ستوده، محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''محمدتقی ستوده''' (۱۳۴۰-۱۴۲۰ق)، معروف به آیت‌الله ستوده، از مدرسین برجسته حوزه علمیه قم که بیش از ۴۰ سال به تدریس علوم حوزوی اشتغال داشت و شاگردان بسیاری را تربیت کرد. وی از شاگردان آیات عظام [[بروجردی، سید حسین|بروجردی]]، [[محقق داماد، سید محمد|محقق داماد]] و [[گلپایگانی، سید محمدرضا|گلپایگانی]] بود و در تدوین کتاب «جامع احادیث الشیعه» مشارکت داشت. ستوده به عنوان استاد نمونه حوزه علمیه قم در سال ۱۳۷۶ش انتخاب شد و بسیاری از شخصیت‌های علمی و سیاسی جمهوری اسلامی از شاگردان او بودند.

محمدتقی ستوده در ۱۴ ذی‌الحجه سال ۱۳۴۰ قمری (۱۳۰۰ش) در شهر اراک در خانواده‌ای اهل علم و فضیلت به دنیا آمد. پدرش شیخ رحمت‌الله ستوده، معروف به قاضی عراقی، از عالمان اراک و از شاگردان [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|میرزا محمدتقی شیرازی]] و [[قشقایی، جهانگیر|جهانگیرخان قشقایی]] بود. مادرش از نوادگان [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|ملا احمد نراقی]] و [[نراقی، مهدی بن ابی‌ذر|ملا مهدی نراقی]] بود.<ref> [http://thinker.irc.ir/thinker/index/show/+116 ر.ک: محمدتقی ستوده،اندیشمندان اسلامی، مرکز پژوهش‌های اسلامی صدا و سیما] </ref> وی در ۱۳ سالگی پدر و در ۱۸ سالگی مادر خود را از دست داد.