۱۴۴٬۷۱۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR23966J1.jpg | عنوان = شرح أول کتاب في التجويد | عنوانهای دیگر = التنبیه علی اللحن الجلی و اللحن الخفی | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سعیدی، علی بن جعفر (نويسنده) عرباوی، فرغلی سید (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره =...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''شرح أول کتاب في التجويد'''، یا «التنبیه علی اللحن الجلي و اللحن الخفي»، نوشته قاری و قرائتشناس شیرازی قرن پنجم هجری قمری، [[ابوالحسن علی بن جعفر بن محمد سعیدی رازی حذاء]] مشهور به [[ابوالحسن سعیدی]] (متوفای حدود ۴۱۰ق)، چگونگی تلفّظ حروف زبان عربی را توضیح میدهد و مسأله آسیبهای آشکار و پنهان در إعراب و قرائت و تجوید کلمات را تحلیل و تفسیر میکند. پژوهشگر معاصر صوتشناسی و تجوید و قرائت، [[فرغلی سید عرباوی]] این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی سودمند بر آن افزوده و شخصیت و آثار [[ابوالحسن سعیدی]] و نیز روش اثر حاضر را معرفی کرده است. | '''شرح أول کتاب في التجويد'''، یا «التنبیه علی اللحن الجلي و اللحن الخفي»، نوشته قاری و قرائتشناس شیرازی قرن پنجم هجری قمری، [[سعیدی، علی بن جعفر|ابوالحسن علی بن جعفر بن محمد سعیدی رازی حذاء]] مشهور به [[سعیدی، علی بن جعفر|ابوالحسن سعیدی]] (متوفای حدود ۴۱۰ق)، چگونگی تلفّظ حروف زبان عربی را توضیح میدهد و مسأله آسیبهای آشکار و پنهان در إعراب و قرائت و تجوید کلمات را تحلیل و تفسیر میکند. پژوهشگر معاصر صوتشناسی و تجوید و قرائت، [[عرباوی، فرغلی سید|فرغلی سید عرباوی]] این کتاب را تصحیح و تحقیق کرده و مقدمه و تعلیقاتی سودمند بر آن افزوده و شخصیت و آثار [[سعیدی، علی بن جعفر|ابوالحسن سعیدی]] و نیز روش اثر حاضر را معرفی کرده است. | ||
==اهمیت کتاب== | ==اهمیت کتاب== | ||
*اثر حاضر، از آن جهت که اولین کتاب در دانش تجوید است، در تاریخ صوتشناسی زبان عربی جایگاه مهمّی دارد. مسأله «لحن خفی» و توضیح صورتهای گوناگون آن و مثالهای متعدد برای فهم آن، که از مسائل مهمّ تجویدشناسی است، برای اولین بار در همین کتاب مطرح شد و اندیشوران بعدی از آن استفاده کردند.<ref> مقدمه محقق، ص48-49.</ref> | *اثر حاضر، از آن جهت که اولین کتاب در دانش تجوید است، در تاریخ صوتشناسی زبان عربی جایگاه مهمّی دارد. مسأله «لحن خفی» و توضیح صورتهای گوناگون آن و مثالهای متعدد برای فهم آن، که از مسائل مهمّ تجویدشناسی است، برای اولین بار در همین کتاب مطرح شد و اندیشوران بعدی از آن استفاده کردند.<ref> مقدمه محقق، ص48-49.</ref> | ||
==هدف و روش== | ==هدف و روش== | ||
*[[ابوالحسن سعیدی]]، با تأکید بر آنکه کتاب حاضر را در پاسخ به درخواست یکی از مؤمنان فراهم کرده، بدون ذکر نام آن شخص، افزوده است: من نگارش تجوید الفاظ قرآن را به خاطر مودّت و برادری ایمانی پذیرفتم و امیدوارم خدای کریم درخواست تو و پاسخ مرا خالص برای خودش قراردهد.<ref> مقدمه نویسنده، ص55.</ref> | *[[سعیدی، علی بن جعفر|ابوالحسن سعیدی]]، با تأکید بر آنکه کتاب حاضر را در پاسخ به درخواست یکی از مؤمنان فراهم کرده، بدون ذکر نام آن شخص، افزوده است: من نگارش تجوید الفاظ قرآن را به خاطر مودّت و برادری ایمانی پذیرفتم و امیدوارم خدای کریم درخواست تو و پاسخ مرا خالص برای خودش قراردهد.<ref> مقدمه نویسنده، ص55.</ref> | ||
==ساختار و محتوا== | ==ساختار و محتوا== | ||
*[[ابوالحسن سعیدی]]، در این اثر مختصر، موضوع دقیق اشتباهات گویشی در قرائت قرآن و بهویژه لحن خفی و خطای در تجوید و تلفظ صحیح حروف و مسائلی مانند تفکیک بین ممدود و مقصور را با ذکر مثالهای فراوان از جمله آیاتی از سوره حمد تشریح میکند. | *[[سعیدی، علی بن جعفر|ابوالحسن سعیدی]]، در این اثر مختصر، موضوع دقیق اشتباهات گویشی در قرائت قرآن و بهویژه لحن خفی و خطای در تجوید و تلفظ صحیح حروف و مسائلی مانند تفکیک بین ممدود و مقصور را با ذکر مثالهای فراوان از جمله آیاتی از سوره حمد تشریح میکند. | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
*شایسته است که قاری قرآن بعد از شناخت لحن جلی، لحن خفی را بشناسد؛ زیرا لحن دو نوع است: لحن آشکار این است که کلمه منصوب را مرفوع بخواند یا مرفوع را منصوب کند و یا منصوب و مرفوع را مجرور بگوید و مانند آن. پس لحن جلی را کسانی که مزه علم را چشیدهاند مانند قرائتشناسان، نحویان و دیگران، میشناسند. لحن پنهان آن است که هیچ کسی نمیداند جز قرائتشناس متقن و دقیقی که به مخارج حروف و حقّ هر کدام، آگاهی دارد. <ref> متن کتاب، ص55-58. </ref> | *شایسته است که قاری قرآن بعد از شناخت لحن جلی، لحن خفی را بشناسد؛ زیرا لحن دو نوع است: لحن آشکار این است که کلمه منصوب را مرفوع بخواند یا مرفوع را منصوب کند و یا منصوب و مرفوع را مجرور بگوید و مانند آن. پس لحن جلی را کسانی که مزه علم را چشیدهاند مانند قرائتشناسان، نحویان و دیگران، میشناسند. لحن پنهان آن است که هیچ کسی نمیداند جز قرائتشناس متقن و دقیقی که به مخارج حروف و حقّ هر کدام، آگاهی دارد. <ref> متن کتاب، ص55-58. </ref> | ||