دیوان داعی دزفولی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۸: خط ۲۸:
    }}
    }}


    '''دیوان داعی دزفولی''' تألیف [[داعی دزفولی، سید عبدالله|سید عبدالله داعی دزفولی]] (۱۱۵۸-۱۲۵۶ق) شاعر و ادیب؛ به اهتمام، تصحیح و مقدمه حسین نصیر باغبان و محمدحسین حکمت فر؛ مجموعه کامل اشعار یکی از ادبای برجسته اما کمترشناخته‌شده دزفول است که مشتمل بر انواع قالب‌های شعری و حاوی اطلاعات تاریخی ارزشمندی از دوران زندیه و قاجار می‌باشد.
    '''دیوان داعی دزفولی''' تألیف [[داعی دزفولی، سید عبدالله|سید عبدالله داعی دزفولی]] (۱۱۵۸-۱۲۵۶ق) شاعر و ادیب؛ به اهتمام، تصحیح و مقدمه [[نصيرباغبان، حسين|حسین نصیر باغبان]] و [[ح‍ک‍م‍ت‌ف‍ر، م‍ح‍م‍دح‍س‍ي‍ن‌|محمدحسین حکمت‌فر]]؛ مجموعه کامل اشعار یکی از ادبای برجسته اما کمترشناخته‌شده دزفول است که مشتمل بر انواع قالب‌های شعری و حاوی اطلاعات تاریخی ارزشمندی از دوران زندیه و قاجار می‌باشد.


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    خط ۳۴: خط ۳۴:


    ==گزارش کتاب==
    ==گزارش کتاب==
    سید عبدالله بن سید محمدباقر الموسوی الدزفولی معروف به داعی دزفولی، از سادات جلیل صفوی و از اولاد سید خواجه علی پسر شیخ صدرالدین موسی پسر شیخ صفی‌الدین اسحاق اردبیلی است. وی در سال ۱۱۵۸ قمری در دزفول متولد شد و تحصیلات خود را در اصفهان نزد فقیه زمان حاج سید محمدباقر شفتی معروف به حجت‌الاسلام و نیز آقا محمد بیدآبادی از عرفا و فلاسفه آن دوران گذراند.
    سید عبدالله بن سید محمدباقر الموسوی الدزفولی معروف به داعی دزفولی، از سادات جلیل صفوی و از اولاد سید خواجه علی پسر شیخ صدرالدین موسی پسر شیخ صفی‌الدین اسحاق اردبیلی است. وی در سال ۱۱۵۸ قمری در دزفول متولد شد و تحصیلات خود را در اصفهان نزد فقیه زمان [[شفتی بیدآبادی، سید محمدباقر|حاج سید محمدباقر شفتی]] معروف به حجت‌الاسلام و نیز [[بیدآبادی، محمد بن محمدرفیع|آقا محمد بیدآبادی]] از عرفا و فلاسفه آن دوران گذراند.


    داعی دزفولی در علوم مختلفی از جمله حکمت، کلام، طب و تصوف تبحر داشت و در ادبیات و تاریخ نیز آثار ارزشمندی از خود به جای گذاشته است. محمود میرزا قاجار او را "مهتر و بهتر سادات زمان" دانسته و وی را طبیب، حکیم، ادیب و مورخی نامیده که در اخبار و علوم بسیار صاحب اطلاع بوده است. وی در نظم یکی از غزل‌سرایان برجسته به شمار می‌رفت و طبق منابع، بیش از صدهزار بیت شعر سروده است.
    [[داعی دزفولی، سید عبدالله|داعی دزفولی]] در علوم مختلفی از جمله حکمت، کلام، طب و تصوف تبحر داشت و در ادبیات و تاریخ نیز آثار ارزشمندی از خود به جای گذاشته است. محمود میرزا قاجار او را "مهتر و بهتر سادات زمان" دانسته و وی را طبیب، حکیم، ادیب و مورخی نامیده که در اخبار و علوم بسیار صاحب اطلاع بوده است. وی در نظم یکی از غزل‌سرایان برجسته به شمار می‌رفت و طبق منابع، بیش از صدهزار بیت شعر سروده است.


    از تألیفات وی می‌توان به کتاب "نهایة الطلب" در علم طب، "مجمع الاخیار و تذکرة الابرار"، "درّ مکنون" در دفاع از سید صدرالدین کاشف، و "تاریخ مظهرالدوله" اشاره کرد. داعی سرانجام در سال ۱۲۵۶ قمری در سن ۹۸ سالگی در دزفول وفات یافت و در مقبره‌ای که به امر خودش ساخته بود، دفن شد.
    از تألیفات وی می‌توان به کتاب "نهایة الطلب" در علم طب، "مجمع الاخیار و تذکرة الابرار"، "درّ مکنون" در دفاع از سید صدرالدین کاشف، و "تاریخ مظهرالدوله" اشاره کرد. داعی سرانجام در سال ۱۲۵۶ قمری در سن ۹۸ سالگی در دزفول وفات یافت و در مقبره‌ای که به امر خودش ساخته بود، دفن شد.

    نسخهٔ ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۳۴

    دیوان داعی دزفولی
    دیوان داعی دزفولی
    پدیدآورانداعی دزفولی، سید عبدالله (شاعر)

    نصيرباغبان، حسين (محقق)

    ح‍ک‍م‍ت‌ف‍ر، م‍ح‍م‍دح‍س‍ي‍ن‌ (محقق)
    ناشرانتشارات دارالمؤمنین
    مکان نشردزفول
    سال نشر1393
    چاپاول
    شابک978-600-5161-29-8
    موضوعشعر فارسی - قرن ۱۲ و ۱۳ق.
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    1394 9د / 6686/5 PIR

    دیوان داعی دزفولی تألیف سید عبدالله داعی دزفولی (۱۱۵۸-۱۲۵۶ق) شاعر و ادیب؛ به اهتمام، تصحیح و مقدمه حسین نصیر باغبان و محمدحسین حکمت‌فر؛ مجموعه کامل اشعار یکی از ادبای برجسته اما کمترشناخته‌شده دزفول است که مشتمل بر انواع قالب‌های شعری و حاوی اطلاعات تاریخی ارزشمندی از دوران زندیه و قاجار می‌باشد.

    ساختار

    این کتاب در یک جلد و شامل بخش‌های متعددی از جمله قصاید، غزلیات، مثنویات و سایر قالب‌های شعری است.

    گزارش کتاب

    سید عبدالله بن سید محمدباقر الموسوی الدزفولی معروف به داعی دزفولی، از سادات جلیل صفوی و از اولاد سید خواجه علی پسر شیخ صدرالدین موسی پسر شیخ صفی‌الدین اسحاق اردبیلی است. وی در سال ۱۱۵۸ قمری در دزفول متولد شد و تحصیلات خود را در اصفهان نزد فقیه زمان حاج سید محمدباقر شفتی معروف به حجت‌الاسلام و نیز آقا محمد بیدآبادی از عرفا و فلاسفه آن دوران گذراند.

    داعی دزفولی در علوم مختلفی از جمله حکمت، کلام، طب و تصوف تبحر داشت و در ادبیات و تاریخ نیز آثار ارزشمندی از خود به جای گذاشته است. محمود میرزا قاجار او را "مهتر و بهتر سادات زمان" دانسته و وی را طبیب، حکیم، ادیب و مورخی نامیده که در اخبار و علوم بسیار صاحب اطلاع بوده است. وی در نظم یکی از غزل‌سرایان برجسته به شمار می‌رفت و طبق منابع، بیش از صدهزار بیت شعر سروده است.

    از تألیفات وی می‌توان به کتاب "نهایة الطلب" در علم طب، "مجمع الاخیار و تذکرة الابرار"، "درّ مکنون" در دفاع از سید صدرالدین کاشف، و "تاریخ مظهرالدوله" اشاره کرد. داعی سرانجام در سال ۱۲۵۶ قمری در سن ۹۸ سالگی در دزفول وفات یافت و در مقبره‌ای که به امر خودش ساخته بود، دفن شد.

    دیوان داعی دزفولی از نظر تاریخی اطلاعات وسیعی را در اختیار محققان قرار می‌دهد. حجم بیشتری از دیوان به مدح و تمجید شاهزادگان و حکام دوران حیات مؤلف اختصاص دارد. از اشعار وی می‌توان به روحیه و دغدغه‌های زندگی او پی برد. رقابت شعری میان او و هم‌عصران و متقدمان از دیگر مواردی است که در دیوان وی مشهود است.

    دیوان با مقدمه‌ای از مؤلف در توحید و منقبت ائمه معصومین و سپس پادشاه و حکام وقت آغاز می‌شود. این اثر بر اساس دو نسخه اصلی تصحیح شده است: نسخه موجود در کتابخانه ملی ملک تهران به شماره ۴۷۴۳ و نسخه دو مجلدی متعلق به کتابخانه آیت‌الله العظمی شیخ مرتضی انصاری اهواز. از دیگر نسخه‌های پراکنده نیز برای تکمیل اثر استفاده شده است.

    فهرست مطالب کتاب شامل بخش‌های زیر است: پیش‌سخن، تصاویر، دیوان داعی دزفولی، مقدمه دیوان یا "رساله مسمی به تاریخ مظهرالدوله"، قصاید، غزلیات، مثنویات، قطعات، ترجیع‌بندها، مخمس‌ها، رباعیات، دوبیتی‌ها، مفردات، خطبه‌ها، عناوین دیگر، منابع و مآخذ در تصحیح دیوان، فهرست‌ها و تعلیقات.[۱]

    پانويس

    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها