آموزه‌های عرفانی شیخ زین‌الدین محمود خوافی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
جایگزینی متن - ' ' به ''
جز (جایگزینی متن - 'سیدم' به 'سید م')
جز (جایگزینی متن - ' ' به '')
خط ۳۰: خط ۳۰:
| پیش از =
| پیش از =
}}
}}
'''آموزه‌های عرفانی شیخ زین‌الدین محمود خوافی''' تألیف [[خوافی، محمود|شیخ زین‌الدین محمود خوافی]] به کوشش [[هروی، محمد|امیر سید محمد هروی]]، مقدمه، تصحیح و تعلیقات استاد [[غلام حیدر کبیری هروی]]، این کتاب روایت‌کنندۀ سخنان و آموزه‌های عرفانی شیخ زین‌الدین محمود قوّاس بهدادنی خوافی است که بار نخست به وسیلۀ شاگرد و مریدش شیخ معین‌الدین در سال 961 قمری به نام «ارشاد الطالبین» در قندهار تدوین شده است. متعاقب آن یکی از مریدان شیخ به نام [[هروی، محمد|امیر سید محمد هروی]] در سال 1053 قمری به تدوین و تصحیح این کتاب با عنوان «ملفوظات: سخنان شیخ زین‌الدین محمود خوافی» پرداخته است.
'''آموزه‌های عرفانی شیخ زین‌الدین محمود خوافی'''تألیف [[خوافی، محمود|شیخ زین‌الدین محمود خوافی]] به کوشش [[هروی، محمد|امیر سید محمد هروی]]، مقدمه، تصحیح و تعلیقات استاد [[غلام حیدر کبیری هروی]]، این کتاب روایت‌کنندۀ سخنان و آموزه‌های عرفانی شیخ زین‌الدین محمود قوّاس بهدادنی خوافی است که بار نخست به وسیلۀ شاگرد و مریدش شیخ معین‌الدین در سال 961 قمری به نام «ارشاد الطالبین» در قندهار تدوین شده است. متعاقب آن یکی از مریدان شیخ به نام [[هروی، محمد|امیر سید محمد هروی]] در سال 1053 قمری به تدوین و تصحیح این کتاب با عنوان «ملفوظات: سخنان شیخ زین‌الدین محمود خوافی» پرداخته است.


[[خوافی، محمود|شیخ زین‌الدین محمود خوافی]] از عرفای بزرگ خطۀ خراسان است که حوالی سدۀ دهم هجری می‌زیست. وی در قریۀ منطقۀ «بهدادن» روستای برآباد خواف چشم به جهان گشوده است. تعلیمات ابتدایی را نخست در مدرسۀ «خرجرد خواف» فراگرفت و سپس در پی تحصیلات بیشتر و کسب کمال، با این داعیه که چون «کلام خدا و حدیث پیامبر عربی است، باید بدانم که چه گفته‌اند تا به آن عمل کنم و اگر کسی از من معنی آیتی پرسد به نوعی توانم گفت که اگر به جای نقل کند، اشتباده نباشد» آستین همت بالا زده است.
[[خوافی، محمود|شیخ زین‌الدین محمود خوافی]] از عرفای بزرگ خطۀ خراسان است که حوالی سدۀ دهم هجری می‌زیست. وی در قریۀ منطقۀ «بهدادن» روستای برآباد خواف چشم به جهان گشوده است. تعلیمات ابتدایی را نخست در مدرسۀ «خرجرد خواف» فراگرفت و سپس در پی تحصیلات بیشتر و کسب کمال، با این داعیه که چون «کلام خدا و حدیث پیامبر عربی است، باید بدانم که چه گفته‌اند تا به آن عمل کنم و اگر کسی از من معنی آیتی پرسد به نوعی توانم گفت که اگر به جای نقل کند، اشتباده نباشد» آستین همت بالا زده است.