نفحات عاشوراء: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR18247J1.jpg | عنوان = نفحات عاشوراء | عنوانهای دیگر = نفحات عاشوراء (10) [ده] | پدیدآورندگان | پدیدآوران = ساعدی، فاخر (نويسنده) آل نور، نعمه (مصحح) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = /س2ن7 41/5 BP | موضوع =حسین بن علی (ع)، اما...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''نفحات عاشوراء (10)'''، نوشتاری از خطابههای [[ساعدی، فاخر|فاخر ساعدی]] است که بخش دهم از مجموعه «نفحات عاشوراء» است. این اثر دربارۀ فضیلتها و ابعاد نهضت امام حسین(ع) و اصحاب ایشان نگاشته شده است. موضوع اصلی آن ارائه مجموعهای از مجالس و سخنرانیهای منبری پیرامون وقایع عاشورا، تبیین اهداف قیام و دفاع از سیره اهلبیت(ع) است. | '''نفحات عاشوراء (10)'''، نوشتاری از خطابههای [[ساعدی، فاخر|فاخر ساعدی]] است که بخش دهم از مجموعه «نفحات عاشوراء» است. این اثر دربارۀ فضیلتها و ابعاد نهضت [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] و اصحاب ایشان نگاشته شده است. موضوع اصلی آن ارائه مجموعهای از مجالس و سخنرانیهای منبری پیرامون وقایع عاشورا، تبیین اهداف قیام و دفاع از سیره اهلبیت(ع) است. | ||
==انگیزه نگارش== | ==انگیزه نگارش== | ||
فاخر ساعدی خواسته است که با ارائۀ این خطابهها و بازنویسی آنها خدمتی به عموم مردم، بهویژه خادمان منبر حسینی کرده باشد.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص12-11</ref> | [[ساعدی، فاخر|فاخر ساعدی]] خواسته است که با ارائۀ این خطابهها و بازنویسی آنها خدمتی به عموم مردم، بهویژه خادمان منبر حسینی کرده باشد.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص12-11</ref> | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۸: | ||
#سبک خطابی و منبری: مطالب در قالب «محاضرات» یا سخنرانیهای مجلسی تنظیم شدهاند که برای ایراد در منبر حسینی مناسب است و دارای لحنی استوار و تأثیرگذار است.<ref>ر.ک: همان، ص23، 73</ref> | #سبک خطابی و منبری: مطالب در قالب «محاضرات» یا سخنرانیهای مجلسی تنظیم شدهاند که برای ایراد در منبر حسینی مناسب است و دارای لحنی استوار و تأثیرگذار است.<ref>ر.ک: همان، ص23، 73</ref> | ||
# تقسیمبندی موضوعی دقیق: مباحث به ویژه در خطبههای اصلی به چند محور (المحاور) یا نکته (نقاط) تقسیم میشوند و برای فهم بهتر، با عناوین «أولاً، ثانیاً، ثالثاً...» ساماندهی شدهاند.<ref>ر.ک: همان، ص39، 110-107</ref> | # تقسیمبندی موضوعی دقیق: مباحث به ویژه در خطبههای اصلی به چند محور (المحاور) یا نکته (نقاط) تقسیم میشوند و برای فهم بهتر، با عناوین «أولاً، ثانیاً، ثالثاً...» ساماندهی شدهاند.<ref>ر.ک: همان، ص39، 110-107</ref> | ||
# استفاده وسیع از ادبیات و شعر: فاخر برای افزایش تأثیر عاطفی و بیانی، از انواع قالبهای شعری بهویژه از «مجرّدات»، «ابوذیّه» و «تخمیس» استفاده میکند که بیشتر در ابتدا یا انتهای مجالس میآیند.<ref>ر.ک: همان، ص32-30، 37، 65-63</ref> | # استفاده وسیع از ادبیات و شعر: [[ساعدی، فاخر|فاخر]] برای افزایش تأثیر عاطفی و بیانی، از انواع قالبهای شعری بهویژه از «مجرّدات»، «ابوذیّه» و «تخمیس» استفاده میکند که بیشتر در ابتدا یا انتهای مجالس میآیند.<ref>ر.ک: همان، ص32-30، 37، 65-63</ref> | ||
# تمرکز بر جنبههای عقیدتی و تربیتی: هدف این مجالس تنها ذکر مصیبت نیست، بلکه تبیین مبانی عقیدتی، فضائل اهل بیت(ع) است <ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص12-11</ref> | # تمرکز بر جنبههای عقیدتی و تربیتی: هدف این مجالس تنها ذکر مصیبت نیست، بلکه تبیین مبانی عقیدتی، فضائل اهل بیت(ع) است <ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص12-11</ref> | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
فاخر مقدمه کتاب را با حمد و صلوات آغاز میکند و نهضت امام حسین(ع) را بهعنوان «ثورة عظیمة ذات أبعاد متعدّدة» (انقلابی بزرگ با ابعاد مختلف) معرفی مینماید بهگونهای که جمعکنندۀ عبرت و غیرت است و ریشه در انقلاب انبیا دارد. او اثر خود را آسانکنندۀ کار خطابه برای خادمان منبر حسینی برمیشمرد.<ref>ر.ک: همان، ص12-11</ref> | [[ساعدی، فاخر|فاخر]] مقدمه کتاب را با حمد و صلوات آغاز میکند و نهضت [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] را بهعنوان «ثورة عظیمة ذات أبعاد متعدّدة» (انقلابی بزرگ با ابعاد مختلف) معرفی مینماید بهگونهای که جمعکنندۀ عبرت و غیرت است و ریشه در انقلاب انبیا دارد. او اثر خود را آسانکنندۀ کار خطابه برای خادمان منبر حسینی برمیشمرد.<ref>ر.ک: همان، ص12-11</ref> | ||
در اینجا نمونهای از کار فاخر | در اینجا نمونهای از کار [[ساعدی، فاخر|فاخر ساعدی]]، برای فهم شیوۀ خطابی او بررسی میشود: | ||
مجلس شب اول این مجلس با عنوان «الیوم الأول، المجلس الأول» و با اشعاری حماسی و مرثیهسرایی (مجرّدات و ابوذیّه) آغاز میگردد. خطیب در این خطابه، بر فضیلت گریه و سوگواری برای امام حسین(ع) تمرکز دارد. ref>ر.ک: همان، ص32-15</ref> | مجلس شب اول این مجلس با عنوان «الیوم الأول، المجلس الأول» و با اشعاری حماسی و مرثیهسرایی (مجرّدات و ابوذیّه) آغاز میگردد. خطیب در این خطابه، بر فضیلت گریه و سوگواری برای [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] تمرکز دارد. ref>ر.ک: همان، ص32-15<nowiki></ref></nowiki> | ||
سبک و ادبیات خطابه: فاخر با ادبیاتی قوی و تأثیرگذار، بر محوریت روایات و احادیث سخن میگوید و تأکید میکند که حتی ائمۀ پیشین نیز بر مصیبت [[امام حسین علیهالسلام|امام حسین(ع)]] گریستهاند. وی سپس به بررسی «شعر» به عنوان یکی از مهمترین راههای تحریک عبرت و اشک (من أهم الطرق التی تثیر العبرة) میپردازد. خطیب ویژگیهای اصلی تأثیرگذاری شعر بر روان انسان را برمیشمارد؛ از جمله اینکه شعر به دلیل موسیقی، وزن و ایقاع خاص خود بر احساسات اثر میگذارد، عواطف را تهییج میکند، و به دلیل ساختار کوتاه و عمیق، سریعاً در قلب نفوذ میکند. او همچنین به سیره ائمه(ع) در توجه به شعرا، مانند تجلیل از جعفر بن عفان الطائی و دیگران اشاره میکند تا به اهمیت این سبک تأکید نماید<ref>ر.ک: همان، ص27-19</ref> | |||
سبک کلی خطابه، ترکیبی از نقلهای تاریخی و روایی، همراه با تحلیل عمیق و منطقی برای اثبات ضرورت گریه و مرثیهسرایی است. | سبک کلی خطابه، ترکیبی از نقلهای تاریخی و روایی، همراه با تحلیل عمیق و منطقی برای اثبات ضرورت گریه و مرثیهسرایی است. | ||
نسخهٔ ۲ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۱۸
| نفحات عاشوراء | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | ساعدی، فاخر (نويسنده) آل نور، نعمه (مصحح) |
| عنوانهای دیگر | نفحات عاشوراء (10) [ده] |
| ناشر | طوبای محبت |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1431ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-8894-45-5 |
| موضوع | حسین بن علی (ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - سوگواریها - شعر مذهبی عربی - قرن 14 - واقعه کربلا، 61ق. - واقعه کربلا، 61ق. - شعر - وعظ |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /س2ن7 41/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
نفحات عاشوراء (10)، نوشتاری از خطابههای فاخر ساعدی است که بخش دهم از مجموعه «نفحات عاشوراء» است. این اثر دربارۀ فضیلتها و ابعاد نهضت امام حسین(ع) و اصحاب ایشان نگاشته شده است. موضوع اصلی آن ارائه مجموعهای از مجالس و سخنرانیهای منبری پیرامون وقایع عاشورا، تبیین اهداف قیام و دفاع از سیره اهلبیت(ع) است.
انگیزه نگارش
فاخر ساعدی خواسته است که با ارائۀ این خطابهها و بازنویسی آنها خدمتی به عموم مردم، بهویژه خادمان منبر حسینی کرده باشد.[۱]
ساختار
این کتاب بهصورت مجالس عزاداریِ «شبوروز» سازماندهی شده است که بیست مجلس را شامل میشود و بر اساس ترتیب روزها (مانند روز اول، دوم، سوم، چهارم، و پنجم) و معمولاً در قالب دو مجلس (اول و دوم) در هر روز ارائه شدهاند.[۲]
سبک نگارش
شیوه نگارش «نفحات عاشوراء» دارای ویژگیهای اصلی زیر است:
- استناد قوی به متون دینی و روایی: فاخر در سراسر متن، مباحث را با نقل از احادیث نبوی و روایات ائمه(ع)، به ویژه منابع معتبر شیعه، مستند میسازد.[۳]
- سبک خطابی و منبری: مطالب در قالب «محاضرات» یا سخنرانیهای مجلسی تنظیم شدهاند که برای ایراد در منبر حسینی مناسب است و دارای لحنی استوار و تأثیرگذار است.[۴]
- تقسیمبندی موضوعی دقیق: مباحث به ویژه در خطبههای اصلی به چند محور (المحاور) یا نکته (نقاط) تقسیم میشوند و برای فهم بهتر، با عناوین «أولاً، ثانیاً، ثالثاً...» ساماندهی شدهاند.[۵]
- استفاده وسیع از ادبیات و شعر: فاخر برای افزایش تأثیر عاطفی و بیانی، از انواع قالبهای شعری بهویژه از «مجرّدات»، «ابوذیّه» و «تخمیس» استفاده میکند که بیشتر در ابتدا یا انتهای مجالس میآیند.[۶]
- تمرکز بر جنبههای عقیدتی و تربیتی: هدف این مجالس تنها ذکر مصیبت نیست، بلکه تبیین مبانی عقیدتی، فضائل اهل بیت(ع) است [۷]
گزارش محتوا
فاخر مقدمه کتاب را با حمد و صلوات آغاز میکند و نهضت امام حسین(ع) را بهعنوان «ثورة عظیمة ذات أبعاد متعدّدة» (انقلابی بزرگ با ابعاد مختلف) معرفی مینماید بهگونهای که جمعکنندۀ عبرت و غیرت است و ریشه در انقلاب انبیا دارد. او اثر خود را آسانکنندۀ کار خطابه برای خادمان منبر حسینی برمیشمرد.[۸]
در اینجا نمونهای از کار فاخر ساعدی، برای فهم شیوۀ خطابی او بررسی میشود:
مجلس شب اول این مجلس با عنوان «الیوم الأول، المجلس الأول» و با اشعاری حماسی و مرثیهسرایی (مجرّدات و ابوذیّه) آغاز میگردد. خطیب در این خطابه، بر فضیلت گریه و سوگواری برای امام حسین(ع) تمرکز دارد. ref>ر.ک: همان، ص32-15</ref>
سبک و ادبیات خطابه: فاخر با ادبیاتی قوی و تأثیرگذار، بر محوریت روایات و احادیث سخن میگوید و تأکید میکند که حتی ائمۀ پیشین نیز بر مصیبت امام حسین(ع) گریستهاند. وی سپس به بررسی «شعر» به عنوان یکی از مهمترین راههای تحریک عبرت و اشک (من أهم الطرق التی تثیر العبرة) میپردازد. خطیب ویژگیهای اصلی تأثیرگذاری شعر بر روان انسان را برمیشمارد؛ از جمله اینکه شعر به دلیل موسیقی، وزن و ایقاع خاص خود بر احساسات اثر میگذارد، عواطف را تهییج میکند، و به دلیل ساختار کوتاه و عمیق، سریعاً در قلب نفوذ میکند. او همچنین به سیره ائمه(ع) در توجه به شعرا، مانند تجلیل از جعفر بن عفان الطائی و دیگران اشاره میکند تا به اهمیت این سبک تأکید نماید[۹]
سبک کلی خطابه، ترکیبی از نقلهای تاریخی و روایی، همراه با تحلیل عمیق و منطقی برای اثبات ضرورت گریه و مرثیهسرایی است.
پاورقیهای کتاب بیشتر به منابع حدیثی و تاریخی شیعه استناد دارند. برخی از مهمترین منابع عبارتند از: بحار الأنوار، كامل الزیارات، جوامع احادیث الشیعة، وسائل الشیعة، مناقب آل أبی طالب، مقتلالحسین، شرح نهج البلاغة، أعیان الشیعة، الغدیر و الدر المنضود.[۱۰]
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب