۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''ديوان ابن زيدون'''، اثر [[ابن زیدون، احمد بن عبدالله| ابوالولید احمد بن عبدالله بن احمد بن غالب بن زیدون مخزومی]] (٣٩٤-٤٦٣ق)، عالم و ادیب است. | '''ديوان ابن زيدون'''، اثر [[ابن زیدون، احمد بن عبدالله|ابوالولید احمد بن عبدالله بن احمد بن غالب بن زیدون مخزومی]] (٣٩٤-٤٦٣ق)، عالم و ادیب است. | ||
کتاب، حاوی مجموعه اشعار نویسنده است که بازتابدهنده زندگی و درگیریهای او در عصر اندلس است. این دیوان با مضامین گوناگون از مدح و رثا تا شکایت و طنز، تصویری از اخلاق و فرهنگ جامعه و زمانه شاعر را ارائه میدهد<ref>ر.ک: مقدمه، ص19-20</ref>. | کتاب، حاوی مجموعه اشعار نویسنده است که بازتابدهنده زندگی و درگیریهای او در عصر اندلس است. این دیوان با مضامین گوناگون از مدح و رثا تا شکایت و طنز، تصویری از اخلاق و فرهنگ جامعه و زمانه شاعر را ارائه میدهد<ref>ر.ک: مقدمه، ص19-20</ref>. | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۶: | ||
# مدح (ستایش): دیوان ابن زیدون سرشار از قصایدی است که در مدح شخصیتها و حکمرانان سروده شده است؛ بهعنوان مثال، قصیده «هذا الصباح» در مدح ابوالحزم جهوری است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21-22</ref>. همچنین، اشعار متعددی در مدح ابوالولید محمد بن جهور در صفحات مختلف، دیده میشود<ref>ر.ک: همان، ص94 و ص127-128</ref>. | # مدح (ستایش): دیوان ابن زیدون سرشار از قصایدی است که در مدح شخصیتها و حکمرانان سروده شده است؛ بهعنوان مثال، قصیده «هذا الصباح» در مدح ابوالحزم جهوری است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص21-22</ref>. همچنین، اشعار متعددی در مدح ابوالولید محمد بن جهور در صفحات مختلف، دیده میشود<ref>ر.ک: همان، ص94 و ص127-128</ref>. | ||
# رثا (سوگ): این دیوان، شامل مرثیهها و اشعار سوگ نیز میشود؛ مانند آنچه در رثای ابوالحزم سروده است<ref>ر.ک: همان، ص94</ref>. | # رثا (سوگ): این دیوان، شامل مرثیهها و اشعار سوگ نیز میشود؛ مانند آنچه در رثای ابوالحزم سروده است<ref>ر.ک: همان، ص94</ref>. | ||
# شکایت و استعطاف (درخواست و التماس): اشعار ابن زیدون بهوضوح منعکسکننده دوران پرفراز و نشیب زندگی اوست. در صفحه 34، بهصراحت ذکر شده است که قصیدهای که در این صفحه است، یکی از قصاید استعطاف است که ابن زیدون در زندان و برای طلب بخشش از ابوالحزم سروده است<ref>ر.ک: همان، ص34</ref>. اشعار او در صفحات 43 تا 50، مانند قطعهای که با عنوان «أ لم يأن» آغاز میشود<ref>ر.ک: همان، ص43</ref>، نیز همین مضامین را بازتاب میدهند. | # شکایت و استعطاف (درخواست و التماس): اشعار ابن زیدون بهوضوح منعکسکننده دوران پرفراز و نشیب زندگی اوست. در صفحه 34، بهصراحت ذکر شده است که قصیدهای که در این صفحه است، یکی از قصاید استعطاف است که [[ابن زیدون، احمد بن عبدالله|ابن زیدون]] در زندان و برای طلب بخشش از ابوالحزم سروده است<ref>ر.ک: همان، ص34</ref>. اشعار او در صفحات 43 تا 50، مانند قطعهای که با عنوان «أ لم يأن» آغاز میشود<ref>ر.ک: همان، ص43</ref>، نیز همین مضامین را بازتاب میدهند. | ||
* بازتاب عمیق زندگی و رویدادهای عصر شاعر: اشعار ابن زیدون به شکلی عمیق، تجربههای شخصی و درگیریهای او را در بطن رویدادهای سیاسی و اجتماعی اندلس به تصویر میکشد. بخشهایی از دیوان که به دوران زندان شاعر و اتهام او به تصرف اموال موکلانش اشاره دارند، گواه این ویژگی هستند. اشعاری مانند «حذار حذار» در صفحه 151 و «ما على ظني بأس» در صفحه 146، که پس از دوران حبس او سروده شدهاند، نمونههای بارزی از این بازتاب زندگی شخصی و سیاسی در شعر او محسوب میشوند<ref>ر.ک: همان، ص151 و 146</ref>. | * بازتاب عمیق زندگی و رویدادهای عصر شاعر: اشعار [[ابن زیدون، احمد بن عبدالله|ابن زیدون]] به شکلی عمیق، تجربههای شخصی و درگیریهای او را در بطن رویدادهای سیاسی و اجتماعی اندلس به تصویر میکشد. بخشهایی از دیوان که به دوران زندان شاعر و اتهام او به تصرف اموال موکلانش اشاره دارند، گواه این ویژگی هستند. اشعاری مانند «حذار حذار» در صفحه 151 و «ما على ظني بأس» در صفحه 146، که پس از دوران حبس او سروده شدهاند، نمونههای بارزی از این بازتاب زندگی شخصی و سیاسی در شعر او محسوب میشوند<ref>ر.ک: همان، ص151 و 146</ref>. | ||
* فصاحت، بلاغت و ظرافتهای زبانی و توجه به صناعت (بهکارگیری آرایههای ادبی)، از دیگر ویژگیهای اشعار دیوان است. هرچند آوردن مثالهای مستقیم از این ویژگیها مستلزم تحلیل دقیق تکتک ابیات و واژگان است، اما وجود حاشیهنویسیها و پاورقیهای فراوان در سراسر دیوان توسط محقق (مانند آنچه در صفحات 20 تا 30 و دیگر صفحات دیده میشود)، نشاندهنده همین عمق و ظرافت زبانی در اشعار اوست<ref>ر.ک: همان، ص21-30</ref>. | * فصاحت، بلاغت و ظرافتهای زبانی و توجه به صناعت (بهکارگیری آرایههای ادبی)، از دیگر ویژگیهای اشعار دیوان است. هرچند آوردن مثالهای مستقیم از این ویژگیها مستلزم تحلیل دقیق تکتک ابیات و واژگان است، اما وجود حاشیهنویسیها و پاورقیهای فراوان در سراسر دیوان توسط محقق (مانند آنچه در صفحات 20 تا 30 و دیگر صفحات دیده میشود)، نشاندهنده همین عمق و ظرافت زبانی در اشعار اوست<ref>ر.ک: همان، ص21-30</ref>. | ||