9%87%D9%86%D8%B1-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%AC%D9%88%D8%A7%D8%AF?CID=69 ر.ک: محمد جواد باهنر،پایگاه اطلاع رسانی حوزه]</ref> باهنر در کنار مبارزات سیاسی، فعالیت‌های فرهنگی گسترده‌ای داشت؛ از جمله همکاری در تأسیس و انتشار نشریه «مکتب تشیع»، تألیف کتب درسی تعلیمات دینی برای مدارس (با همکاری [[بهشتی، سید محمد|شهید بهشتی]] و دیگران)، تأسیس دفتر نشر فرهنگ اسلامی، مدرسه رفاه<ref> [http://www.iichs.org/index.asp?id=1063&doc_cat=7 ر.ک: حجت‌الاسلام دکتر محمدجواد باهنر ، مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران] </ref>، کانون توحید و همکاری با هیئت‌های مؤتلفه اسلامی. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، با حکم [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] به عضویت شورای انقلاب درآمد و مسئولیت‌هایی چون نمایندگی مجلس خبرگان قانون اساسی از کرمان<ref> [https://psri.ir/?id=7o5t3oezdq ر.ک: زندگینامه شهید دکتر محمدجواد باهنر، مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی] </ref>، نمایندگی مجلس شورای اسلامی از تهران، وزارت آموزش و پرورش در دولت [[شهید رجایی]]، دبیرکلی حزب جمهوری اسلامی (پس از شهادت [[بهشتی، سید محمد|آیت‌الله بهشتی]]) و نخست‌وزیری در دولت [[شهید رجایی]] را عهده‌دار بود.<ref> ر.ک: حداد عادل، غلامعلی، ج2، ص146</ref><ref> ر.ک: گلی زواره، غلامرضا، ج2، ص582-583</ref>


==شهادت==
==شهادت==
محمدجواد باهنر در هشتم شهریور ۱۳۶۰، در جلسه شورای امنیت کشور در دفتر نخست‌وزیری، بر اثر انفجار بمبی که توسط عوامل سازمان مجاهدین خلق کار گذاشته شده بود، به همراه محمدعلی رجایی، رئیس‌جمهور وقت، و چند تن از یارانش به شهادت رسید. پیکر او در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.<ref> ر.ک: گلی زواره، غلامرضا، ج2، ص585</ref>
محمدجواد باهنر در هشتم شهریور ۱۳۶۰، در جلسه شورای امنیت کشور در دفتر نخست‌وزیری، بر اثر انفجار بمبی که توسط عوامل سازمان مجاهدین خلق کار گذاشته شده بود، به همراه [[محمدعلی رجایی]]، رئیس‌جمهور وقت، و چند تن از یارانش به شهادت رسید. پیکر او در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.<ref> ر.ک: گلی زواره، غلامرضا، ج2، ص585</ref>


==آثار==
==آثار==