۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR119765J1.jpg | عنوان = گفتمان مصلحت | عنوانهای دیگر = گفتمان مصلحت در پرتو شریعت و حکومت | پدیدآورندگان | پدیدآوران = خسروپناه، عبدالحسین (نويسنده) |زبان | زبان = فارسی | کد کنگره = 7گ5خ 330/15 JC | موضوع =مصالح عمو...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
*شيعه و عدليه بر اساس اعتقاد به حسن و قبح ذاتى و عقلى و نيز حكمت و عدل الهى، بر اين باورند كه احكام الهى تابع مصالح و مفاسدند. <ref> متن کتاب، ص94. </ref> | *شيعه و عدليه بر اساس اعتقاد به حسن و قبح ذاتى و عقلى و نيز حكمت و عدل الهى، بر اين باورند كه احكام الهى تابع مصالح و مفاسدند. <ref> متن کتاب، ص94. </ref> | ||
*حكومت اسلامى، علاوه بر احكام ثابت، به مصالح عمومى و متغيرات اجتماعى نيز توجه دارد و گستره مصلحت از ديدگاه امام | *حكومت اسلامى، علاوه بر احكام ثابت، به مصالح عمومى و متغيرات اجتماعى نيز توجه دارد و گستره مصلحت از ديدگاه [[موسوی خمینی، سید روحالله|امام خمينى]]، اعم از «فقه العبادة» و «فقه المعاملة» و احكام اوليه و ثانويه است و اختصاص به «منطقة الفراغ» و حوزه مباحات ندارد. البته حوزه حقوق عمومى و حقوق بين الملل را، كه تنظيم كننده روابط اشخاص حقوقى نظير حزب و دولت و روابط كشورها است، بيشتر شامل مىشود. عمليات مصلحتسنجى و جريان احكام حكومتى، نه تنها مستلزم پذيرش سكولاريزم و افتراق ساختار نهاد دين از نهاد دولت نيست، بلكه ملازم با تعميم گستره شريعت است. <ref> همان، ص156. </ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||