پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:NUR00153.jpg|بی‌قاب|چپ|امام رضا علیه‌السلام|175px]]
[[پرونده:NUR02287J1.jpg|بی‌قاب|چپ| الصحیح من سیرة النبي الأعظم(ص)|175px]]


'''ابوالحسن على بن موسى علیهما‌السلام''' (۱۴۸–۲۰۳ق)، ملقب به رضا، امام هشتم از ائمۀ اثنی‌عشر علیهم‌السلام و دهمین معصوم از چهارده معصوم علیهم‌السلام است که به مدت ۲۰ سال عهده‌دار امامت بود. [[نرم‌افزار کتابخانه تخصصی امام رضا علیه‌السلام نسخه دوم|نرم‌افزار کتابخانه تخصصی امام رضا علیه‌السلام]]، [[عيون أخبار الرضا عليه‌السلام (ترجمه آقانجفی)|عيون أخبار الرضا عليه‌السلام]] و [[حکمت‌نامه رضوی]] نشانگر قطره‌ای از دریای دانش، حکمت و هدایت اوست.
'''الصحیح‌ من‌ سیرة‌ النبی الاعظم(ص)''' نوشته‌ [[عاملی، جعفرمرتضی|سید‌ جعفر مرتضی عاملی]] است‌. نویسنده‌ لبنانی تبار که در حوزه ‌های علمی نجف و قم تحصیل کرد و از سن حدود‌ بیست‌ سالگی کار مطالعه و تحقیق در سیره‌ نبوی‌ را آغاز‌ نمود‌ و ماحصل‌ آن را به تدریج‌ منتشر ساخت. این کتاب در سال ١٣٧١ از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان‌ کتاب‌ سال جمهوری اسلامی برگزیده شد و در‌ سال‌ ١٣٨٥‌ جایزه‌ کتاب‌ سال ولایت را‌ برد‌.


ولادت آن حضرت به روایت مشهور در یازدهم ذی‌القعده سال ۱۴۸ قمری بود. مادر آن حضرت ام ولد بود و به اغلب احتمالات، از مردم شمال آفریقا یا مغرب مراكش بوده است.
نخستین جلد از کتاب الصحیح به مباحث مقدماتی در حوزه سیره نگاری اختصاص دارد. نویسنده‌ در‌ صدد است که به جای تبیین کلیات و توضیح مفاهیم به بررسی پیشینه سیره نگاری و خطوط کلی آن در دو مکتب خلافت و امامت بپردازد. از این رو در هشت فصل، موضوعاتی‌ از‌ قبیل: سیمای‌ پیغمبر(ص) در مکتب خلافت، سیاست منع تدوین و نقل حدیث، مفتیان جایگزین، قصه گویان و نقش آنان در تحریف‌ سیره، اهداف، انگیزه‌ها، آثار و نتایج سیاست‌های رسمی در قبال سیره‌، ضرورت‌ حضور‌ امام معصوم در جامعه، معیارها وضوابط آشفته در تدوین ونقل سیره، و ضوابط و معیار‌های درست پژوهش علمی، را ‌‌مورد‌ نقد و بررسی قرار می‌دهد.  


مشهورترین لقب ایشان «رضا» بوده است. بنابر روایتی، علت این لقب آن بود که هم دشمنان مخالف و هم دوستان موافق به ولایت عهد او رضایت دادند. مأمون عباسی آن حضرت را از مدینه به خراسان فرا خواند و به دلایل سیاسی، ولایت‌عهدی خود را به او پیشنهاد کرد. امام پس از اصرار زیاد و با شرط عدم دخالت در امور حکومتی، آن را پذیرفت.
در فصل هفتم به بررسی ضوابط آشفته در‌ تدوین‌ ونقل‌ سیره نبوی بر اساس مکتب و سیاست رسمی خلفا و فرمانروایان پرداخته و بیش از ٥٠ مورد از‌ این ضوابط را با توضیح مختصر بر شمرده است. از مهمترین موارد می‌ توان به نمونه ‌های‌ زیر‌ اشاره کرد: عدالت صحابه، زندیق بودن منتقد صحابه، بخشودگی گناهان بدری‌ها، اجتهاد و فتوای صحابه، اجتهاد در مقابل نص، سنت خلفا، روایات مرسل صحابه، سهو پیغمبر(ص)، عصمت امت، اجماع، ظن، رأی‌ و قیاس، سد باب اجتهاد، موافقت اهل کتاب، حدیث بنی اسرائیل، حسن و قبح شرعی، و صدور انحصاری فتوا. فصل هشتم به تبیین معیارها و ضوابطی اختصاص دارد که از دیدگاه‌ نویسنده‌ می‌تواند به پژوهشگر سیره نبوی در رسیدن به اخبار صحیح یاری کند.  


از مشهورترین وقایع دوران امامت ایشان، حدیث سلسلة‌الذهب در نیشابور است که در آن فرمود: «کلمة لا إله إلا اللّه حصنی و من دخل حصنی أمن من عذابی».
[[عاملی، جعفرمرتضی|مرتضی]] با اعتقاد عمیق به بهره‌گیری از‌ آیات‌ قرآن‌ در موضوعات و مسائل مختلف و با عنایت به آنچه درباره معیار بودن قرآن در پذیرش‌ یا‌ رد اخبار و حوادث تاریخی در نخستین جلد الصحیح. مورد تأکید‌ ویژه‌ قرار‌ داده، آن را با استناد به آیات، صحیح ترین کتاب می‌داند که باطل به‌ هیچ‌ وجه در آن راه ندارد. از این رو کتاب خدا را درست‌ ترین‌ و بزرگترین‌ معیار و میزان برای سنجش صحت و سقم روایات و اخبار بر می‌شمارد. وی با استناد به‌ روایات‌ و احادیث‌ متواتر، عقیده دارد که باید همه روایات را به کتاب خدا عرضه‌ کرد‌، و هر چه موافق آن بود، گرفت و هر چه مخالف آن باشد، ترک کرد. سپس روایاتی از‌ منابع‌ شیعه و سنی در تأیید دیدگاه خویش می‌آورد و نتیجه می‌گیرد که‌ این‌ حکم پیغمبر(ص)، ائمه اطهار و شماری از صحابه‌ است‌ که‌ قرآن را حکم، مرجع و میزان تشخیص حق‌ از‌ باطل معرفی کرده‌اند. عقل سلیم و فطرت مستقیم نیز پس از اقامه دلیل‌ بر‌ این که قرآن، کتاب منزل‌ خداوند‌ بر پیغمبر‌ مرسل‌ است‌، به همین قاعده حکم می‌کند‌. نویسنده، برپایه همین عقیده، لااقل از پانصد آیه قرآن در اثبات‌ صحت‌ اخبار و حوادث یا رد شماری از‌ گزارش‌های تاریخی بهره برده‌ است‌.<span id="mp-more">[[ الصحیح من سیرة النبي الأعظم(ص)|'''ادامه ...''']]</span>
 
امام رضا(ع) در صفر سال ۲۰۳ قمری و در دوران خلافت مأمون عباسی به شهادت رسید. بر اساس مشهورترین روایات، مأمون عباسی آن حضرت را با زهر مسموم کرد. این واقعه در زمانی رخ داد که مأمون به دلیل مخالفت‌های گسترده در بغداد با ولایت‌عهدی امام، در صدد حل این مشکل سیاسی برآمده بود. ایشان در «سناباد» توس به شهادت رسید و در کنار قبر هارون الرشید مدفون گردید که امروزه حرم مطهر ایشان در مشهد مقدس قرار دارد.<span id="mp-more">[[امام رضا علیه‌السلام|'''ادامه ...''']]</span>